O günden sonra biz birdaha saklanbaç oynamadık,oynayamadık. Hatta telefonumuzu disari bile çıkartamadik.3-4 yıl önceydi, sanirsam Ramazan ayindaydik evet ramazan ayındaydık. Biz 4 arkadaş sahura kadar dışarı takılır parka gider saklanbaç oynardık. Hele gece 12 den (işiklar kapandıktan) sonra o kocaman parkta saklanbaç oynamak o kadar zevkli olurduki, zifiri karanlıkta koşmak,kaçmak,sobelemeye çalışmak,yakalanmamak için bin bir türlü şekle girmek...
4 Arkadaş parka indik ve 12 ye kadar saklanbaç oynadık. Sabırsızlıkla ışıkların kapanmasini bekliyorduk, Beklediğimiz şey oldu ışıklar kapandı ve artik zifiri karanlıkta saklanbaç oynuyacaktık. O parkı aydınlatan tek şey Ay ve Yıldızlardı .Ve o parkta bizden başka kimse yoktu. Ebeyi seçtik ve biz 3 arkadaş parkin en köşesine gittik, Ebe bize yaklaştıkça ondan uzaklaşır, sağa ve sola kaçardık neredeyse parkin her yerini dolaşmıştık Hatırlamıyorum ama galiba ebe hepimizi sobelemişti. Oyuna ara verdik ve parkın tam ortasında sohbet etmeye başladık. "Yeter bu kadar oyun hadi evlere gidelim" dediğini hatirliyorum birinin. Tam parktan çıkacakken arkadaşım telefonunun cebinde olmadığını ve telefonun düşmüş olabiliceğini söyledi. Arkadaşimim telefonu N8 di ve bataryasi alttan düşüyordu ve sirf düşmemesi için kılıf almaya birlikte gitmiştik. Dediğim gibi parkta bizden başka kimse yoktu buna eminim. Cebimden telefonumu çıkardım ve arkadaşımi aradim ve parta bir zil sesini duymayı ümit ettik. Telefon elimdeydi ne kulağima götürdüm nede ekranına baktım. Parkta hala telefonu arıyorduk hafiften kendi telefonumun ekranini bana çevirdim ve o an bi şoka girmiştim. Telefon biri daha doğrusu bir şey tarafından açılmış ve 18 saniyedir açıkmış "Mustafa" diye bağırdım avazım çıktığınca. Halbüki arkadaşım hemen yanimdaydi, bana bakti noldu biseymi oldu diye sordu telefonun ekranini ona çevirdim ilk başta anlamadi. Açtı dedim o da bende cok korkmuştuk parkta hiç kimse yoktu kim açabilirdiki. Elimden telefonu aldı ve "alo alo kimsiniz" diye sorular sormaya başladı ses gelmiyordu. Hızlı adımlarla parktan çıktık, ve birbirimize sorular sormaya başladık. Hiç kimsenin bişe bilmediğini bile bile sorduk cevap bekledik. Herkez sustu binanin yanina gittik oraya bir yere oturduk. Telefonunu düşüren arkadaşim korkuyordu ama yinede telefonu aramaya gitmemizi gerektiğini söylüyordu. Ne olsa o yılların en iyi telefonuydu aramızda tartışmaya başladık bidaha o parka gitmek istemiyorduk. Bizim binanın önünde dükkanlar var ve dükkanların biri turizm (servis) şirketi icerde adamlar uyurlar ve sabah servise giderler di icerdeki adam hala uyumamıştı sanırsam sahuru bekliyordu. Abinin yanına gittik genç biriydi ona olayı anlattık ve telefonu alabilmek için bizimle parka gelmesini istedik. Saolasın bizi kırmadı ve geldi onun yaninda güvende hissediyoduk ben arkadaşimin telefonunu bir daha aradim ki bulabilelim ama bu sefer çalmıyordu bile nasıl olabilirki daha demin açılan telefon şimdi nasıl olurda çalmaz. Orda gene çok korktuğumu hatırlıyorum abi bana dönüp tebessüm ediyordu ve korkucak birşey olmadığını söylüyordu. İlk saklandığımız yere gittik kuytu biyerdi telefonu gördüm ve ona koşmaya başladım ama telefona yaklaştıkça bir şey fark ediyordum. Yanına gittiğimde gördümki bizim bile zar zor çikarabildiğimiz kılıftan cıkmış ve bataryası aşşa düşmüş telefonu elimize aldik ve evin önüne geri döndük abiye teşekkür edip abiyi gönderdik. Artik kendi aramizda konusmaya başladık parkta kimse olmadiği halde o telefon nasıl açıldı ve sonra nasıl kılıftan çıktı. Aslında biz 4 arkadas neyin yaptigini anlamıştık ama o ara "CİN" demeye kimsenin götü yemedi...
Ertesi gün olayi anneme anlattim inanmadi ama bana gene muska yaptirdi. Abime anlattiğimda bana gülüyordu aslinda abim inanmisti benin korkmami istemeyerek yalanladi o günden panik atağim başladı ve değişik bir sürü olaya şahit oldum rüzgar olmadiği halde kapilarin hizla kapanmasi, aynı adamı 2 kere farkli şeritte farklı arabalarda görmem ustelik ayni dakika içerisinde...
