SAHİP ● [boyxboy] | TAMAMLANDI.

on altı

Yorum sınırı koyma kararı aldım arkadaşlar.

Çünkü yorum atmıyorsunuz...

50 yorum gelince yeni bölüm yazmaya başlarım.

Sizi seviyorum.Sevgiyle kalın 🌈💘

~~~~~

Göz göze geldiğim adamla derince yutkundum tekrar.

Yanlış anlama ihtimali beni deli gibi korkuturken onun bundan mutlu olma ihtimali korkumu daha da fazla tetikliyordu.

"Mert, iyi misin?Nereye bakıyorsun?"diyerek sandalyesini döndüren Serhatla biraz da olsa kendime geldim.

"Oooooo Aras abim burdaymış."diyerek ayağa kalkan Serhatla sırtımdan aşağı bir kova buzlu su dökülmüş gibi hissediyordum.

Ne yani Serhat Aras'ı tanıyor muydu?

Adımlarını bize yönlendirip ayağa kalkan Serhat'a sarılan Arasla kendimi bok gibi hissetmiştim.

"Serhat, nasılsın kardeşim?"dedi duygusuz sesiyle.

"İyiyim abim.Mertle kahvaltıya gelmiştik.Tanıştırayım bu arada."diyerek masanın yanına getirdi Aras'ı.

"Biz Aras hocayla tanışıyoruz Serhat."

"Nerden?"

"Benim okulumda öğretmendi."dedim oturduğum yerden.

Ayağa kalkacak kadar güçlü hissetmiyordum.

"Tesadüfe bak ya!"dedi neşeli bir nidayla Serhat.Tanışmamızdan oldukça memnun gözüküyordu.

Peki hikayemizin tamamını bilse yine böyle neşeli olur muydu?

Hiç sanmam.

"Peki siz sevgili misiniz?"dedi gözlerimin içine bakarak Aras.

Doğru cevabı bulmaya çalışırken benden erken davranan Serhat olmuştu.

Ama o da doğru cevabı bulamamıştı.

"Değiliz ama sevgili olma yolundayız."dedi gülerek.

Aras bana garip bir bakış attıktan sonra Serhat'a bizim için sevindiğini zırvalayarak vedalaştı.

Ağzımı açıp tek kelime dahi edememiştim.

Sadece onun garip bakışlarını ve içeri girip bir paket aldıktan sonra dışarı çıkan bedenini izlemiştim öylece.

"Aras abi çok kral adamdır.Okulda da iyi bir öğretmendir eminim.Var mı garip anılarınız?"dedi heyecanla.

O ortak bir noktamız olduğuna sevinirken ben de anılarımızı düşünüyordum.

Beni güzel sikerdi.

Çokça ağlatırdı.

Sakso severdi.

"Çok girmedi dersime ama okulda sevilen bir öğretmendi."

"Neyse artık burdasın.Biz çok sık görüşürüz sen de tanışırsın adam akıllı ."

"Senin neyin oluyor?"

"Bizim evin yanındaki ev onların.Ben büyürken o bizim mahallenin abisiydi.İmrenerek bakardık ona."

"Anladım.Serhat benim seninle bir şey konuşmam lazım aslında."dedim çekinerek.

Şuan fark ediyordum ki kalbim Aras'a bakarken tir tir titrerken bana böyle bakan bir çocuğa ümit vermek sadece acımasızlıktı.

Bu işi bitirmem şarttı.

"Tabi yavrum konuşalım."dedi dikleşerek.

Bana yavrum demesi bile aşırı rahatsız ediyordu beni.