fear | mino & jennie

f'

"Kazadan sonra," diye söze girdi Mino. "Defalarca ölmeyi diledim." Gözlerini başını okşayan bedene çevirip burukça gülümsedi. Bunları kimseye anlatamazdı, Jennie de kimse değildi zaten. Keşke o da bilseydi. "Her gece kendi ölümümü gördüm karanlığın içinde."

"Peki sonra? Sonra vazgeçebildin mi?"

"Her seferinde nefesim kesilmeden imdadıma yetişen biri vardı. Her gece bıkmadan beni hayatta tutan biri." Gözlerinin yaşları taşıyamadığını hissetmişti ama silmeye takati yoktu. Her şeyini gözler önüne sermişti zaten, onlar da dökülüversindi. "Sen vardın."

Kalbi teklemişti genç kadının. Her gece onun rüyalarında olmanın, elinden tutup onu aydınlığa çıkarmanın verdiği his hayal edemeyeceği kadar güzeldi.

"O kadar farkında değilsin ki..."

"Neyin?"

"Üzerimdeki etkilerinin," girizgahıyla birlikte gözlerini loş ışığın aydınlattığı güzel simaya çıkardı. "Benim için ne anlam ifade ettiğinin... Ve daha pek çok şeyin o kadar farkında değilsin ki... Bazen bilerek yaptığını sanıyorum. Ama öyle değil." Saçlarında gezinen zarif ellere uzandı ve incitmekten korkarcasına sevdi. "Kendine inanmıyorsun, Jen. Birilerinin seni övmesine de alışkın değilsin. Ne kadar önemli şeyler yapsan da asla bunları fark edemiyorsun."

"Hiçbir zaman babamın gurur duyduğu küçük kızı olamadım." Dolu gözleri parıl parıl parlarken ağlamamak için yukarı çevirdi bakışlarını. "Babasının gurur duymadığı bir insan kimi gururlandırabilirdi ki? Kim takdir edebilirdi böyle birini?"

"Ben ederdim."

"Efendim?" Şaşkınlığın getirdiği refleksle sesini inceltmiş ama ağlamaklı olduğu için ancak fısıltısı duyulabilmişti.

"Sırtımı yasladığım koca bir duvar gibisin, asla yıkılmayacak, beni sarıp sarmalayacak bir duvar. Her yerdesin. Hayatımdaki her şey o kadar sen olmuş ki, kendi başıma kalmaktan korkan aciz bir adama dönüşmüşüm.

Daha ne olduğunu fark edemeden nefes alıp verişine dahi tapan biri yapmışsın beni, Kim Jennie."

—
hey, ben geldim. umarım halen okuyan birileri vardır. nasılsınız? iyi olmanızı diliyorum, hem de en içten şekilde.
hepimizin yaraları var. bazılarımızınkinin üstü kabuk bağlamış, bazılarımızınki ise halen kanıyor. bugün, gecenin bir saati, yaralarınızla yaşayacak kadar güçlü olduğunuzu söylemek istedim. yapamayacağınızı düşündüğünüz ne varsa yapabilirsiniz. bunu sakın unutmayın. kimsenin gülümsemenizi soldurmasına izin vermeyin. ve her birinizi çok seviyorum, bunu daima hatırlayın🤍