" Mahal sigurado ka na ba naiiwan mo si baby addison kay ester?" tanong ng asawa ko na si Simeon, masakit man na mawalay sa amin ang anak namin pero kailangan
" Mahal napag desisyonan na naten to! Hindi mo na nila dapat malaman, malalaman din nila sa tamang panahon " kasabay ng pagkasabi ko non ang pag tulo ng luha ko
" Alagaan mo ng mabuti ang anak namin ester dahil pag dating ng panahon mababayaran nya lahat ng mga isusukli mong kabutihan sa kanya" sabi ko kay ester si ester ang matalik ko na kaibigan simula ng nagaaral kaming tatlo ni simeon ay magkasama sama na kami, kaso ang pinagkaiba ni ester ay mahirap lang sila walang kahit ano kundi pagmamahal ng pamilya na wala ang pamilya naming dalawa ni simeon
" Pangako Alysa aalagaan ko ng mabuti si isheal hanggang sa nabubuhay ako, magiingat kayo sa paglalakbay nyo" bakas sa mata ni ester ang pag aalala nya samin ni simeon
" Ester ingatan mo si addison" dahan dahan kung ibinigay ang sanggol na dala dala ko bago umalis ay hinalikan ko ang nag iisa kung anak, inilagay ko ang kwintas na binigay ni simeon sa akin hindi ito ginto oh kahit ano para lang itong walang kwentang bagay pero malaki ang matutulong nyon kay addison lag laki nya.
" Mahal tahan na wag ka ng umiyak kaya naten to ligtas na si addison handa na akong mamatay kasama ka:)" sabi ni simeon sa akin matagal na den akong handa sa parusa namin ni simeon ang kamatayan, Naglalakad kami ng biglang--" Hulihin sila!" rinig ko agad na may nag kasa agad ng baril, mga sampong naka maskara na miyemvro ng Blackswan nilapitan nila kami habang tutok na tutok sa amin ang mga baril
" Mahal wag na tayo lumaban" pakiusap ko kay simeon dahil baka mag laban pa sya ayoko pang maiwan mag isa dahil nangako kami sa isat isa na sabay mamatay.Dont forget to Votes and Comments! Thankyou.
YOU ARE READING
Mikrokosmos
AdventureIsa lang ako walang kwenta, walang kahit ano ni kahit ano wala talento lang ang meron ako. Pabigat nga ang tawag nila sa akin, palamunin, at lahat ng tao na nasa paligid ko ay walang paki sa akin wala na kahit sino walang may pake. Mataas daw ang pa...