-სოფიაააააააააააა-შეჰყვირა დედამ
-ჰა? რა? რა ხდება? დედა კარგად ხარ?-ლამის და საეოლიდან გადმოვარდი
-მოვლენ მალეეე ადექი რა დეოს ძილია
-რა? რომელი საათია-ტელეფონი ჩავრთე და საათს დავხედე
ოოო არა რამდენი ხანი მეძინა
-მოვდივარ-უცებ წამოვვარდი საწოლიდან კარადას მივვარდი და ტანსაცმლის არჩევა დავიწყე
ღია მწვანე მოკლე კაბა ავიღე საწოლზე დავდევი და სააბაზანოში შევედი
____
10წუთში უკვე მზად ვიყავიკარგია
-დედა მზად ვარ
-დამენახე-უცებ ჩავირბინე კიბეებზე და დედას წინ სიხარულით გადავუდექი
-როგორია-დავტრიალდი
-შესანიშნავი-არასებული ცრემლი მოიწმიბდა
უცებ მაგიდას გავხედე და პირი დავაღე
-დედა რამდენი მოდიან
-14
-რა?მისი შორე ნათესავებიც მოყავს?
-არა სურპრიზია
-რაარი სურპრიზი ის რომ ჩემს გასაცნობად 13ადამიანი მოდის?
-თოთხმეტი
-უარესი
-ნუ ხარ უკმქღოგილო წადი შოკოლადები იყიდე-ფული გამომიწოდა
-მალე მოდი წუთიწუთზე აქ იქნებიან-ფული გამოვართვი და ქურთუკის ასაღებად წავედი
-ჩემს მოსვლამდე სახში არ შემოუშვა-ჩემივე ნათქვამზე გამეცინა
-კარგი-სიცილითვე მიპასუხა
———
აიშ კიდევ იმ ბიჭზე მეშლება ნერვები წინ ვერ იყურება?
-აიტ როგორ ცივა მალე მივალ ნეტა? -შოკოლადით სავსე პარკით დატვირთული სახლისკენ მივიწევდი
როგორც იქნაა გამოჩნდა სანატრელი სახლი
ნაბიჯებს მოვუმატეიეს როგორც იქნა მივაღწიე
მისაღებ ოთახში შევედი ქურთუკი გავიხადე და სამზარეულოსკენნავიღე გეზი
-დედა მოვედი-დავიყვირე
მალევე ჩემს ყვირილს რამდენიმე პირის სიცილი მოყვა
-უკვე მოვიდნენ-გავიფიქრე სამზარეულოში შევედი და ნანახმა გამაქვავა
ხან დედაჩემს შევყურებდი ხან ფიდის ხანაც კიდე მომღიმარ ბიჭებს
-დედა მგონი სუპერ მარკეტში რომ ბიჭი დამეჯახარ იქვე მოვკვდი და ახლა სამოთხეშივარ-ახლა უფრო ხმამღალი სიცილი მოყვა ჩემს სიტყვებს
-არა არა ცოცხალი ხარ-სიცილით მიპასუხა დედამ
-აბა სიზმარია?
-არა სინამდვილეა-ახლა ფიდის ხმა მომესმა
-აიშ სულ დამავიწყდა მოსალმება ბოდიშს გიხდით-თავი დავუკარი
-ძვირფასო რა ზრდილობიანი შვილი გყავს -დედაჩემს გახედა ფიდიმ
-ძვირფასო? -თავი ავწიე
-მოდი შოკოლადი მომეცი-დედაჩემი მოვარდა რომ ისევ რამე სისულელე არ მეთქვა
-აქ დაჯექი-ნახნობი ხმა მომესმა ხმის პატრონისკენ გავიხედე და