Ağır küf kokusu gözlerimi açıp etrafa bakmam için beni zorluyor ama ben kendimde güç bulamıyorum. Bana doğru atılan cisimin takırtısıyla endişeleniyorum ve gözlerimi açıp etrafıma bakıyorum.
Bir hapishane mi? Önümden ayaklar geçip gidiyor. Yattığım yerden düzleşip etrafıma bakıyorum. Bir fare ile göz göze geliyoruz. "Eğer yemeğini yemeyeceksen bana ver lütfen" dediğini düşünüyorum. Bence çok aç duruyo. Çünkü kemikleri belli oluyordu. Kuyruğunun yarısı ve tek gözüde yok. Bu hayatında çok zorluklar çekmişe benziyor.
Önümdeki tabağı ona ittim. Tabağa vahşice saldırdı karnını doyurunca çekip gitti. Geriye kalanlar pek hoş durmuyordu ama midem umursamıyordu. Az önceki fare gibi tüm yiyecekleri silip süpürdüm. Sadece midemi düşündüğüm doğrudur.
Tabağı parmaklıklardan dışarı koymak için kalktım. Burası gerçek bir hapishane değildi. Yan tarfımdan bir çığlık sesi geldi. Tabağı koyup hemem oradan uzaklaştım.
Burada sadece ben yoktum. Başka kızlarda vardı ve hıçkırınları tüm yerde duyuluyodu. Bu kızların hepsi korkudan ağlıyordu ve o korktukları şey bana yaklaşıyordu.
Simsayh giyen ve maske ile yüzünü kapatan bir kız benim hücremde durdu.
"KESİN SESINIZI APTALLAR"
Hepsi emire sağdık kalıp ağlamayı bıraktılar.
"Lisa, sen benim hayatımı çaldın."
"Sende kimsin? Kimin hayatı çalmışım. Ne saçmalıyorsun?"
"Yaptıklarından kaçamazsın Lisa."
"KİMSİN?"
Maskeli kız, hafifçe maskeyi indirdi. Kahverengi gözleriyle büyüyen göz bebekleriminin sonsuz içine baktı.
Bu kız
ROSÉ
"Sen beni unuttun ama ben seni asla unutamadım."
"Rosé?"
"Vay ismimi hatırlıyosun."
