PROLOGUE

100 6 0
                                    

Nung bata pa ako sa tuwing may nagco-confess sakin ng feelings nila o may nalaman ako na may nagkaka-gusto sakin, lagi kong binabalewala. In short, I don't care with their feelings.

Sabihin niyo ng masama ako, pero anong magagawa ko isang hamak na 11 years old na bata pa lamang ako na mahilig mag-laro, lalo na ng bandminton, mahilig mag-gitara -- oo kahit bata pa lang ako marunong na ako mag-gitara,  mahilig mangulit, mahilig mang-inis, mahilig kumain ng chocolates, at mahilig kumain ng cheesecakes.

Ewan ko ba sa tuwing may nalalaman akong nagkaka-gusto sakin, naiinis ako. Eh pano ba naman ang bata bata pa lang namen tapos may pa-gusto gusto ng nalalaman.

Kaya tuwing may nalalaman, naririnig at nagsasabi ng nararamdaman nila sakin, binabalewala ko lang.

Pero sa ngayon na-realize ko na mali pala ang ginawa ko, mali pala na binalewala ko ang nararamdaman nila.

Ngayong 17 na ako, nagsi-sisi ako. Dahil lahat ng pinaramdam ko sa kanila noon nararamdaman ko na ngayon.

- Ano nga ba ang gagawin ko? Dapat ko bang isuko at i-let go siya? O kailangan kong ibalik ang nararamdaman niya para sa akin at i-paglaban ang nararamdaman ko para sa kanya?

Ang hirap. ANG HIRAP..  --.--

*****************************************

A/N : Hep! Hep! Tapos na ang Prologue. Wippiieee!!!

Sana nagustuhan niyo ang Prologue. Hahha. Inulit ko pa yan kase na-delete eh. Anloko. Pero okay lang much better naman eh.

Hold On? Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon