Hiç arkadaşım yok sadece kitaplar ve kendim.Aileminde biraz sorunlu olması belkide içime kapanık olmamın nedeni olabilir.Öğretmenlerin gözünde iyi olmam pek bir işe yaramıyordu doğrusu bütün sınıf arkadaşlarım benden nefret ediyordu. Sınıfımız 43 kişi olmasına rağmen anlaşabildiğim kimsenin olmaması galiba bu benim sorumum. öğlen molasındayız tabiki ben yine yalnız bir şekilde yemek yiyorum.Neyse işte o malum an hoşlandığım çocuk yanıma geldi bu sefer bi yere gitmeyip onu dinleyeceğim . Bi şeyler söyledi ama o kadar hayranlıkla izliyordum ki ne dediğini pek anlayamadım. Sadece en sonunda sana acıyorum diyip gülmesini fark ettim. meğersem en baştan beri videoya çekilmişim tam bi rezillik.Buda yetmezmiş gibi onu dinlerken yemeğimi üzerime dökmüşüm o gün her zamankinden daha çok utanmıştım. Okul biter bitmez bisikletime atlayarak hızlı bir şekilde eve gittim. Eve geldiğimde evde kimseyi bulamadım.Hemem canımdan çok sevdiğim köpeğime sarılarak ağlamaya başladım.Bütün okul o video yu izlemiş herkes bana bi şeyler yazıyordu ilk defa bu kadar göz önünde olan biri olmuştum. Akşama doğru annemlerin gelmediğini fark ettim ve sonra birden telefon çaldı annemleri kaybetmiştim hayatımda tanıdığım başka kimsem yoktu şimdi köpeğimle baş başa kalmıştık. Peki ben ne yapacağım...
