Het schetsboek

Maya wil niet verhuizen maar voor haar moeders werk moest ze wel mee. Ze verhuisd naar een heel oud huis aan de rand van een bos. Maya vind het huis een beetje griezelig. Het huis is heel groot en heeft veel kamers. Maya is de jongste van vijf andere kinderen drie broers en twee zussen, ze zijn allemaal veel ouder dan Maya. Maya word vaak genegeerd. Op een dag spelen Maya en haar broers en zussen verstoppertje, Maya ontdekt een luik in de keuken en kruipt er achter. Al snel zijn haar broers en zussen haar vergeten. Achter het luik is het heel donker terwijl Maya probeert er achter vandaan te komen trekt ze perrongeluk aan een touw. Het kleine hokje achter het luik begint te bewegen en gaat langzaam omhoog. Maya schrikt. Met een schok komt het hokje tot stilstand. Maya duwt tegen alle kanten en vind uiteindelijk het luik terug. Maya klimt er uit. Ze ziet een oude zolder vol met stof en spinnenwebben. Door een kleine kier in de muur valt er wat licht naar binnen. Het licht valt op een oud schetsboek dat midden op een bureau ligt. Naast het schetsboek ligt een potlood.
Maya gaat op de krakende bureau stoel zitten en slaat het schetsboek open. Het schetsboek is helemaal leeg. Maya kijkt noch eens rond in de kamer en ziet tegen een muur een grote kast staan met allemaal laatjes. Maya probeert één voor één alle laatjes te openen maar ze zitten allemaal op slot. Maya gaat weer in de krakende bureau stoel zitten en begint met het tekenen van een blauwe vlinder. Maya is best trots op haar tekening. Als de tekening af is gaat Maya weer in het hokje zitten zoekt het touwtje en gaat weer langzaam naar beneden. Maya stapt weer achter het luik vandaan. Ze sluipt zachtjes langs de woonkamer waar haar broers, zussen en moeder op de bankt T.V. aan het kijken zijn. Maya gaat naar haar kamer en valt in slaap. De volgende dag gaat Maya weer naar boven. Ze slaat het schetsboek open om haar te vlinder bekijken. Maar de tekening staat niet op de eerste bladzijde. Ze doorzoekt het hele schetsboek van onder naar boven maar vind hem niet. Maya is verbaast. Heeft één van haar broers of zussen hem er uitgescheurd?
Nee dat kan niet zij passen nooit in het hokje. Maya is in haar gedachten verzonken dat ze eerst niet merkt dat iets aan haar arm kriebelt. Ze kijkt op en ziet een prachtige blauwe vlinder op haar arm zitten. Maya is verbaast, de vlinder lijkt precies op die ze had getekend. Haalt iemand een grapje met haar uit? Maya gaat naar beneden en neemt het schetsboek mee. Ze gaat in de tuin zitten en maakt een tekening van een bloem. Een paarse bloem met rode stippen. Ze legt het schetsboek naast een boom in het gras en gaat naar binnen. De volgende dag gaat Maya naar de boom. Naast de boom staat een paarse bloem met rode stippen. Nu weet Maya het zeker het schetsboek is betoverd. Alles wat ze tekent komt tot leven. Maya wil het noch een keer uittesten en tekent een boom met een grootte boomhut erin. Ze legt het schetsboek in een open plek in het bos. Maya gaat weer naar binnen. Terwijl ieder normaal mens slaapt loopt er een man door het bos het is donker en hij heeft alleen het licht van de maan waar je niet zoveel aan hebt in een bos. De man komt op een plek waarvan hij zeker weet dat het ooit een open plek was de man komt namelijk vaak in het bos en kent het als zijn eigen broekzak.
Want hij is de boswachter.
