sonrisa de sol | johnmin°✓

sonrisa de sol | kısım 1

( duerikkealenee kitaplarından ilham alınmış, Gece'me armağan edilmiştir♡)

İyi Okumalar

Tanrı biliyordu ya, onu ilk gördüğüm anda üzerimde bıraktığı etki bir çığın üzerinize düşmesi gibiydi. Ya da deprem olmuşta, kat kat binalar üzerinize çökmüş gibiydi.

O, o kadar güzeldi ki bende bıraktığı etkiyi ancak bu kelimelerle anlatabilirdim.

Yıllarını orada burada gönül eğlendirip geçiren kravatlı, ütülü kıyafetleri olmadan dışarıya çıkamayan ben, onun gibi birisini gördüğüm an nasıl da berbat ve sıkıcı bir hayatın içinde olduğumu fark etmiştim.

Oysa ki tek amacım, bir demet çiçek alıp annemin sözde hayatımın geriye kalanını geçirmemi istedikleri kızın birisiyle buluşmak ve anlaşmaktı.

Ancak her şeyi siktir edip bir kenara ittiğimde, bunun için kendime çokça teşekkür edeceğim aklımın ucundan bile geçmezdi.

İstediğim çiçekleri bana yüzünde ki kocaman gülümseme ile hazırlayan zayıf, narin bedenli, sarı saçlara sahip bu oğlan bütün düzenimi alt üst etmeyi tam da o an başarmıştı.

O gün bana hazırladığı kocaman çiçek demetini ellerim arasına bırakırken tenlerimizin birbirine değmesi vücudumda bıraktığı ikinci en büyük etkiydi. Sanki elektrik çarpmış gibi hissetmiştim ve o an hayatımda hiç yapmadığım kadar heyecan yaptığımın farkına varmam uzun sürmemişti.

"Teşekkürler" dediğim sırada, yüzünde ki gülümsemeyi hiç eksik etmeden "Bir şey değil, bayım. Yine beklerim." demişti.

Ve bilirsiniz, böyle şeyler hisseden bir erkek asla kalbinin onu götürdüğü yönden vazgeçmez. Bende öyle yapıp onun dedikleri doğrultusunda her hafta onun çiçekçisine uğrayıp bir demet çiçek yaptırdım.

Sonuçta yine beklerim demişti, değil mi?

O gün annemin benim için seçtiği o kızla asla buluşmadım, onunla buluşup hayatımın geriye kalanını mutsuz geçirmek yerine, aldığım çiçekleri anneme verdim. Diğer günlerde aldığım bütün çiçekleri verdiğim gibi.

Her hafta istisnasız onun yerine gidiyor, o kadar güzel çiçeğin arasında bile güzelliklerini sönük bırakacak güzellikte ki o oğlanı, ince ve narin elleriyle özenle çiçekleri hazırlarken izledim.

Bu böylece haftalar sürdü. Aramızda geçen ufak tefek konuşmalardan başka bir şey yapmıyorduk ancak ben onun kadifemsi ses tonunu duymayı ve bana gülümsemesini görmeyi seviyordum.

Zamanla kendimde bir çok şeyin değişmesine neden olmuştu ancak ne o ne de ben bunun farkına varmamıştık.

Mesela onun rahat giyim tarzını gördükçe bende rahat giyinmeye başlamıştım. Hafta sonları ona çiçek almak için giderken ilk gittiğim günün aksine artık üzerimde takım elbise olmamaya başlamıştı. Zamanla ütülü takımların yerini rahat jeanslar, salaş üstler aldı. Ayağımda ki rahatsız eden rugan ayakkabıların yerini ise daha rahat hissettiren ayakkabılar.