Alexandra'nın kafesine ulaştığımda hala kalbim yerinden fırlayacakmış gibiydi.
Beni gördüğünde koşarak yanıma gelip sarıldı.
" Hoşgeldin Isabella! "
" Alexandra, ne güzel bir yer olmuş burası böyle! " diyip gülümsedim.
Gerçekten de çok hoş görünüyordu. Burayı satın almadan önce görmeye gelmiştik; boş, çok da büyük olmayan ama manzarasıyla hoş görünen eski bir kafeden farksızdı. Oysa şimdi içerisi o kadar da tatlı bir yere dönüşmüştü ki. Alexandra gerçekten de bu işi iyi biliyordu.
Ona güzel haberi vermenin sırası gelmişti. Alexandra'ya mektubu uzattığımda çığlık attı.
" Bella, canım inanamıyorum!
Hayallerin gerçek oluyor! " Şimdi de beni öpücüklere boğmaya başlamıştı.
Bugün onun da hayelleri gerçek oluyordu çünkü yapmayı çok sevdiği şirin, leziz keklerini burada, kendi kafesinde yapacaktı.
Yavaş yavaş içerisi dolmaya başladığında ben de Alexandra'ya yardım ediyordum. Açılışa ne kadar da çok kişi katılmıştı!
Kapıdan giren Issac'i gördüğümde hemen yanına koştum. Yine her zamanki gibi çok yakışıklı görünüyordu!
Issac'le de Alexandra kadar eskiye dayanan yakın bir arkadaşlığımız var. Alexandra heyecanlı heyecanlı İngiltere'ye One Direction'ın yanına gidiceğimi anlatırken gülümsedim. Isaac de en az Alexandra ve benim kadar mutlu olmuştu.
Neredeyse tüm davetliler gelmişti. Alexandra açılış konuşmasını yaptıktan sonra ben de Alexandra'nın en sevdiği şarkılardan çalıyordum.
Yorucu ama bir o kadar da güzel bir gündü. Kafeden ayrılmadan önce bir an Isaac ve Alexandra olmadan Amerika'da nasıl yaşayacağımı düşündüm. Bebekliğimden beri yanımdaydılar ve her iyi günümde beraber eğlenir, üzgün günlerimde beraber ağlardık.
İngiltere'de de böyle iyi dostlarım olacak mıydı, yoksa kendimi yalnız mı hissedecektim? Sanırım bunları düşünmem yersizdi çünkü hayallerimdeki gibi One Direction'la çalışacaktım!
Eve geldiğimde günün yorgunluğunu üzerimden atmak için duş aldım. Artık bavullarımı hazırlamaya başlamanın zamanı gelmişti.
