Yağmurlu bir hava hakim di, akşamın ilerleyen saatlerin de adam, yağmurun sesinde evine doğru ilerliyor, etraf da tek tük olan insandan başka kimse yoktu, köşeye döndük den sonra sokağın sonun da ki evi göründü, üşümüş olan zayıf bedenini bir palto sarmış elleri ise cebimde ki anahtarı ararken adımları daha da hızlandı,
- Sonun da gelebildim , diye mırıldan dı,
Ayağın da ki ayakkabıları eski olduğu için su gecirmişlerdi birden cıkarıp duvara yasladı
- Sizlerle çok yol kat ettik, hem yükümü hem eziyetimi çektiniz,
diye söylendik den sonra içeriye girdi. İcersi soğuk ama dısarıdan iyidi, fazla eşyası olmamasına rağmen, bir yazarın ruh haline göre tasarlamış bir düzene sahip di. Koltuğuna oturdu cebinde ki sigarasından bir tane sigara cıkardı, cercevede ki fotografa uzunca ilişti gözleri, fotograf da ki sevdiği kadının geriye kalan tek anısıydı kendisine, suskunluğu buz gibi odasını daha da derin kıldı. Dogruldu yerin den ukulelemine uzandı
- Ah kıdemli dostum, neşeli neşeli dokunmayalı tellerine uzun vakit oldu, diyerek elini üzerin de gezdirdi,
odasının bir köşesin de kendince yaptığı derleme bir kütüphanesi vardı, kitaplarına doğru ilerledi, eline en sevdiği kitabını aldı şiir dinletisi olan sayfasını açtı ve okumaya başladı.
- Caresizliğin diğer adıdır yalnızlığın, suskunluğuna hapis olan, bir aşk varsa, konuşmaya cesaret edemezsin. Aynalar sadece insanın bedenlerini değil, kendi gözlerinin içine bakınca senin için de ki, tüm yorgun yıllarını yansıtırlar sana,
okumaya devam ederken Mutfak dan bir ses geldi, hızlınca oraya yöneldi, gördü ki pencere önünde ki kaktüs yere devrilmiş, eline saksıya benzer bir teneke bulup toprakları ile birlikte ona aktardı, sonra elinde kaktüsüyle salona geldi, telefonun yanında bir yer acıp oraya bıraktı, masa lambasının altında duran kagıt ve kaleme yöneldi, masasına oturup, önce boş boş baktı kağıta bir mektup yazmaya kararlı, cünkü bugün sevdiği kadını görmüştü, yıllar sonra, cebinden cıkardığı radyosuna kulaklığını takıp masasına bırakmıştı ki, işte o sarkı başladı hasretinle yandı gönlüm diyordu, gözleri doldu ama kendini kandırmak için
- Hayır ben iyiyim, artık unuttum . Diye öfkeli bi o kadar da kırgın sesiyle araladı dudaklarını.
