One shot stories

I Lost Him

Nakangiti akong nagdadala ng pizza para kainin namin ng makita ko si Joseph and Dana na naghahalakhakan. My smile was faded. Ang saya nila at ang sweet. Ngayon ko lang nakita si Joseph na ganyan ka saya. Maybe natutuwa talaga siya kay Dana. Pero feel ko may something sila but nevermind mahal ako ni Joseph and alam kung di niya ako magagawang pagtaksilan. I trust him the way i trust myself.

"Joseph, Dana ito na ang pizza kain na tayo." natigilan sila sa pagtawa ng marinig na ang boses ko. "Ahh okay.", sabi ni Joseph sakin at saka ngumiti. Umupo naman ako sa tabi niya.

*******

Naglalakad ako ngayon papunta sa bahay ng bestfriend ko. I was going to surprise her kasi birthday niya ngayon and i baked a cake for her. I was gonna open the door knob ng may makita ako sa sahig. It was a keychain. Tumaas ang kilay ko dahil ito yung keychain na binigay ko kay Joseph nung last monthsary namin. Pano napunta to dito? Sa pagkakaalam ko he treasure this like he treasure me. Kinabahan ako bigla. Lumakas ang kabog ng dibdib ko.

I open the door knob and then i saw him with my bestfriend he was very happy while talking and laughing with her. I think im not exactly his happiness. Great he found his happiness with her. Suddenly my tears was falling when i confirmed that he really love my bestfriend not me. He kissed my bestfriends lips with full of passion in front of me. It hurts a lot.

"Ha-p-p-y Bi-rth-day D-dana", i forced myself to smile and be happy. But i cannot i was still crying. "Wish you both a happy life to live and goodbye.", i said and put the cake in the floor and walk out with tears.

Ang sakit naman. He was always saying na ako lang ang mamahalin niya kaso bakit ganun? Bakit siya humanap ng iba? Siguro nga di na siya masaya sakin. I am always a loser when it comes to love.

I drove my car as fast as i can. I want to go home dun na lang siguro ako. I want to cry out loud. Wala namang makakarinig sakin dun. I will always been a loser. Paano ba kasi magmahal? Yung di ka iiwan at di ka ipagpapalit?

House****

"Stella let me talk to you.", i heared a voice outside habang nagiimpake ako ng mga gamit ko. I have a flight to America and ayaw kung ma late.  Pinagbuksan ko siya ng pinto. A forced smile registered in my face. "Yes? Anong kailangan mo?", i said with a smile. Ayukong magmukhang mahina sa harap niya. "About dun kanin--", i cut him. "Ohh yung kanina okay lang yun. Di ko naman hahadlangan ang love story niyo.", i said. "Stella im so sorry. I love you. Di ko mahal si Dana.", he said sincerly. Tumaas ang kilay ko. "Di mo mahal si Dana? Hay naku Joseph huwag na tayong maglukuhan dito. I know you loved her. Your smile. Your laugh. Iba lahat yun kapag kasama mo siya. Joseph di ako tanga para di mapansin yun. Please let me go and i don't want to be hurt again. Ayuko nang umasa pa sa mga pangako mo. Let me go.", i said with a tears in my eyes.

"No i can't. Mahal kita Stella. Ikaw lang laman nito. Stella please don't go. Don't leave me. Di ko kayang mawala ka sakin.", he said and a tears fall down to his cheeks. My heart crushed when i saw him cry. "Joseph dont cry. Nakakabakla yan. Besides we can still be friends if you want.", i said. Di ko alam kung anong sasabihin ko sa kanya para lang tumigil siya sa kakaiyak. "Stella please don't leave me. Don't go. I don't want to loss you.", he said and hug me. "Joseph please let me go. Paalisin mo na ako. Palayain mo na ako. Please let me go, huwag mo na akong pahirapan pa. You know it hurts a lot on what you did to me. I can't move on if i can still see your face everyday. Please stop hurting me....", i said and pushed him. Nakawala ako sa yakap niya kaya mabilis kong kinuha ang maleta ko at umalis. "Stella kung yan ang gusto mo, susuportahan kita! I know it hurts a lot to loss you but i need to! Siguro nga kailangan kong matutunan ang leksyon ko! Stella sorry sa lahat! Sana mapatawad mo pa ako! I promise that i will wait you untill you came back to me! Maghihintay ako pangako! I love you to the fullest and the most! Mag iingat ka palagi! Hihintayin kita hanggang sa bumalik  ka sakin! I love you!", he shouted and run towards me and hugged me tight. "I will miss you...", he said between his hugs. Pinakawalan niya ako at tumalikod ako sa kanya at patuloy na naglakad.