Maar deze boom heeft hij noch nooit gezien boven in de boom ziet hij een boomhut. De man is heel verbaasd. Wie heeft er een boom geplant en er een boomhut in gemaakt in één dag? Dat is toch onmogelijk? De man liep om de boom en struikelde bijna over iets. Hij kijkt naar beneden en ziet een schetsboek liggen hij pakt het op en kijkt erin, hij was leeg. De man legde het schetsboek terug en ging weg. Hij zou de volgende dag terug komen om te kijken wie die boom had geplant en een boomhut had gemaakt. De volgende dag ging Maya weer naar de open plek om te kijken of wat ze dacht klopte. Ze kwam aan op de plek waar ze gisteren het schetsboek had achtergelaten. En zag een boom met inderdaad de boomhut die ze had getekend. De boswachter was s'ochtends al vroeg opgestaan om te kijken wie er een boomhut had gemaakt in zijn bos. Hij had zich verstopt achter een boom om de dader op heterdaad te kunnen betrappen. Maya pakte het schetsboek op om te kijken of het weer leeg was. En ja hoor. Op het moment dat ze het schetsboek weer dichtdeed werd ze van achter bij haar schouders gegrepen. Ze schrok zich dood. De boswachter riep: ''Wat moet dat boomhutten maken in mijn bos!?''. Maya was zo geschrokken dat ze niks terug kon zeggen. De boswachter zei dat ze de boomhut weg moest halen en het hout bij zijn hut moest neerleggen. Maya kon alleen maar ja knikken. Toen de boswachter weg was ging Maya niet meteen aan de slag om de boomhut weg te halen. Nee Maya wou weten hoelang het duurden voordat een tekening echt werd.
Dus ze tekende een koekje en legde het schetsboek voor zich neer. Ze wachtte en wachtte maar er gebeurde niks. Ze stond op en draaide zich om, om te beginnen de boomhut weg te halen. Toen rook ze iets heel lekkers en zoets alsof ze in een bakkerij stond. Ze draaide zich vlug om en zag een koekje op de grond naast haar schetsboek liggen. Maya was boos op zichzelf waarom moest ze nou opstaan. Nu heeft ze niet gezien hoe het schetsboek de dingen die ze tekende echt maakte. Nou ja ze ging maar aan de slag met de boomhut, voor de boswachter terug kwam om te kijken waarom het zolang duurde. Maya had niet gezien hoe het schetsboek werkte maar er was iemand in het bos die het wel had gezien, de boswachter. De boswachter wou niet altijd boswachter worden. Voor dat hij boswachter werd wou hij een groot rijk heersen en met een groot leger de wereld veroveren. Maar iedereen lachte hem uit. Dus werd hij boswachter. Maar nu hij wist wat het schetsboek kon zou hij een groot leger tekenen en die zou hem helpen zijn droom waar te maken. Maya wist niks van dit plan en dacht ook niet na over dat, dat zou kunnen gebeuren.
Maya dacht alleen maar hoe cool het was dat ze een magisch schetsboek had gevonden. Maya bracht het hout van de boomhut naar de hut van de boswachter en klopte aan. Hij deed niet open. Zou ze het hout naast de deur neer leggen zodat hij het zou zien? Maar dat hoefde al niet meer want hij kwam al aanlopen vanaf de zelfde kant waarvan Maya kwam. Maya dacht na, zou hij gezien hebben dat haar schetsboek magisch was? Nee vast niet wat zou zo een boswachter nou moeten met een oud schetsboek? Ze gaf het hout aan de boswachter, hij zei niks pakte het aan en liep naar binnen. Maya ging naar de tuin om noch wat te tekenen. Ze tekende een prachtig wit paard. Ze legde het schetsboek neer en wachtte, deze keer sneller dan ze had verwacht kwam er een fel licht. Toen het licht verdwenen was zag ze een prachtig wit paard. Maya ging op het paard zitten en liep ermee een stukje door het bos. Ze dacht na over wat er in de laatjes in de