KORKUNÇ DOĞUM GÜNÜM

Tanrım Ne Oluyor ?

Ah ne ?! Hiçbiri evde yoktu. Yatak odasında olduklarını kendime inandırmıştım ve orda olmadıklarını görünce şaşırdım ?!

Hemen annemi aradım nerdeyse 20 kere çaldı . Fakat açmamıştı . Bana mı kızmışlardı , habersiz Markın evine gittiğim için ? Her zaman desteklediler ama Mark konusunda ?
Bir dakika annemlerin başına bir şey gelmiş olabi ??
-Hayır hayır olamaz .

   O ses neydii ????? AĞAĞAĞAĞAĞ NOLUYOO EVDE BİRİ VAR ????

-Sof benim !
-Sen kimsin yanıma gel senin sadece sesini duyuyorum .
-Benim ablan .
-Abla ?!
-Mutfağa gel . Ama acele et bir haberim var.
-Abla bu gerçekten sen misin ?
-Evet hadii

     
                      •17 saniye sonra•

-Ahh ablaaaaaa .
-Gel buraya şapşal
-Abla nerdeydiniz sizi 100 kere aradım.
-Tatlım dur her şeyi anlatacağım .
-Annemler nerde ?
-Gel anlatıcam .

        Ablam beni salona götürdü
Ve pür dikkat ablamı dinliyordum. Abla
ne oldu anlat artık diyordum. Ablamda tamam diyip duruyordu. En sonunda derin bir nefes aldı ve başladı ...

-Annem ve Ablam şuan hastanede .
Bu cümleyi nerdeyse 1 saniyede söyledi çok hızlı söylemişti yani
-Neeee ?!?!?!?!!!?!??!??
-Dur sakin ol .
-Abla bana sakin ol falan deme . Ve sen hastanede onları yalnız mı bırakıyorsun ?
-Ya seni yalnız bırakacaktım yada onları  . Seninde bir haberin olman gerekiyordu. Sana her şeyi anlattıktan sonra hastaneye gidicez zaten .
-Telefonlarım neden açılmadı peki ?
-Açmaya vakit mi oldu sanıyorsun ?
-Tamam şimdi annem ve babam neden hastanede bunu söyle bana .
-Tamam , bak sen tatil için evden çıkar çıkmaz , bizde hazırlandık . Ve evden çıktık . Çünkü annem ve babamın vampir olduğunu doktora anlatacaktık ve belki bir çaresini bulurlar diye tedavisini sorduk . Doktorda tedavisi var diyince hemen o doktora gittik . Şuanda ameliyatta ikiside . Ve ameliyat çok iyi geçiyor . Sakin ol hadi şimdi hastaneye gidiyoruz . Kalk .
-Ha tamam hadi .

Evden çıktığımızda , hemen bir taksi geçti . Ve işaret edip durdurduk . Araba baya bakımsızdı . Özellikle dışı . O akşam karanlığında saat  9.30 falandı . Şöförü birine çok benzetmiştim . Ama yaniiii yok çıkaramadım . Şöför yoldan daha çok bana bakıyordu. Gözleri korkunç idi . Bunu inkar edemem.
Ablam hastaneyi tarif etti . Yaklaşmıştık . Ayrıca sanırım ben ölümede yaklaşmıştım . Çünkü bu şöför sokaktaki o içkili bana yavşayan adamdı !!!!!!
AMAN TANRIM BİRAZDAN ÖLÜCEZ !!!!
Ablam vardık biz şöyle parayı verelim dedi . Ama adam hiç dinlemedi . Hala yavaş yavaş sürüyordu . Ablam vardık diye bağırdı . Şöför durdu ve biz hemen indik . Ve hastaneye doğru kaçtık . Adam bize bir şey yapmamıştı . Hala korkarak ablamın elini tuttum .
Hemen ameliyat katının olduğu kata çıktık . 2-3 hemşireden başka kimse katta yoktu. Ama kat baya aydınlıktı.

Annem ve Babam buranın içindeydi. Ayrıca biz çook heyecanlıydık . Saatlerce bekledik . Kantine inip su ve kraker( 🥨 )aldık. 3.30 saat geçmişti aradan . 12 olmuştu saat . Ve şimdi içerden zombi seslerinin gelmediğini duyduk . SANIRIM OLMUŞTU . AMAN TANRIM DEDİM  ve ablama sarıldım. Çok mutluydumm. Artık vampir olmayacaklardı. Doktorlar ameliyathaneden çıktı ve elleri kanlı bir doktor:
-Üzgünüz , hastayı kaybettik . Annenizi . Babanız için hala uğraşıyoruz.

