PROLOGUE

21 0 0
                                    

********

The cold breeze is touching my skin as I enjoy watching the dazzling city from above. Napakaganda talaga dito sa Hill tops Busay lalo na kapag gabi, makikita mo dito ang napakagandang syudad ng Cebu and it will be even more special if kasama mong matuklasan ang kagandahan ng syudad with the special person in your life.

Nakangiti akong lumingon sakanya nang hinawakan niya ang aking kamay. We've been together for almost 4 years but everytime he held my hand I still got butterflies all over my stomach as if it was the first time we held hands. He may not be the perfect person yet he is the most amazing person I ever had and I couldn't ask for more.

"Love, you already know that I love you so much right?" He asked. I nod but a little bit confused.

"And I couldn't imagine my life without you" he continued. I'm intently staring and listening every word he said. My heart beat starts beating so fast, I don't know why.

"I want to spend the rest of my life with you love, will you spend your life with mine?" And he's kneeling in front of me holding a small velvet box with a simple ring in it.

Hindi ko alam Kung ano ang unang gagawin ko. I just can't believe that after those heartbreaks that I've experienced, there is still the one who made me believed na kamahal mahal ako, na deserve pa rin akong mahalin at hindi iwan.

I also want to spend my life with him because without him I'm not whole.

"Yes love, yes!" And there I did. Nasabi ko 'rin.

He held my hand and put the ring in my finger. He kissed my hand.

"Pangako mahal, papasayahin Kita araw-araw, susuyuin ka tuwing magtatampo, at mas mamahalin kita sa mga araw na kahit pakiramdam mong hindi kana kamahal mahal" Tugon niya.

"Lahat gagawin ko para sayo Mahal, kahit pa lalanguyin ang mga bundok at aakyatin ang mga karagatan" pabiro niyang Sabi. Tae talaga 'to di marunong sa seryosong usapan liliko parin sa kalokohan.

"Gagi ka talaga!" At nagtawanan nalang kaming dalawa.


"Mahal na Mahal kita"

--------------------

At 'yun na ang huling salitang narinig ko galing sa kanya. Napakasarap lang balikan ang mga alaalang 'yun.

Nandito ako ngayon sa exact spot kung saan siya nag propose sakin. It's been 2 years since that day happens and it's exactly that day today. Kahit ilang taon na ang lumipas but I still can't forget him. Maybe because he's my great love.

I am just hoping that he's happy now with the person na naging dahilan nang pagpaubaya ko sakanya.

What I always pray for is for him to be happy even if I am no longer the reason of his smiles.

My senses came back from reality when my phone rang.

"Ate? Ba't napatawag ka?"

"By, puntahan mo kami dito sa hospital nagsusuka Kasi yung pamangkin mo!"

"Oh, sige ate papunta na ako hintayin mo ako dyan"

Mabilis akong naglakad. Lakad takbo na yung ginawa ko. Napaka masakitin kasi ng pamangkin ko palagi kaming pinapakaba.

Sa pagmamadali ko madami na akong nababanggang tao.


"Sorry po" pagpaumanhin ko.


Tumakbo na talaga ako kasi tumatawag nanaman si ate. Sasagutin ko na sana yung tawag ng may mabangga nanaman ako at sa pagkakataong ito natumba na talaga ako.

Napa impit ako sa sakit ng subukan kong tumayo Kasi sumakit ang paa ko. Shit! Why am I wearing heels anyway?

Nalipat sa cellphone ko ang atensyon ko ng mag ring nanaman yun. Aabutin ko na sana yung phone ko when I suddenly stop.



That smell.



It's familiar.



At ngayon ko lang napansin na may tao pala sa harapan ko.



"Excuse me, ok ka lang?"





Shit! That voice!




Dahan dahan kong tiningala siya.


My heart starts beating so fast again.
We're staring at each other intently.
Before I could utter a word he cut off the silence.



"Abby?"


Even after so many years you can still give me those butterfly feelings just by calling my name.

But wait....

What is he doing here?

And all of the places dito pa kami nag Kita.

Did he miss this place?

Oh come on Abby! Why would he miss this place? He probably moved on and I am just the only one who's not.

By looking at his eyes I can guarantee that he's happy now.




Masaya na rin ako na masaya ka, pero may konting kirot parin 'pag na iisip kong hindi na ako ang dahilan ng kasiyahan mo Matt.......

********

XOXO

The adventures of heartsWhere stories live. Discover now