The Girl You Never Notice

PROLOGUE

6:00 pm and I'm starting to fix my things. I'm working a part time job sa coffee shop para sa next school year. Hindi kasi afford nina mama at papa ang tuition sa school na pinapasukan ko. College na kasi ako next year at gusto ko sa St. Laude mag-aral dahil maganda magturo lahat ng prof at dahil na rin nandoon ang mga friends ko.

I text Amaury to pick me up kung wala siyang ginagawa dahil nakakatakot maglakad at madilim na. Malayo pa kasi yung sakayan ng jeep at dadaan ka pa sa maliit na eskinita. Mama don't want me to take this job dahil marami nang nabalita na narape o kaya nakidnap sa eskinita na yon. Wala naman akong choice dahil either hindi ako tinanggap sa ibang inapplyan ko or malayo at 'di kaya ng pamasahe.

Ako:

Hey! Pwede ba pasundo? Kung busy ka ok lang naman. :)

Tagal ko nang nagpapapansin kay Amaury. Nakukulitan na nga sa'kin yun eh. But I don't care about it. I'm not going to stop until he like me back. I have this hobby na kapag hindi ko nakuha ang isang bagay, talagang pagpupursigihan ko. Matagal ko nang gusto si Amaury, kaso sobrang sungit niya. Minsan ko ring naririnig sa friends niya na may girlfriend na siya but if I'm asking him, he keeps on denying it.

I can't even count the times I got hurt by his words. Wala naman dpaat akong pakialam doon, pero nagpapaulit ulit sa utak ko yung mga sinasabi niya. My mind wants to quit, but my heart isn't. So keep on pursuing him not just because I like him, but I also love him. Hindi naman ako maghahabol nang ganito kung hindi ko mahal no. Kaya Amaury, remember this, even how many times you hurt me by your words, I'm not going to stop. Kahit galit ka, atleast may nararamdaman ka parin sa'kin.

Amaury:

I'm busy.

Ako:

Pls! Ngayon mo lang naman ako susunduin. Promise, just this time!
May ginagawa ka ba?

I want to laugh at myself. Kakasabi ko lang na ok lang kahit buay siya pwro heto at kinukulit ko.

Amaury:

You just said it's okay if im busy.

Ako:

Yeah! But nakakatakot talaga dito eh. Madilim na.

He didn't reply so I waited for a minute. After five minutes, wala pa rin. I type again.

Ako:

Amaury! Sigina! It's 6:30 already!

I started walking papunta sa sakayan ng jeep. Ang tahimik at nakita kong sobrang dilim sa eskinita. Nakakatakot dahil suot ko pa naman yung regalo ni tita (mommy ni Amaury) na chanel na bag. Puro diamonds pa naman yung design at baka mahold up ako. Tiningnan ko ulit kung nagtext na ba si Amaury. Hindi niya siniseen yung message ko!

I started to hear some footsteps behind me kaya lumingon ako. Kinabahan ako nang makita ang lalaking naka Hoody jacket at hindi makita ang mukha dahil sa dilim at suot niya rin ang hoody ng jacket niya. Lumunok ako at binilisan ang lakad. My god! May pepper spray ako kaya hinalungkat ko agad yung bag pero di ko mahanap! Itetext ko na lang si Amaury. Okay calm down, baka nagkataon lang na kasabay ko
siya noh?

Ako:

My smsnod skin! Pls picl me up

Namali mali na ko ng text sa panginginig ng kamay ko. Sana pal di muna ko umalis sa tapat ng coffee shop. Puro corporation kasi ang building doon at 6:00 pm ang labas ng lahat kapag friday kaya hindi na dumadaan ang mga jeep, at taxi doon.

Omygod, I can hear him walking faster like mine. Binilisan ko pa ang lakad. Bakit ba walang dumadaang ibang tao? Napakalayo naman kasi ng sakayan! Sa susunod talaga sasabihin ko sa boss ko na agahan ang uwi ko tuwing friday. Minsan naman may costumer pa pero ngayon lang talaga ko minamalas. I keep on texting Amaury at baka sakaling mapilit ko siya.

Ako:

Natstskot na kp! Pls pnta ka kaht now lanh?

Ako:

He's getting closer ans closwr!

Ako:

Psundo!

Ako:

Amry pls!

Ako:

Help nmn!

Binalik ko ang cellphone ko sa bag ko dahil kapag tinawagan ko siya baka bigyan ko lang na sumugod ang lalaki kaya hindi ko na ginawa. Hinanap ko ng pasimple ang pepper spray pero bago ko nagawa, pinulupot na niya ang braso sa leeg ko at tinutukan ako ng patalim. Pumikit ako. My tears started to fall nonstop. I may sound crazy but I'm not going to gibe him my bag. Nandito ang credit card ko at laman non ang pang college ko!

"Akin na bag mo o isasak sak ko sayo 'to."

Umiling ako at humikbi. I felt the tip of the knife in my waist and it hurts. Dinidiin niya ang patalim. Inalis niya ang braso niya sa leeg ko kaya nakahinga ako ng maluwag. Pilit niyang inaagaw ang bag ko kaya hinigpitan ko rin ang hawak ko don.

"Kuya, wala namang l-laman ang bag ko. Pakawalan mo na ko." Nanginginig ang boses ko. Hindi niya binitawan ang bag kaya hinatak ko yun.

Education is the most important thing to me. No, it's not just a thing to me. Parang kambal ko na ito dahil mahal na mahal ko ang pag-aaral ko. Well, I'm the valedictorian in my school since elementary. Gusto ko ring bigyan ng magandang buhay ang parents ko kaya gusto kong magtapos. Kaya rin ako pinayagan mag-aral sa mamahaling school because I have skills. I promised mom to turn our karinderya to a restaurant because of her skills in cooking. I promise my dad of giving him a his own firm of engineering someday also because he have skills and he's working in Amaury's dad. I also promise my younger sister to buy her a lot of barbies and doll houses, and of course to teach her my make up skills. And I can't do that without this money. My card has 1 million inside because since elementary, it's my dream to study in that university. At noon pa lang, pinagipunan ko na kaya umabot ng ganito kalaki. Nung naghighschool ako, I work in Amaury's mom's resto bilang waiter and janitor naman sa gabi. Well, because tita knows me, doble ang binabayad sa'kin.

I started running as fast I can. Sobrang lakas ng tibok ng puso ko at nakita ko na ang mga tao ng matalisod ako. Napasigaw ako sa sakit. Tumusok ang binti ko sa pako. Naabutan ako ng lalaki and before I stood up he stab me.

One

Two

Three

Four

Five

Six

Seven

He stab me seven times. And everything went black.