5 years later...

" Welcome back my love Stella!", napalingon ako sa sumigaw. It was him. God! I miss him so much. I run towards him and hugged him tight. "Stella your back. Kala ko di mo na ako babalikan pa. Kala ko di na kita makikita pang muli.", he said and kiss me. "Magagawa ko ba yun? Di ba hindi? Hahaha i miss you Joseph.", sabi ko. "I miss you too Stella. Tara na sa bahay.", sabi ni Joseph. "Bahay?", naguguluhan kung tanong. "Oo bahay natin. Habang wala ka nagpatayo ako ng bahay or what should i say a mansion. Para yun satin.", sabi niya habang bitbit bitbit ang maleta ko. "Ibang klase ka hahaahha. You've changed a lot you know.", sabi ko. "I know and also you. You've changed. Alam mo bilisan mo na sa paglalakad. May gusto akong ipakita sayo. Pagdating natin sa mansion natin.", he said and smile. "Hahaha oo na eto na nagmamadali na po.", i said.

Marami pa kaming napagusapan hanggang makarating kami sa bahay daw na ipinatayo niya. Agad niya akong piniringan. "Dahan dahan baka madapa ako.", i said. "Ai ai master hahahaha", he said and laugh. Tinanggal niya ang piring ko at dun ko nakita ang isang garden na may maraming magagandang bulaklak and a big, tall statue of mine? Nakangiti ako sa statue at gayang gaya nito ang mukha ko. "Ako ang gumawa at nag design ng lahat ng yan. Sana magustuhan mo.", he wispered. "ITS WONDERFUL.", i wispered back. "I really love it. Thank you.", i said and kiss him in lips. Suddenly my phone rings. "Wait here i just want to answer this.", i said and pick up the call.

"Hello?", i said. "Stella?", tanong ng taong nasa kabilang linya. "Yes this is Stella. Who is this?", i ask. "Stella its me Dana. Joseph needs you right now.", she said. "Huh? Eh andito si Joseph. Nagkausap nga kami kanina eh.", i said. Naguguluhan na ako sa mga pangyayari. "Stella hindi mo ba nabalitaan ang nangyari kay Joseph 4 years ago? He was in comma because he fall from the statue he build for you and now nag aagaw buhay na siya. We did our best to wake him up but still he does'nt. Stella please come here at the St. Peter Medical Hospital. He-", naputol ang tawag dahil na lowbatt ako.

When i heard those words. It crushed my heart. It make me confuse. Naguguluhan ako kaya binalikan ko si Joseph sa garden pero pagdating ko dun wala na siya. "No! Hindi maaari to. Joseph! Asan ka? Please huwag ka nang magtago! Joseph!", i said between my cry. Nilibot ko lahat ng sulok sa lugar na ito pero kahit ni isang bakas niya di ko nakita. Tumakbo kaagad ako papunta sa sasakyan ko at pinaharurot ito papunta sa St. Peter Medical Hospital.

Tumakbo kaagad ako pagdating ko sa naturang ospital. "Nurse saan ang kwarto ni Mr. Joseph Trinidad?", i ask the nurse. "Room 304 po. Fifth Floor.", the nurse said. Pagkadinig ko nun ay agad akong tumakbo papuntang elevator. "Joseph please hold on. Huwag ka munang matulog. Ayukong mawala ka. Joseph...", i wispered between my cry. Pagdating ko sa fifth floor ay agad kung hinanap ang kwarto ni Joseph at sa wakas natagpuan ko ito. Agad kung binuksan ang pinto at pumasok pero wala akong nadatnan. May nakita akong babae kaya tinanong ko ito. "Miss asan ang pasyente dito?".

"Yung lalake po ba? Patay na po siya ma'am. Andun na po siya sa morgue.", sabi ng babae at umalis.

Napaluhod ako at umiyak. This is my fault kung hindi sana ako umalis di sana siya mawawala. I hate my self. Iniwan ko ang taong mahal ko kaya ngayon siya naman ang nawala sa akin. Sana di nalang ako umalis. Sana nanatili nalang ako....