Vloek van het Verleden [Kronieken van Rhâga 0.5]

*

Met een glas wijn in zijn rechterhand, stond vader achter het bureau. Hij liet zijn vingers over de papieren glijden die voor zijn neus lagen. De ader op zijn voorhoofd was zichtbaar. Rylan voelde zijn maag samentrekken.

'Wat is er, vader?' vroeg Calla. De jonge vrouw had haar hand op haar zwaard liggen en haar rug gerecht, precies zoals ze altijd deed wanneer ze in het bijzijn van vader waren.

'De stadswachter,' zuchtte de oudere man. 'Die verdomde stadswachter.'

'Die man weet niets, vader,' bracht Calla er gelijk tegenin. Ze sloeg haar armen over elkaar en maakte zichzelf daarbij nog iets groter. 'Ze kunnen u niet oppakken.'

Rylan keek met grote ogen op naar zijn vader en vervolgens naar zijn zus.

'Hij weet wel iets,' zei de jongen voordat hij wist wat hij deed. 'Zijn mannen hebben u op heterdaad betrapt. Het is een wonder dat ze u nog niet hebben opgepakt.'

Vaders hoofd ging omhoog. Zijn ogen weerspiegelden echter geen vorm van angst, zoals Rylan verwacht had, maar juist een doodse woede. Hij zette ruw zijn wijn op tafel, dat door deze kracht over de randen heen klotste en de papieren op zijn bureau rood liet kleuren. De man schonk hier echter geen aandacht aan.

Rylan ademde diep in en probeerde zich sterk te houden, precies zoals Calla ook altijd deed.

'En het is niet dat u ook echt onschuldig bent,' ging hij door. Rylan kende de blik in zijn vaders ogen en de jongen wist dat hij eigenlijk moest stoppen, maar altijd wanneer hij nerveus was, ging hij meer praten. Het was niet één van mijn betere trekjes. 'Het is dom als u nu gelijk weer de zee op gaat om een nieuwe lading naar Agouch te smokkelen. Vijftien jaar geleden bent u er mee weggekomen, maar dat gaat u niet nog een keer lukken.'

'Wat zeg je daar, jongen?'

Rylan voelde zijn maag zich samentrekken. 'Veertien jaar geleden wist u de misdaden op iemand anders te steken, maar dat gaat u niet meer lukken.'

'Hoe weet jij wat er veertien jaar geleden is gebeurd?' Rylans ademhaling verzwaarde. Hij wist dondersgoed dat dit een verboden onderwerp was op zijn vaders schip. De man had zijn beste vriend hiervoor op laten draaien.

'We waren er allemaal bij, vader.' De jongen keek om naar Calla, maar die ontweek zijn blik. 'Iedereen weet het, maar niemand durft erover te praten.'

Een diepe zucht verliet vaders mond. Vervolgens draaide hij zich om naar Calla. 'Zorg dat de stadswachter deze gehele zaak vergeet. Het maakt niet uit wat je hiervoor moet doen.' Calla knikte en verliet de kamer. Niet één moment keek ze om naar haar broer.

'En jij, jongen.' Vader liep terug naar zijn bureau en pakte zijn rijkversierde wijnglas weer op. Hij nam een slok. 'Zie dit als een leermoment. Je trekt veel te snel je mond open om men op de harde feiten te drukken. Ik kan het hebben, maar anderen zouden maar al te graag je tong uitsnijden.'