KARANLIK...

2. Bölüm

Duyduklarım karşısında şok olmuştum . Konuşma yeteneğim  kaybetmiştim sanki . Gözlerim benden habersiz dolmaya bile başlamıştı . Onca yıldan sonra bulabilmistim abimi. Joseph bey konuşmaya başladığında düşüncelerinden  sıyrıldım.

  - Ne yapmami istersin Angel ?

  - Ben... Bana adresi söyler misiniz?

  - Tabikide  ama tek gitmemeniz şartıyla.

   - joseph bey bu benim abimle aramda. Kimse karışmasın. Bana adresi verin ve gerisini bana bırakın.

  - Peki Angel.

   - teşekkürler .

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

   Sonunda şoför beni avukatın verdiği adrese getire bilmişti . Şoför kapımı açtıktan sonra deynegimi katlamış halinden kurtararak bana yol göstermesine izin verdim. Şoförün yardımı  ile daire kapisina gelmiştik. Şoför kapıyı tıklar tık lamaz kalbimi bir heyecan sarmıştı . Abimi görmeyecek tim ama sesini biliyordum . Yani onu duyabilirim . Kapinin açılma sesini duyunca heyecanım ikiye katlandı . Bir an sessizlik olmuştu . Derin derin nefesler almaya başladım. Sessizliği bozmanın zamanı gelmişti. Heyecanımı saklamaya çalışarak konuşmak için derin bir nefes aldım.

   - Abi...?

   Sonunda o kelime ağzımdan çıkabilmişti . Bir yandan titriyorum bir yandan ne diyeceğini deliler gibi merak ediyordum .

   - Abi sensin biliyorum. Konuş benimle.

   Hiç birşey demiyor du. Ne yapacağımı bilmiyorum . Yavaş adımlarla ilerledim ve ellerimle onu aramaya başladım.

   - Abi lütfen konuş benimle . Biliyorum bana kızgınsın ama ne olur konuş. Sana ihtiyacım var .

   Sonunda ellerimle onu bulabilmistim . Kollarını kavradığım gibi ona sarıldım . Kokusunu fazlasıyla içime çektim. Kokusunu onca yıldan sonra unutmuştum . Bir anda beni kendinden uzaklaştırarak sekmemi sağladı .

  - Sende kimsin ?? Ne abisinden bahsediyorsun ? Bide gelmiş sarılıyor . Bana bak kızım git belanı başka yerden bul.

   Söylediği onca kelimeden en acısı da "kimsin" di. Beni hatırlamamıştı. Sanki onun kardeşi değil mişim gibi davranıyor du. Aglamamak için kendimi zor tutuyordum . Şoför abimin yaptığı hareketten dolayı ona kızmış olmalıydı . Şoför beni tutmasaydi düşüyordum. Şoförün konuşması ile kendime gelebilmiş tim.

  - Küçük hanım gitsek iyi olacak?

   Konuşmak için çok yorulmuştum. Kafamı sadece sallamakla yetindim . Şoför kolumdan tutarak dış kapıya yöneldi . Abim ise daha kapıyı  kapatmamis olucak ki kapı kapanma sesi gelmedi . Hala arkamızdan baktığına adım gibi emindim . Dış kapıdan çıkmadan önce duraksadım . Ona arkam dönük olarak konuşmaya başladım .

  - Beni hatırlamamış gibide yapsan, beni sevmiyor da olsan , beni uzaklaştırsan da seni bırakmayacağım abi. Bu sefer bırakmayacağım .