" çünkü herkes ölüyor ve kimse sevmiyor. ve tam şu anda biri ölüyor. . . biz buradayken hiçbir şey ölemez."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•jungkook•
"Neredesin?" Saçımla ilgilenen adamın rahat çalışıp çalışamayacağını o an için umursayamadan telefonu kulağıma iyice yaslayıp koltukta yayıldım. "Sana da merhaba şekerim. Neden, gelip alacak mısın? Çok mu özledin beni?" Hattın ucundaki sessizlik sürüyordu fakat bu bana geri adım attıramazdı.
"Ben de seni özledim, aynen. Bir yere mi götüreceksin beni, nereye götüreceksin? İstersen ben önce bir eve geçeyim, üstümü değişeyim. Senin için giyinmemi istediğin bir şey var mı, giyinmeyebilirim de. Yine senin için."
"Neredesin?" Bu herif tüm yaşam enerjimi sömürüyordu. Eh yani hayat sen de. Çıkara çıkara bunu mu çıkardın benim karşıma? İki eğlenceme öylesine de olsa eşlik edip keyiflenmeme müsaade etmiyordu hiçbir zaman. Duvar suratlı şeytan.
"Kuafördeyim. Neden?" İlla senin gibi mi olmalıydık yani. Daha dakikasında tüm keyfim yerle bir olmuştu bile.
"Biricik üç haftalık sevgilini bugün konuşturacağım vesaire vesaire. Gelip izlemek istersin diye düşündüm, bir veda et. Kendileri malum değerli bir zat," dalga geçercesine tısladı. "Ayıp olmasın."
"Aşkım benim elbette geleceğim, kambersiz düğün olmazmış. Fakat bir saat sonraya gelebilirim anca, lütfen ben gelmeden başlama."
"Kapatıyorum, görüşmek üzere."
Dediği gibi kapatmıştı. Ama çat diye kapatmıştı. Çat diye de kapatılmazdı yani şimdi. İnsan iki güzel kelamda bulunurdu onca şeye karşın.
Derince bir nefes verip telefonu önüme koydum. Oturuşumu düzelterek aynadan saçımı yapan adamla göz göze geldim, kısa bir tebessüm vermeyi ihmal etmemiştim.
Hiçbir şey moralimi bozamaz, beni yıldıramazdı. İnsanlıktan nasibini pek alamamış şeytan Taehyung bile. O sebeple derin düşüncelere dalmakta gecikmedim. Şimdi, Taehyung'un yanına giderken ne giyinmeliydim?
.......
"Artık o güzel ağzını aç bakayım. Kimsesiz çocukları, kız erkek fark etmeksizin gençleri, pis işlerinize alet ettiğinizi kabul ediyor musun?" Sırtımı duvara yaslamış karşımdaki görüntüyü takip ediyordum; gözleri dahil elleri kolları bağlı, yerde iki büklüm serili çöpü ve önündeki koltukta bacak bacak üzerine atarak oturan, birçok konuda ortağım olup yine de işime gelmediği anlarda patron dediğim adamı, Kim Taehyung'u izliyordum.
Sorgulama gününe özel içerisinde rahat hareket edebileceği takımlarından giyinmişti. Kısmen yüz yüzeydik ve bu profilden ne kadar muhteşem göründüğünü istesem de anlatamazdım. Daha düşünürken bile betimleyemiyordum lanet olası herifi. Alt dudağımı dişledim. Beni tüketiyordu.
