Izuku'nun ağzından:
Her zamanki gibi, saat 8'de okul için uyandım. Yataktan kalkıp elimi yüzümü yıkadım ve üniformamı giydim. Annem kahvaltıyı hazırlamıştı. Birkaç parça birşey yiyip, evden çıktım. Mutluydum, her zamanki gibi! Bekle - kimi kandırıyorum...? Mutsuzdum, Kacchan yine beni dövecek ve her yerim kanayacaktı. Okula geldim ve sınıfa gitmek için, merdivenleri çıkmaya başladım. Sınıfımın olduğu kata gelmiştim fakat önümde Kacchan vardı. Tam merdivenlerin önündeydi, bana bakıp, sırıtıyordu. Ben "Birşey mi oldu Kacchan?" diyemeden, beni merdivenlerden itti. Gülüyordu... Ben ise ağlıyordum... Dışarıya bunu yansıtmıyordum fakat içimdeki küçük çocuk yardım için çığlıklar atıyordu. Merdivenlerden düşünce kolum sivri uçlu biryere çarptı ve oraya sürtünerek, yere düştüm. Kolum sanki yarılmıştı! Kacchan böyle birşeyin olacağını beklemiyordu büyük ihtimalle. Canım acıyordu... Ağlamak istiyordum fakat yapamazdım. Eğer ağlarsam, Kacchan'ın daha çok güleceğinden ve benimle dalga geçeceğinden emindim. Bu yüzden ağlamayı işini geceye bıraktım. Ayağa kalktım ve çantamdan bir sargı bezi çıkardım. Eğer çantamda neden sargı bezi olduğunu merak ediyorsan, Kacchan beni sürekli dövdüğü için yaralarımı bununla sarıyorum. Sargı beziyle kolumu sardım ve merdivenlerden çıktım. Kacchan öylece bakıyordu. "Tch..." dedi ve insanların arasına karışarak gözden kayboldu...
Burada kesiyorum çünkü neden olmasın :D ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ᴏɴᴜɴ ɪᴄ̧ɪɴ ʏᴀᴘᴍᴀᴅɪɢ̆ɪᴍ şᴇʏ ᴋᴀʟᴅɪ ᴍɪ...《BİTTİ》
RandomOnun için yapmadığım şey kalmadı... hayatımı riske bile attım fakat bu önemli değil.. ben önemli değilim.... ben kimim ki? Önemli olan o..