zolder zou kunnen zitten. Zouden het tekeningen zijn? Of gevaarlijke monsters die de vorige eigenaar had getekend en opgesloten? Maya wist het niet de enige manier om er achter te komen was om naar de zolder te gaan en de sleutel te zoeken. Dus dat besloot ze om te doen ze liet het paard los in het bos om zijn eigen gang te gaan. En liep terug naar huis. Ze pakte een zaklamp en liep naar het luik om naar de zolder te gaan. Toen ze boven kwam zocht ze alles af elk hoekje elk doosje zocht ze naar de sleutels van de kastjes maar ze vond ze nergens. Toen kwam Maya op een idee ze kon natuurlijk ook een sleutel tekenen. Zou die dan wel passen? Nou ja ze kon het proberen. Dus ze tekende een sleutel. Na een paar minuten wachten kwam er een fel licht en daar was een gouden glimmende sleutel precies zoals ze had getekend. Ze pakte hem op en stopte hem in het sleutel gat van een van de laatjes. Ja hij paste. Ze draaide hem om en het laatje ging krakend open. Maya keek in het laatje. Ze zag een klein hondje rond huppelen en naar haar opkijken. Toen hij haar zag begon hij te kwispelen. Zou hij ooit een tekening zijn geweest? Waarom zat hij opgesloten in een laatje? Maya haalde het hondje er snel uit en zette hem op de grond. Ze deed alle laatjes open. Maar veel interessants was er niet bij. Een paar papieren. Met veel tekst er op. Een boek waarop een naam stond. En een plattegrond van een of andere plaats. Maya was teleurgesteld en stopte alles weer terug in de laatjes behalve het hondje. Ze vond het zielig dat hij zo lang in dat laatje zat. Hoe kan hij niet dood zijn hij heeft geen eten of drinken gehad? Hij moest wel getekend zijn. Dus haar conclusie was dat getekende dingen geen eten of drinken nodig hadden.
Ze liet het hondje rond lopen op de zolderkamer. Hoe moest ze haar moeder vertellen dat ze een getekende hond had gevonden in een laatje op een zolder kamer waarvan niemand iets afwist en die dan getekend was in een magisch schetsboek waar ook niemand iets van af wist? Ze zou haar niet geloven en haar broers en zussen zouden haar uitlachen. Nee het was beter om het geheim te houden. Ze noemde het hondje Spike. Ze liet Spike achter op de zolderkamer om een kussen en wat speeltjes voor hem te halen. Toen Maya terug was kwam Spike kwispelend aan rennen om haar te begroeten. Maya aaide Spike over zijn kopje en ze legde het kussen en de speeltjes in een hoek van de zolder. Maya moest nodig de zolder gaan schoonmaken. Ze ging weer naar beneden haalde een emmer water met sop en een doek en ging weer naar boven. Ze begon de zolder schoon te maken en op te ruimen. Spike rende de hele tijd vrolijk achter Maya aan. Toen Maya klaar was zag de zolder er een stuk vriendelijker uit.
Maya vond het zielig om Spike de hele tijd alleen te laten als ze weg was. Dus tekende ze noch een hondje. Na een paar minuten kwam er een fel licht en ja hoor een lief hondje kwam tevoorschijn Maya noemde deze Banjer. Allebei de hondjes waren vrolijk en erg speels. Maya knuffelde ze en ging naar beneden om te eten.
Na het eten ging ze naar buiten ze nam het schetsboek mee. Ze ging op het grasveld liggen en legde het schetsboek naast zich neer. Zo bleef ze een hele tijd liggen. Toen viel ze in slaap. Na een lange tijd kwam haar moeder naar buiten. Pakte Maya op en bracht haar naar binnen om in bed te stoppen. De boswachter had al die tijd vanaf het randje van het bos lopen toe kijken. Toen greep hij zijn kans. Zodra de moeder binnen was sloop de boswachter naar het gras en pakte het schetsboek. Hij nam het mee naar zijn hut. Hij zou tot morgen wachten