WRONG TIME (one shot)

Akhirra Sky's POV

Maaga palang bumangon nako dahil magpapasama si Klea.

Naligo, at nagbihis na, saktong pagkatapos kung magbihis siya namang tawag sakin ni manang na nasa sala si Klea, kaya nagmadali naakong bumaba. Nakita ko si Klea sa sala umiinom ng juice.

"Hey goodmorning bess" bati ko sakanya na nakakuha ng kanyang atensiyon at bumaling sakin.

"O goodmorning bess" nakangiti niyang bati pabalik saken.

Lumabas na kami ng bahay at naglakad na patungo sa flower shop.

"Akhi doon oh may malapit na flower shop" saad ni Klea habang nakaturo sa flower shop.

Nasa tapat na kami ng pinto ng shop, una siyang pumasok sumunod naman ako.

"Goodmorning ma'am" bati ng staff pagkapasok namin.

Nginitian ko nalang siya, tinunguan naman siya ni Klea.

"Anung bulaklak po?" tanong niya ule

"White roses" saad naman ni Klea

Itinuro kami ng staff kung saan nakalagay ang mga white roses. Tumingin tingin naman ako. si Klea naman namili na, kumuha ako ng isang puting rosas at inamoy amoy ito. Hmmm ambango

"Favorite mo rin?" tanong ni Klea tumango nalang ako.

Naalala ko na naman siya.

I remembered that this was the first flower that he gave to me. White roses are his favorite rose.

Inaya niya uli akong samahan siya hindi ko sana siya sasamahan kasi tinatamad ako, kaso parang may tumutulak sakin na samahan siya, kaya sinamahan ko na.

Sa sementeryo pala kami pupunta dahil bibisitshin daw niya ang kanyang tito.

Sinusundan kolang siya hanggang sa tumigil siya sa pinaka gitna at umupo doon. Sinundan ko din siya at umupo na din.

Hinawi niya ang mga dahon at kung ano pamang nakaharang doon.

Nabasa ko ang pangalan na nakasulat dun sa lapida.

Blake Zyle V. Monteverde

Suddenly there was a pain I felt in my chest.

"Akhi tito ko pala, alam mo bang napakabait at napakamasiyahin niyang si tito. Siya na ang nag alaga sakin simula nang maulila ako sa magulang" masaya niyang saad. Kitang kita talaga sa mata niya ang sobrang saya at proud sa kanyang tito.

"Walang pamilyang naiwan ang tito mo?" hindi ko na napigilang magtanong.

"Wala na, alam mo ba walang naging nobya si tito, ngunit ang sabi niya may nakakuha ng atensiyon niya at iyon ang kanyang estuduyante. Napaka amo raw ng mukha nito at napaka-bait din. Masipag at marespeto, kumbaga daw ay full package na. Hanggang sa nagka-ibigan na sila, pero alam ko ang dinanas na sakit ni tito na sa bawat pagkukwento niya saakin nun bakas sa mata niya ang sakit at pangungulila. pilit silang pinaglalayo at pinagkakaitan magsama ng tadhana. Dahil umibig siya  sa estudyante niya, at bawal sakanilang mga guro  yun dahil yun ang batas. at malayo ang agwat ng edad nila. Walang araw na makakalimutan niyang ikwento sa akin ang babaeng tinitibok ng kanyang puso at pinakamamahal niya." kwento niya habang nakatingin sa lapida.

After hearing the story I just felt a hot liquid running down my cheek, ng hipuin ko ang aking pisngi, yun pala ay walang iba kundi ang aking luha.

I wiped it but my tears kept flowing. Until I let it drip on my cheek.

Biglang napalingon sakin si Klea. Gulat ang rumehistro sa mukha niya siguro'y dahil nakita niya akong umiiyak.

"Hey Akhi, what happened? why are you crying? are you okay?" Gulat at  sunod sunod na tanong niya.

"Pa-lagi niya pala kung na-kukwento sayo, ang aka-la ko ay tu-luyan na niya kung ki-nalimutan" utal utal kung saad habang tumutulo paren ang mga luha ko, at  nakatingin parin, hinahawakan paren ang pangalan niya sa lapida.

"W-hat!? I-kaw ang estudyante ni t-ito noon? i-kaw ang m-inamahal niyang estudyante? i-iikaw si langit? nauutal at gulat niyang tanong. Tumango naman ako.

I still hold the tombstone where his name is engraved.

"Wa-la kaming pake, wa-lang problema kung ma-layo ang agwat ng edad namin ang problema lang ay ang mga tumututol sa pag-ma-mahalan namen :(" utal-utal at malungkot kong saad.

Pinilit kaming paghiwalayin noon at pinagkaitan pa kami ng tadhana na magsama, pero nandito ako ngayon nakaharap sa taong minahal ko noon at minamahal ko parin hanggang ngayun. It was destiny that brought us together, again, drove us apart and lead as back into each other arm's but it's too late, i'm too late.

It's too late because he's already gone :(
.
..
...
.....
.........
..............
..................

But i know he's the right man for me, I was just born at the WRONG TIME  :(

-END

Thank you very much I hope you enjoyed, even just one shot :))))