"Made By..."(ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္)[Completed]

Part(28)

လူတစ္ေယာက္ကမင္းတို႔ဘဝအတြက္ဘယ္
အတိုင္းအတာထိအေရးပါနိုင္လဲ?

ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့သူဟာအေရးပါတယ္
ဆိုတဲ့စကားလံုးရဲ႕အလြန္မွာေတာင္ရွိေနခဲ့
ပါတယ္။ လျခမ္းေကြးေလးေကြးလာရင္ျဖစ္
ျဖစ္၊ သြားစြယ္ေဖြးေဖြးေလးေပၚလာရင္ျဖစ္ျဖစ္
အတိုင္းထက္အလြန္ၾကည္ႏူးပ်ံ႕နွံ႔ဖူးခဲ့တဲ့ေပ်ာ္
ရႊင္ျခင္းေတြပါပဲ။

မတည္ၿမဲပါဘူးဆိုတဲ့ေလာကႀကီးမွာကြၽန္ေတာ္
ကေတာ့သူတစ္ေယာက္အတြက္တည္ၿမဲေပး
ခ်င္ခဲ့တယ္။ ငိုရင္လည္းရွိေနေပးၿပီးေပ်ာ္ေနရင္
လည္းၿပံဳးေပးနိုင္မယ့္လူလိုမ်ိဳးေပါ့။

အိမ္မက္ေတြဟာအိပ္ေနတုန္းအခ်ိန္မွာပဲ
တဒဂၤရွိေနတက္တာမဟုတ္လား?
ေ႐ြးခ်ယ္ခ်င္ခဲ့တာေပါ့။ သူနဲ႔အတူတူေလ်ွာက္
ရမယ့္လမ္း။ ဒါေပမယ့္ကြၽန္ေတာ္ဆိုတာ
ေသြးေအးေအးနဲ႔အတၲႀကီးတဲ့လူတစ္ေယာက္
္မဟုတ္လား?

ဝမ္းနည္းလည္းရယ္ေနတက္သလိုနာက်င္လည္း
မသိသာေစခဲ့တဲ့သူ႔ကိုမွရက္ရက္စက္စက္စကား
လံုးေတြေျပာခဲ့တယ္။

ေျပာခ်င္တာေပါ့။
သိပ္လြမ္းရပါတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း။

ေျပာခ်င္ခဲ့တာေပါ့။
သူ႔ကိုသိပ္ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း။

လက္ေတြ႕မွာေတာ့ထြက္လာတဲ့စကားလံုးေတြ
ဟာ"မေစာင့္ေနနဲ႔"တဲ့။ ကြၽန္ေတာ္အထပ္ထပ္
အခါခါျပန္လွည့္ေျပးခ်င္မိတဲ့သူ႔ရင္ခြင္ေလးဆီ
ကြၽန္ေတာ္ျပန္မလာျဖစ္ေတာ့မွာမို႔ေစာင့္မေနနဲ႔
တဲ့။ အဲ့ဒီ့စကားေတြကိုကိုယ္တိုင္ေျပာထြက္
ခဲ့တာ။

သူဘယ္ေလာက္နာက်င္သြားမလဲ?
ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးေလးနဲ႔မ်က္ရည္ေတြေဝ့သီေနရင္း
ကြၽန္ေတာ့္ကိုေငးၾကည့္ေနခဲ့တယ္။
ဘာလုပ္လုပ္ခြင့္လႊတ္ေနၿပီးသားဆိုတဲ့အၿပံဳး
ေလး။ ဘယ္လိုေျပာေျပာခ်စ္ေနရပါတယ္ဆို
တဲ့မ်က္နွာေပးေလး။

တကယ္ပါ။ သူကြၽန္ေတာ့္ကိုဒဏ္ခတ္တက္ပံု
မ်ားေျပာပါတယ္။ အျမတ္ေဒါသမရွိ၊ ေၾကကြဲ
နာက်င္ဟန္မရွိပါဘဲခပ္ၿပံဳးၿပံဳးေလးရပ္က်န္
ေနခဲ့ရင္းကြၽန္ေတာ့္ကိုဒဏ္ခတ္လိုက္တာ။