om met zijn leger te beginnen. Maya werd wakker in bed. En besefte dat haar moeder haar naar binnen had gebracht. Na het ontbijt en even naar de hondjes te zijn geweest liep ze naar buiten om het schetsboek te halen. Maar het lag er niet. Maya ging weer naar binnen en vroeg aan haar moeder waar ze het had neer gelegd. Maya's moeder zei dat het waarschijnlijk noch gewoon buiten lag en dat ze beter moest kijken. Dus ging Maya noch een keer buiten kijken maar ze zag het nergens. Ze doorzocht het hele huis. Maar ze vond hem nergens. Haar moeder vond het maar raar ze had er een keer in gekeken en het was leeg dus vond ze het raar dat ze zo overstuur was. We kopen wel een nieuwe voor je in de stad oké? vroeg haar moeder. Maya knikte en zei dat het oké was. Maar het was niet oké. Een magisch schetsboek koop je niet zomaar in een winkel. Maya was erg verdrietig en ging naar boven om troost te zoeken bij Spike en Banjer. Het werkte een beetje de vrolijke hondjes kwispelde vrolijk om Maya heen. Maya dacht na over waar ze het had kunnen hebben gelaten. Ze kon noch maar één ding bedenken en dat was dat de boswachter het had gevonden en meegenomen. Ze ging die avond naar de hut van de boswachter en keek door een raam naar binnen. Maya zag het meteen hij zat aan tafel druk te tekenen. Wat hij tekende kon ze niet zien. Zo bleef ze een hele tijd voor het raam zitten. Uren tikte voorbij. Maar Maya moest het schetsboek terug hebben. Dus bleef ze zitten. Na heel lang wachten stond de boswachter op hij deed het licht uit. Maya verstopte zich snel achter een struik. De boswachter zou zijn ronde door het bos doen. Ze zou ongeveer een uur hebben voordat hij terug zou komen. De boswachter liep met een zaklamp weg. En Maya sloop heel zachtjes naar de deur ze was bang dat een takje zou kraken en de boswachter terug zou komen. Ze probeerde de deur te openen maar zoals ze had verwacht was die op slot. Gelukkig had ze zich voorbereid en had ze de sleutel die ze had gebruikt mee genomen. Ze stopte de sleutel in het sleutelgat en ja hoor ook hier paste hij. Het was een sleutel die overal oppaste. Ze deed de deur open en stapte naar binnen. Noch voordat Maya het licht aan kon doen kwam er ineens een fel licht.
Maya schok toen het licht weg was knipte ze het licht aan. Ze keek recht in de ogen van een man. Maya schok zich alweer dood. En zo te zien de man ook. De man zag er gevaarlijk uit. Maya griste het schetsboek van tafel en rende weg. Zo hard als ze kon. Bij de rand van het bos durfde ze pas weer om te draaien. Ze keek om of de man haar had gevolgd of dat de boswachter haar had gezien. Geen van beide. Maya liep naar huis toe met het schetsboek in haar armen geklemd. Ze dook snel haar bed in met het schetsboek onder haar kussen. Wat was de boswachter van plan? Was het enige waar ze aan kon denken. De boswachter kwam na zijn ronde door het bos terug bij de hut. De deur stond open en het licht was aan. De boswachter ging snel naar binnen om te kijken wat er aan de hand was. Toen de boswachter naar binnen stapte zag hij een man in zijn woonkamer staan. De boswachter schok niet hij was juist blij want het was de man die hij had getekend.
