Yunan mitolojisine göre insanlar dört kol,dört bacak ve iki yüzü olan bir kafa ile yaratılmışlar.
Güçlerinden korkan Zeus onları ikiye ayırır ve onları hayatları boyunca diğer yarılarını aramaya mahkum eder.
Diğer yarını bulduğunda "aşk" sizi birli...
Hızlı adımlarla okul bahçesine doğru ilerlerken tek elle taşıdığım çantamı sırtıma geçirdim. Elimde ki kağıt ile göz göze gelirken sinirle gözlerimi kapadım.
Müdürün yanına giderken arkasından mantıklı bir bahane kurmuştum ama Lalisa benim aksime daha az suç alacağımızı düşünerek herşeyi itiraf etmişti. Polise ifade veriyor sanki gerizekalı.
Tabii ki düşündüğü gibi daha az ceza almadık ve 3 gün uzaklaştırma aldık. Uzaklaştırma kelimesini duyduğumdan beri anneme nasıl hesap vereceğimi düşünüyordum.
Tüm hocalarım beni çok severdi. Derslerim fazla iyi olmasa bile onlara olan saygım sürekli beni üst seviyeye taşıdı. Her veli toplantısında anneme söylenen şey "kızınız çok saygılı bir öğrencidir fakat derslerini biraz daha yükseltmesi gerekiyor." olurdu.
Müdürün odasında beni gören birkaç öğretmen ve tabii müdür beni görünce bir hayli şaşırmışlardı.
Lalisa benim aksime her zaman ön planda olan bir kızdı, haylazlıklarıyla.
Geniş bir çevresi olduğu için sonu gelmeyen olaylara karışırlardı. Öğretmenler bir ara okuldan gitmesi için toplantı yapsalar da Lalisa, daha uslu bir öğrenci olacağına söz verip çöpleri temizleyerek onları vazgeçirmişti. 9
Annem muhtemelen kızmaktan çok hayal kırıklığına uğrayacaktı.
Okul kapısına doğru ilerlerken aptal Lalisa ve arkadaşlarını görüp olduğum yerde durdum. Elimde ki kağıt ile tekrar göz göze gelince sinirle yanına ilerledim.
" Aldığın ceza seni mutlu etmiştir umarım Lalisa."
Beni gören Lalisa sinirle ayağa kalktığında onu Jennie durdurdu. Uzun, sarı saçlarını arkaya atarken karşımda durup konuşmaya başladı.
" Kağıtları bana vermeliydin Chaeyoung, hepsi senin yüzünden." Sabahtan beri aynı şeyleri tekrarlayıp duruyordu. " Lalisa, senin yüzünden ikimiz de ceza aldık bunu kavrıyorsun değil mi? Gidip müdüre herşeyi itiraf ettin. Daha ne dememi bekliyorsun?"
" Ordan bakınca mutlu gibi mi duruyorum acaba? Sana hiçbir şeyi zorla yaptırmadım." Hala kendini haklı buluyor olması gülmeme sebep olurken derin bir nefes alıp yukarı baktım. İçimden bir ses 'bir kerecik vursan ne olur' diyordu.
Jennie omzuma vurarak konuşmaya başladı. " Tamam Chaeyoung uzatmayın siz de. Büyütülecek bir olay değil, biz her zaman uğraşıyoruz bunlarla."
Olayı bu kadar normalleştirmeleri garip miydi, bana mı garip geliyordu? İkimiz da 3 gün uzaklaştırma almıştık ve bu sicilimize işleyecekti. Seneye gireceğimiz üniversite sınavında ne kadar iyi puan alırsak alalım aldığımız cezalar bizi zor durumda bırakacaktı. Bu normal miydi?
" Bak Jennie siz ve saçma arkadaş grubunuzun yaptığı çılgınlıklar umurumda değil. Biz bir suç işledik ve uzaklaştırma aldık. Bu sadece bana mı garip geliyor? Kağıtları alırken ailesinin onu öldüreceğini söyleyen kız şimdi burda arkadaşlarıyla eğleniyor."
Geldiğimden beri konuşmayan diğerleri de duruşunu dikleştirmiş, beni dinlemişlerdi. Hepsinin aynı anda beni dinliyor olması gerileme sebep olsa da ifademi bozmadım. Lalisa, söylediklerimden sonra gülerek bana baktı. " Baksana Chaeyoung, yoksa senin hiç arkadaşın yok diye mi bu kadar kıskanıyorsun?" söylediği şeyin konumuzla ne alakası olduğunu anlamaya çalışırken, herkesin komik olmayan bu şeye gülmeleri daha da şaşırmıştı beni. Sürü psikolojisi olsa gerek.
Aralarından isminin Jimin olduğunu bildiğim sarışın çocuk eğilerek bana baktı. " Çok yalnız hissediyorsan kantinde yanımıza otursbilirsin Chaeyoung."
Yanında ki kahve saçlı çocuğa vurarak güldüğünde o da gülmüştü. Gözüm bir süre onda takıldığında yavaşça Lalisa'ya döndüm.
" Sen akıllanmazsın Lalisa."
Tekrar okul kapısına yürürken arkamdan seslenseler de umursamadım. Onların grubundan Lalisa ve Jennie ile konuşmuşluğum vardı. Jennie anlayışlı, tatlı biri olsa da Lalisa onun aksine tam bir cadıydı.
Otobüs durağına ilerlediğim sırada arkadan biri adımı seslendi.
" Cidden, ne kadar hızlı yürüyorsun böyle. Yetişmek için koşmak zorunda kaldım." Jimin'in yanında ki kahve saçlı çocuğu görünce bir süre onu süzdüm. Ne diyecekti acaba.
" Şey, soğuktan dondun herhalde." Bunu şaka olarak söylemiş olsa da ciddi yüzü tam tersini söylüyordu. " Dinliyorum? "
Ceketine sıkıştırdığı buruşuk kağıdı bana verirken konuştu. " Hocanın verdiği belge. Ailene hesap verirken lazım olacak."
Tekrar yüzüne baktığımda tekrar gördüğüm ciddiyet tek kaşımı kaldırmama sebep oldu. Ne garip bir çocuktu böyle.
