Baby styles- one direction

6

Pov Harry

Ik was net klaar met mijn solo. Ik wierp nog even snel een blik op dat leuke meisje voordat we weer met zijn allen moeten zingen. Ik zag dat ze op d'r telefoon zat. Was het concert zo saai?! Ineens liet ze haar telefoon vallen en rende ze de zaal uit...
Ik kon het niet laten om achter haar aan te rennen. Ik wist dat veel meiden me zullen aanraken en tegen houden, maar toch moest ik weten wat er met dat meisje aan de hand was! Ik rende de trap af, ik voelde gewoon de verbaasde blikken van de jongens in m'n rug. Toch liep ik door.
Oké hier gaan we dan, gewoon zeggen dat je haast hebt en snel naar buiten rennen. Zei ik tegen mezelf voordat ik me tussen de fans zou begeven. Ik maakte me zo klein mogelijk en deed me armen recht voor me uit, zodat ik de fans kon wegduwen. Gelukkig waren ze heel aardig, toen ik zei dat ik haast had gingen de meeste wel aan de kant. Op een paar na, maarJaa je hebt altijd een paar lastige fans... Ik was al snel buiten. Ik keek om me heen opzoek naar dat leuke meisje. Oké, ik moest echt haar naam gaan vragen als ik haar zou vinden.
Ik hoorde heel zacht gesnik achter het muurtje vandaag komen. Ik liep op het geluid af. En jaa hoor, daar zat dat leuke meisje. Maar wacht, ze was aan het huilen... Shitzooi! Ik ben echt super slecht in troosten....! Toch liep ik naar d'r toe.

"Hey" zei ik een beetje verlegen.

Ze schrok zich duidelijk dood!

"Hey" zei ze toen ze even diep adem had gehaald

"Hoe heet je?" Vroeg ik maar om de ongemakkelijke stilte te verbreken.

"Julia, en jij bent Harry toch?"

"Ja klopt" zei ik met een kleine glimlach. Waarschijnlijk zag je m'n kuiltjes nu... Dat heb ik altijd al gehad, meisjes vonden het altijd "schattig" nou ik dus niet.

"Moet jij niet bij je concert zijn?" Vroeg ze

"Nou... Uhmm.. Ik zag je de arena uit rennen. En toen rende ik achter je aan...." zei ik een beetje verlegen

"Ohw" kon ze alleen maar uitbrengen.

"Dus, wil je me vertellen wat er is?" Vroeg ik een beetje onzeker.

ze keek me even bedenkelijk aan. Toch begon ze toen te praten.

"M'n zusje heeft kanker. En ze had vandaag een hele belangrijke operatie, ze konden de tumor helemaal weg halen, maar er was ook een grote lans dat ze het niet zou overleven. En nu stuurt m'n moeder me een sms'je dat ze uhm..." Ze barste ik tranen uit. Wow dat is echt heftig! Ik neem aan dat haar zusje het niet overleeft heeft.... Maar ik vroeg hef maar niet.
Ik nam d'r ik een knuffel. het voelde heel fijn! Het leek alsof ik d'r al super lang ken! Maar dat zal wel komen omdat ik d'r nog maar net ken, en ze al iets heel heftigs heeft gezegd.
"Moet je niet naar huis toe?" Vroeg ik ineens.

"M'n fietssleutel zit in de tas bij Amber, en m'n telefoon heb ik laten vallen in de arena"

"Ik breng je wel" zei ik

"Heb je een auto dat hier in Nederland?" Vroeg je met een verbaasd hoofd.

"Ik heb me eigen chauffeur" zei ik een beetje verlegen.

"Nou graag" zei ze met een kleine glimlach door haar tranen heen.
Samen liepen we naar mijn chauffeur. Hij keek me even verbaasd aan. Ik keek hem aan met een blik dat het goed was. Hij knikte en vroeg waar we heen moesten.
Julia zei haar adres tegen de chauffeur. Hij typte het in op de navigatie en we vertrokken.

A/N
Hee jongenss👋
Sorry dat ik al een tijden geen hoofdstuk heb geplaatst! Maar ik heb het heel Druk meet school😓 ik heb nog 2 dagen toetsweek, en dan heb ik het weer wat rustiger gelukkig!!
Ik heb toch even snel dit hoofdstukje geschreven tussen het leren door.
Hopelijk vinden jullie het leuk☺️
Kunnen jullie trouwens even zeggen wat je er van vindt?😁 Ik weet namelijk niet of het wel een leuk boek is enzo... Alvast bedankt!!

I love y'all💘