Nu kon hij beginnen met aan zijn leger te werken. Hij ging al aan tafel zitten pakte een potlood en... Het schetsboek was weg. De boswachter zocht overal maar van binnen wist hij dat ze het had terug gepakt. De boswachter was boos. Hij zat opgescheept met een waardeloze man waarmee hij moeilijk een heel leger kon starten. En hij was het schetsboek kwijt. Hij kon zich zelf wel voor zijn kop slaan dat hij het niet beter had verstopt. Maya was vroeg opgestaan had snel ontbeten en was naar boven gegaan voor dat er ook maar iemand wakker was. Ze had het schetsboek, een notitieboek, een potlood en de sleutel mee genomen naar boven. Ze pakte de sleutel en deed één voor één alle laatjes weer open. Pakte de spullen er uit en begon met alles door te lezen. Ze las hoe de vorige eigenaar van het huis en het schetsboek alles had onderzocht. Hoe het schetsboek werkte en dat het absoluut niet in verkeerde handen mocht vallen. Sommige mensen zouden er slechte dingen mee doen zoals een leger creëren dat onverwoestbaar was. Maya was geschokt. Dat was waarschijnlijk het plan van de boswachter een leger creëren om een oorlog te starten. Ze was net op tijd. Maya kon het niet geloven. Ze pakte snel het boek met een naam die ze niet kon lezen omdat de kaft er half af was, in het boek stond een uitleg hoe je het schetsboek kon verwoesten zodat het niet meer in slechte handen kon vallen. Na die bladzijde was er een bladzijde uitgescheurd. Maya dacht diep na. Moest ze het schetsboek verwoesten? Ze wou absoluut niet dat de boswachter het weer in handen kon krijgen. Ze moest het wel doen wat de consequenties ook waren. Ze nam het schetsboek mee naar buiten ze pakte een paar takken en maakte met een lucifer een kampvuurtje. Ze keek noch een keer naar het schetsboek. Was dit echt wat ze wou? Ja ze moest dit doen, Ze gooide het schetsboek in het vuur precies wat in het boek stond. Zodra het boek de vlammen raakte was er een oorverdovende knal en een vele licht flits. De flits duurde ongeveer 5 seconde. Maya hield haar adem in. Toen het licht weg was, keek Maya in het vuur. Het schetsboek was totaal verdwenen. Maya ging naar binnen. Ze liep langs de bank waar haar broers, zussen en moeder het journaal op zaten te kijken. Eerst besteedde Maya er geen aandacht aan maar toen hoorde ze het woord flits. Ze keek geschrokken naar het scherm. Er was een beeld te zien van een felle flits. De nieuwslezer vertelde dat na de flits en een oorverdovend geluid de straat helemaal vol was met rare wezen die leken op tekeningen.
Maya schok, het was haar schuld. Alle tekeningen die ooit waren gemaakt waren tot leven gekomen. Ze rende naar boven om te kijken of er iets over in het boek stond, niks ze bekeek de papieren. Er stond iets over een magische gum en dat die verwoest moest worden, maar waar kon ze die vinden? Ze dacht na en bekeek alles wat op het bureau lag noch een keer. Ze zag iets waarvan ze eerst dacht dat het een plattegrond was maar het bleek een soort ''schat''kaart naar de gum te zijn. Maya ging meteen naar buiten pakte haar fietst. Om op de plek van de gum te komen moest ze door het bos. Ze was niet bang voor de boswachter, maar voor de wezens die ze tegen zou komen. Toch moest ze,
ze stapte op haar fietst en begon haar tocht. Het eerste stuk kwam ze geen één wezen tegen. Ze was alleen geschrokken van een opvliegende vogel, maar toen ze op ongeveer de helft was sprong er iets uit de struiken vlak voor Maya's fiets Maya schrok. Ze stuurde net op tijd naar links en viel op haar enkel. Ze probeerde op te staan om welk wezen het dan ook was in elkaar te slaan, maar het lukte haar niet. Haar enkel deed te veel pijn. Net toen ze dacht dat het wezen haar dood zou slaan, op zou eten of iets anders met haar zou doen. Voelde ze een hand op haar schouder. Een vriendelijke jongens stem zei:''sorry gaat het ik dacht dat je een van die andere enge wezens was die me willen vermoorden''. Maya schudde alleen maar haar hoofd. De jongen hielp haar op te staan.
