ณ สนามบินดอนเมือง
"ถึงเมืองไทยแล้ว!!!!!" อุ๊ปส์! ฉันเผลอตะโกนดังเกินไปจนคนทั้งสนามบินหันมามอง @\\\\@ ก็จะทำยังได้ละก็
มันดีใจนี่นา นั่งเครื่องบินตั้ง 6 ชั่วโมง เพื่อกลับมาหาประเทศบ้านเกิดตัวเองเชียวนาาาา~~~~
เอ๊ะ แต่เพื่อนรักของฉัน เจนน ี่เธอบอกว่าจะมารับฉันนี่นาทำไมยังไม่มานา~~~ ฉันเลยนั่งจิบกาแฟรอเจนนี่
~~~ รักเธอบาปไหม แล้วมันผิดไหม ~~~ อ๊ะ! เสียงโทรศัพท์ของฉันดังพร้อมกับชื่อที่ขึ้นมาว่า เจนนี่
" ฮัลโหลลลลลลล เพื่อนรักเมื่อไหร่เธอจะมาเนี่ยฉันนั่งกินกาแฟจนจะเปิดร้านกาแฟขยายสาขาไปรอบโลกแล้วนะ "
ฉันบ่นให้เจนนีฟังเสียงยาว ก็เพื่อนสุดที่รัก (?) ของเธอซึ่งก็คือฉันนั่งรอเป็นชั่วโมงแล้วนี่นา
" เอ่อ.....คือ....เราขอโทษนะแคนดี้..เราไปรับเธอไม่ได้แล้วอ่ะ (´°̥̥̥̥̥̥̥̥ω°̥̥̥̥̥̥̥̥｀) " เจนนีพูดด้วยน้ำ
เสียงรู้สึกผิดมากจนฉันไม่กล้าว่าเธอ
" แต่เราให้คนๆนึงไปรับแทนแล้วนะ และไม่ต้องถามนะว่าใคร บาย >\\\\< " เจนนีรีบวางสายก่อนที่ฉันจะพูด
"ดะ...เดี๋ยวก่อน...เจนนี ! " =*=;; ทำไมยัยเจนนีต้องรีบตัดสายด้วยนะ.....อืม.......
" อ๊ะ...ขอโทษค่ะ" ฉันเผลอชนผู้ชายคนนึงนี่........oh my god •O° ผู้ชายคนนี้หล่อมากกกกกก ไม่ถึงกับคมเข้มเท่าไหร่เพราะหน้าออกหวานนิดหน่อย
พร้อมผิวขาวอมชมพูนิดๆ ผู้หญิงอย่างฉันที่ขึ้นชื่อเรื่องความน่ารัก ( ? ) ยังรู้สึกอายกับสีผิวตัวเองเลย ToT [ไรท์ :นางเอกเราก็ขาวเด้อแต่พระเอกมันเจิดจ้ากว่า//ทำร้ายนางเอกอิอิ ]
" ............. " เค้าส่งสายตาแปลกๆพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย ผู้ชายคนนี้ดูเจ้าเล่ห์นิดนึง แฮะ
" เธอ........คือแคนดี้ใช่หรือเปล่า "
เอ๊ะ ภาษาญี่ปุ่นนี่นา แล้วเค้าเป็นใครกันนะ ??????????
.
.
.
.
.
.
เอ่อ.....ไรท์ ขอโทษนาาาาาาาาา ที่หายไปนาน TOT //โดนถีบรัวๆ// พอดีหัวไรท์ไม่แล่น หน่ะ แหะๆ........
เม้นกันเยอะๆนา จะได้มีกำลังใจ
YOU ARE READING
หวานใจนายสุดหล่อ!!
Romanceอะไรคือการที่ฉันแคนดี้สาวน้อยน่ารักต้องมาอยู่กับโซชินายจอมเจ้าเล่ห์ เพราะว่าพ่อแม่ของฉันติดหนี้บุญคุณของเค้าไว้จึงยกฉันให้เค้าเนี่ยนะ ฮือๆๆๆๆๆๆ แล้วต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นกับฉันบ้างเนี่ย