    Dedi ve gitti . Annem ? Annem ölmüş müydü ? Ablama baktım . Ablam  sadece ağlıyordu . Yüzü ekşimemişti . Sadece gözünden yaş akıyordu .

-Abla ?
-SOFİA BABAM KURTULMAZSA NAPARIZ ?????? Ühühühü
-....

Ben hala şokun etkisindeydim . Annem ölmüş müydü ? An ? Anne ? Annem?
Ablam bi anda hıçkırıklarla ağlamaya başladı .
-Abla sakin ol .
-BENİM ANNEM ÖLDÜ SOFİA ÖLDÜÜÜÜ ANLADIN MIII ??
-Tamam abla , Nolur ağlama

     Bana dokunsanız kendimi 10 yıl boyunca ağlarım gibi hissediyorum . Hıçkırıklara boğulmamak için kendimi zor tuttum . Hayır yapamıyordum . Annemi bir daha göremicektim . Annem bizi bırakmıştı ...
Anne diye bağırdım ve ağlamaya başladım . Ablam ölücekti sanki ağlamaktan. Yüzü kızarmıştı . Benim yüzüm buz gibiydi . Ağlıyordum . Çok ağlıyordum. Ağzım açıktı . Şoktaydım. Babamın iyi haberini bekliyorduk .
O iyileşirse belki sevinirdik . OF !
Ablam sustu . Bende . Sadece birbirimize sarıldık . Öylece bekledik . Aniden başka doktor kanlı elleriyle çıktı . Ne yani ? Babamda mı öldü ?
Ablam sinir ve nefretle baktı ve :
-SÖYLE SÖYLE ONUDA KAYBETTİK DE SİZ NE BİÇİM DOKTORSUNUZ ! GİDİN BİR DAHA OKUYUN ! ÖLDÜ DİMİ ÖLDÜ DİMİ BENİM BABAM !
-Hayır hanfendi . Babanız yaşıyor . Gayet iyi . Onu 1-2 güne taburcu ederiz şimdi, onu odasına alıcaz . Bunları derken ellerini yıkıyordu .

Ablam adama sarıldı . Ve ağlamaya başladı . Çok sevinmiştik . Ablamı kadar sevindiki , dayanamadı ve doktoru dudağından öptü . Doktorda ablamı çok beğenmişti . Oda ona karşılık verdi . Ablamı oda öpüyordu . Doktor ellerini ablamın beline doladı . Ablam da doktorun boynuna . Öpüşüyorlardı hala. Ah ne tatlıydı .
Aklıma Mark geldi . Hemen onu aradım ve her şeyi anlattım .
-Çok üzüldüm Sofia , Merak etme ben senin yanındayım . Hala bana kızgın mısın ?
-Biraz..
-Seni affettirmek için ne yapmalıyım?
-Mark şimdi değil ablamın yanında olmam gerek . Hoşçakal
-Bay bay !

         Telefonu kapattım ve
ablama döndüm . Ablam doktorla konuşuyordu .
-Özür dilerim , yani dediklerimden dolayı . Annemi kaybettim .
- Haklısın ama üzülme . Annen şimdi çok mutlu .
-Nasıl yani ?
-Benim gibi bir kocan olacağı için çok mutlu .
-Ah nee ??
-Benimle evlenir misin ?

Ablam bana baktı ve ben hafif bir tebessümle kafa salladım .

Ablamda :
-Ah evet . Ama adını bile bilmiyorum. 
-Zaman geçince öğrenirsin :)))
Bu arada ben Max .
-Bende Sally .
-Tamamdır . Bugünlük işim bitti . Hadi kimin evine gidiyoruz . Biraz netflix iyi gider .
-Bizim eve gelebilirsin Max . Hem tanışırız .
-Olur .

    Annemin  cenaze  işlemlerini hep beraber hallettik

                       • 5 ay Sonra •

Şuan bizim evdeyiz . Okuldan döndüm ve okulların kapanmasına 1 ay kaldı . WİHUUU . Markla hala sevgiliyiz . Sık sık görüşüyoruz .
Max ve Ablam evlendiler . Bizim evde artık  4 kişiyiz . Ben ablam babam ve Max . Max bir anne yada babaya sahip değil . O çok küçükken ölmüşler . Max hep bizimle kalacak .
Babam turp gibi . Ve Max ile çok iyi anlaşıyorlar....