Terwijl Maya tegen een boom leunde pakte de jongen haar fiets op. Waar ging je heen? Het is gevaarlijk. Zei de jongen. Maya vertelde hem alles over het schetsboek en over dat die wezens haar schuld waren. De jongen luisterde aandachtig. Toen Maya klaar was begon de jongen zijn verhaal te vertellen het was niet zo een lang verhaal. Hij vertelde dat er een felle flits was en een hard geluid en dat hij toen hij zijn ogen opendeed hier was. Maya dacht na en ze begreep het snel. Je bent een tekening zei ze tenslotte. Toen was het de jongens beurt om na te denken. Hoe heet je eigenlijk? Vroeg de jongen uiteindelijk. Maya zei ze. En jij? Noah. Maya wou haar fiets van Noah aan nemen maar haar enkel deed te veel pijn om bij de boom weg te lopen. Noah zag het en hielp haar. Maya probeerde een stukje te fietsen maar dat lukte haar niet. Toen besloot Noah haar achterop te nemen en haar naar de plek waar ze wou te brengen. Niet besefent dat wat ze ging doen zijn eind zou betekenen. Terwijl Maya achterop de fiets bij Noah zat kwam ze er achter dat als ze de gum zou verwoesten Noah voor altijd weg zou zijn. Maya werd er stil van hij was zo aardig voor haar. Maar ze moest wel alle andere wezens waren gewelddadig. Ze had een rugzak meegenomen met de sleutel, eten, drinken en een schetsboek wat ze noch had liggen in haar kamer. Het schetsboek wat ze had meegenomen leek wel op het magische schetsboek. De boswachter was ondertussen bezig zijn leger te voltooien want alles wat je nu tekende kwam tot leven ook zonder magisch schetsboek. Maya was al weer bijna uit het bos samen met Noah. Nu moest ze goed op de kaart blijven kijken om de weg niet kwijt te raken. Ze vond het fijn om bij Noah achterop te zitten. Noah was een aardige jongen van haar leeftijd. Nou ja haar leeftijd hij was getekend ze wist niet hoe oud hij was. Had hij wel een leeftijd? Ze wist het niet. Wat ze wel wist was dat hij echt voelde. Ze hield hem rond zijn middel vast om niet van de fiets te vallen en zich weer te bezeren.
Noah reed rustig door. Waar zou hij aan denken? Dacht Maya. Stiekem vond ze het wel jammer dat ze hem later nooit meer zou zien. Noah stapte af en hielp Maya om in het grasveld te gaan zitten. Het word al donker zei Maya. Noah pakte haar rugzak en pakte het schetsboek er uit. Hij tekende een tent en slaapzakken. Ze gingen samen in de tent liggen en vielen in slaap. Zodra Maya wakker werd en de tent uitstapte zag ze dat op het grasveld een gigantisch beest zat. Ze ging snel de tent weer in. Ze maakte Noah wakker. Noah tekende een zwaard en ging op het noch slapende beest af. Maya durfde niet te kijken. Ze hoorde en harde gil en toen ging de rits van de tent weer open. Daar was Noah weer met een bleek gezicht stapte hij de tent weer in Maya keeke hem aan. Na een tijdje durfte Maya haar hoofd uit de tent te steken. Het gigantische beest lag er noch steeds alleen zat er nu een schuur tussen het lijf en het hoofd. Zo te zien leefde het beest noch. Maya stak haar hoofd weer naar binnen en keek Noah aan. En zei we moeten hier weg voor dat hij wakker word. Noah knikte. Ze ruimde snel de tent op en stapte op de fiets. Ze zeiden niks. Onderweg kwamen noch meer gekke beesten en dingen tegen. Maar geen een ding zo eng als dat beest voor de tent. Maya keek op de kaart waar ze heen moesten ze stonden op een T-splitsing. Maya keek van de kaart naar het wegwijzerbordje en de namen die er op stonden, maar geen een naam kwam overeen met wat op de kaart stond. Maya dacht na. Welke kant moesten ze nou op? Noah stond maar een beetje naast de fiets tegen een steentje te trappen. Maya keek weer naar de kaart. Toen ze weer opkeek stond Noah ineens voor haar. Maya schrok er van. En welke kant moeten we op? Vroeg Noah. Maya keek noch een keer op de kaart en wees toen alsof ze het zeker wist naar rechts. Oke zei Noah stap maar weer achterop. Ze gingen weer op de fiets zitten en ze reden naar rechts. Het was een tijdje stil. Ze kwamen aan bij een stijl pad dat naar de top van een berg leidde. Maya zei dat ze hier even zouden rusten voordat ze aan het stijlen en