“เซน พ่อกับแม่จะออกไปหาเพื่อน ลูกรออยู่บ้านนะ”พ่อลูบหัวผมพร้อมกับพูดด้วยความเร็วรวดจนผมแทบจับใจความไม่ได้เลย
“อะไรนะฮะ?! พ่อกับแม่จะไปไหน?”ผมถามอย่างร้อนรน มือเล็ก ๆของตัวเองพยายามเหนี่ยวรั้งท่านทั้งคู่ไว้
“เซน..”แม่เรียกผมไว้ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ซึ่งแน่นอนว่าน้ำเสียงของแม่ทำให้ผมสงบลงได้ทุกครั้ง
“ต้องไปแล้ว”เสียงพ่อขัดขึ้นก่อนที่แม่จะได้พูดอะไร แม่หันไปประสานสายตากับพ่อเพียงชั่วครู่ก่อนจะหันหน้ามาพูดกับผม
“เซน แม่กับพ่อต้องไปเยี่ยมลูกสาวของเพื่อนพ่อน่ะจ้ะ”
“ทำไมฮะ เธอเข้าโรงพยาบาลเหรอ?”แม่ยิ้มกว้าง
“ใช่จ้ะ เธอเป็นเด็กไม่แข็งแรง พวกเขาไม่มีเงินเราต้องพาพ่อแม่ของเธอไปที่โรงพยาบาล ลูกอยู่บ้านรอพ่อกับแม่กลับมานะ”ผมมองออกไปนอกหน้าต่างหลังสิ้นคำพูดของแม่ ท้องฟ้ามืดครึ้มราวกับว่าท้องฟ้ากำลังพิโรธอะไรอยู่ และผมไม่ชอบท้องฟ้าแบบนี้เลย ผมไม่ชอบเลยสักนิด…
“แต่ผมไม่อยากอยู่คนเดียวนี่ฮะแม่”ผมว่าพลางซุกหน้าไว้กับเอวแม่แน่น
“แม่รู้จ้ะที่รัก แต่ลูกไม่ได้อยู่คนเดียว ลีโออยู่กับลูกเสมอ”ผมส่ายศีรษะพัลวัน ไม่มีทาง..ผมไม่ยอมให้พ่อกับแม่ออกไปตอนกลางดึกแบบนี้แน่!
“นายน้อยให้คุณท่านกับนายหญิงออกไปเถอะครับ ชักช้าจะไม่ทันการเอา”ลีโอพูดประโยคโบราณซึ่งผมฟังจนชินหูแล้ว
“ไม่เอา TOT ไม่ให้ไปหรอก แม่ฮะ พ่อฮะ”ผมร้องงอแง พยายามออดอ้อนด้วยลูกไม้ที่ใช้ประจำ
“ไปเถอะครับนายท่าน ผมดูนายน้อยเอง”ลีโอพูดขึ้นขัด เขาเดินเข้ามาดึงตัวผมไว้ด้วยแรงที่มหาศาลมากกว่า ผมดีดดิ้นอยู่ในอ้อมแขนของลีโอราวกับลูกลิงกำลังงอแง แม่ลุกขึ้นจับมือพ่อไว้แน่น ก่อนจะเดินถอยหลังทีละก้าว พวกท่านมองใบหน้าผมที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา รอยยิ้มบาง ๆของแม่ส่งกลับมาก่อนท่านทั้งสองจะเดินหายลับไป..
YOU ARE READING
Vengeance: Zayn Malik TH
Fanfictionเขาทำทุกอย่างเพียงเพราะต้องการแก้แค้นเธอ... Twitter: @fleurrr1965