'အငယ္'ဟု ေခၚလိုက္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကို ေငးေမာေနရာမွ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကို လွည့္လာခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ့္၏မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေနရင္း ဘာေျပာဖို႔လဲဆိုသည့္ အၾကည့္ျဖင့္ အငယ္က ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ စကားစမွ ျဖစ္ေတာ့မည္။
"အင္း ကိုယ္ေျပာစရာေလးရွိလို႔။ "
"ဟုတ္ကဲ့ ။"
အငယ့္၏စိတ္အာ႐ုံအလုံးစုံက ကြၽန္ေတာ့္ထံမွာ သက္ေရာက္ေနတာကို အတည္ျပဳၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ မ်က္စိမွိတ္ကာ အသက္ကို ခပ္ျပင္းျပင္းရႈထုတ္လိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ အငယ့္၏မ်က္ဝန္းတစ္စုံကို စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။
"ကိုယ္က စကားလုံးလွလွေတြကိုသုံးၿပီး ဖြဲ႕ဖြဲ႕ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။ ေနာက္ၿပီး ေကြ႕ဝိုက္လည္း မေျပာခ်င္တာေၾကာင့္ အခုကိုယ္ေျပာမယ့္စကားေတြကို အေသအခ်ာ အေလးအနက္ထားၿပီးေတာ့ စဥ္းစားေပးေစခ်င္တယ္။ ကိုယ္....အင္း...ကိုယ္ အငယ့္ကို ခ်စ္တယ္။ ကိုယ့္အခ်စ္ကို လက္ခံေပးႏိူင္မလား"
စကားအမ်ားႀကီးမေျပာတတ္သည့္ ကိုဘုန္းက ထူးဆန္းစြာနဲ႔ စကားအမ်ားႀကီးေျပာလာတာေၾကာင့္ အာ႐ုံစိုက္ကာ နားေထာင္ေနမိသည္။ သို႔ေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးမွာေျပာလိုက္သည့္ စကားေၾကာင့္ မ်က္လုံးမ်ားျပဴးက်ယ္သြားၿပီး ကြၽန္မကို စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ ကိုဘုန္းအား မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ေတာ့သည္။
ဒါက ဘယ္လိုအေျခအေနႀကီးလဲ။ သူနဲ႔ေတြ႕ဆုံဖူးခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြက သိပ္မမ်ားပါဘဲ ကြၽန္မကို ခ်စ္တယ္ဟု ဆိုလာခဲ့သည္။ကိုဘုန္းအား ေနာက္ေနတာလားဟုဆိုၿပီး ေမးလိုက္ခ်င္ေပမယ့္လည္း ေလးနက္တည္ၾကည္ေနသည့္ သူ႔ရဲ႕အမူအရာေၾကာင့္ မေမးျဖစ္ခဲ့ေပ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္အထိ ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံး
စကားမေျပာျဖစ္ၾကဘဲ တိတ္ဆိတ္ေနမိေတာ့သည္။
ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးမွာေတာ့ လူေပါင္းမ်ားစြာ၏အသံမ်ားက ဆူညံလ်က္ရွိေနေပမယ့္ ကြၽန္မတို႔၏အနီးတစ္ဝိုက္မွာေတာ့ ေရခဲတမွ် ေအးစက္ေနခဲ့သည္။ ထိုတိတ္ဆိတ္မႈအား ၿဖိဳခြဲသည့္သူကေတာ့ အေစာေလးကမွ ကြၽန္မကို ခ်စ္ေရးဆိုခဲ့ေသာ ကိုဘုန္း၏အသံပင္ျဖစ္သည္။
DU LIEST GERADE
First Love ( Normal Story Completed)
Romantik"ကိုယ်သိပ်ချစ်ရတဲ့သူတစ်ယောက်ကို အပိုင်လိုချင်မိတာက လူတိုင်းရဲ့အတ္တပဲ မဟုတ်လား...."