gevaarlijk tonende pad zouden beginnen. Noah zette de tent op terwijl Maya het eten aan het voorbereiden was. Toen Noah klaar was met de tent ging hij naast Maya op het grasveldje voor de berg zitten. Zo zaten ze daar. Maya zat te eten en Noah zat naar het kampvuur te kijken. Maya dacht na over wat er in Noah's getekende hoofd omging, had Noah gevoel? Kon hij denken? Dingen die Maya misschien wel nooit zo weten omdat zij een eind aan Noah's korte leven moest maken. Hoe dichterbij Maya en Noah bij de plek van de gum kwamen, hoe onzekerder Maya werd over of ze het wel moest doen. Ze was in korte tijd goeie vrienden geworden met Noah. Wat zal er met hem gebeuren als ze de gum zou vernietigen? Met allemaal gedachtes viel Maya in slaap. Terwijl Noah nog steeds naast haar zat hij had geen slaap nodig. Na een tijdje begon het te spetteren Noah tilde Maya op en bracht haar de tent in waar hij rustig afwachtte tot ze weer verder zouden trekken. Toen Maya wakker werd zag ze dat Noah niet in de tent was. Ze ging de tent uit en keer rond om te zien waar Noah was, maar ze zag hem nergens. Maya begon maar alvast met het opruimen van de tent, Noah zou vast zo wel komen. Maar nadat Maya bijna een half uur had gewacht begon ze zich toch wel zorgen te maken. Na noch een half uur kwam Noah het bergpad afgelopen. Maya keek verbaasd ze vroeg wat hij had gedaan. Noah antwoordde dat hij op de kaart had gekeken en zag dat ze heel dicht bij de gum waren. Noah was naar boven gegaan en had een grot gebonden waar een beer lag te slapen. Noah liep langs de beer en zocht naar de gum. Na een tijdje werd de beer wakker en stond op om naar buiten te gaan om eten te gaan zoeken. Noah had zich achter een steen verborgen en had gewacht tot de beer het hol had verlaten. Op de plek waar de beer had gelegen zat een luik. Noah liep er naar toen en maakte het open daar vond hij een kistje meet daarin een gum. Toen was hij teruggegaan naar Maya. Maya vond het erg lief van Noah dat hij voor haar de gum had gevonden maar ze voelde zich erg schuldig want als ze de gum zou vernietigen zou hij er niet meer zijn. Hij had meegeholpen aan zijn eigen dood. Maya vond dat ze het hem moest vertellen omdat ze het zichzelf anders nooit zou vergeven. Zo vertelde Maya het hele verhaal nog een keer alleen daarbij wat de gum voor hem zou betekenen, zijn dood. Noah bleef stil hij keek over het grasveld naar een schaap wat verder op in een weidde stond. Maya wist niet wat ze moest zeggen of doen. Zo bleven ze een hele tijd zitten. Na een tijdje vroeg Noah of hij de gum even mocht zien. Maya pakte de gum. Ze was bang dat hij er mee weg zou rennen zodat Maya hem niet kon vernietigen, maar in plaats daarvan stond hij op en liep naar het kampvuur. Heel even bleef hij staan. Maya zag wat hij deed en stond op om naar hem toe te rennen en de gum uit zijn handen te slaan. Maar ze was te laat hij gooide de gum in het vuur. Even was er alleen het geluid van knapperende vlammen. Maar na een tijdje was er weer een flits en daarna een oorverdovende knal. Maya moest huilen nog voordat de flits weg was wist ze dat. Noah er niet meer was. Verdrietig pakte Maya haar fiets en fietste naar huis, maar aan één ding denkend, Noah. Een paar maanden gingen voorbij. Alle tekeningen werden weer tekeningen, ook Spike en Banjer waren weg. Nog eens maanden gingen voorbij. Toen ging de bel, Maya's broers en zussen zaten voor de T.V. En Maya's moeder was boodschappen aan het doen waardoor het Maya's taak was om open te doen. Zodra ze de deur opende zag ze een jongen staan, hij had haar leeftijd en stond met een stapeltje kranten voor de deur. Maya keek de jongen aan terwijl hij haar een krant gaf. Het was de jongen die ze maar al te goed herkende, de jongen die voor altijd in haar hoofd zou blijven zitten alleen dan een exacte kopie. De jongen waarvan Noah afkomstig was, Noah was het portret van de jongen. Maya schrok er van ze bleef kijken terwijl ze de krant aan pakte. Terwijl de jongen diep in Maya's ogen keek wist ze diep van binnen dat deze Noah niet de zelfde was. Noah was alleen maar zijn schaduw.