Second Time Around

Second Chance

"Andito na tayo. " Simpleng sabi ko. Pero imbis na lumabas ng kotse ay tinitigan lang ako ni Desiree.

"Are you sure you are not coming with us?" She asked. Nageexpect nanaman ba sila? Halos lagi akong tumatanggi sa tuwing nagaaya sila.

"Alam niyo na ang sagot diyan."

"Bakit ba kasi ayaw mo?"

"I don't trust in Him anymore, you know the reason why. "

"Why are you blaming Him? Jen's condition had gotten worst, even the doctor tells us that there was a low chance of surviving." Sumama na sa usapan si Mom. Bakit ba hindi nila maintindihan ang punto ko?

"You can't understand what I feel. During those times,  I was praying for Jen to live longer, but He didn't grant it."

"Denver, let her go. Move on already." Tanggap ko, na 'di ko na makakasama pa si Jen. Pero 'di ko kayang magtiwala sa Kanya.

"I already moved on, but I just can't accept Him in my life again. If you don't want to be late on your mass, you must go out now."

Nagpakawala ng buntong hininga si Desiree at lumabas na sa sila ni Mom sa kotse. Sinimulan ko ang pagmamaneho pabalik sa bahay, nawala ang mood kong gumala dahil sa usapan kanina. Habang nagmamaneho ako pabalik may nakita akong babaeng nakahandusay sa may sidewalk.

Tinigil ko ang kotse para matulungan ang babae. Pamilyar sa akin ang mukha niya. Inalala ko kung saan ko ba siya nakita. Natatandaan ko na. Si Alliana pala, ang kaibigan ng kapatid ko.

"Hey, wake up." I said and slightly shake her arms. She didn't respond so I carry her and lay her at the car. And drive the car to a nearby hospital.

After the doctor check her up she is still unconscious. Instead of going home I watched over her and waited until she wake up. Pero isang oras na ang nakalipas ay 'di pa rin siya nagigising kaya naisapan ko munang lumabas para bumili ng makakain.

Bumili ako ng kape at cupcake sa isang cafe na malapit dito. Sana naman ay gising na siya. Gusto ko ng umuwi at ayaw na ayaw ko sa hospital dahil lagi kong naalala ang mga masasakit na nararanasan ni Jen.

Pagkabukas ko ng pintuan nakita ko si Alliana na nakaupo at may bakas ng pagtataka ang mga mata.

"You're awake." I said and sat beside the bed.

"Ikaw ba ang nagdala sa akin dito? " Tanong nito sa akin. Tumango naman ako bilang sagot.

"How come you're the one who brought me here? As far as I can remember I'm on my way to the church, and you don't usually attend mass." Sabi niya

"I drove for my Mom and Desiree, and I saw you unconscious on my way home. By the way, how are you feeling right now? "

"Okay lang naman ako. I'm used to it. "

"Used to it? You must have been suffering from an illness for you to get used to it. May sakit ka ba?" Bigla akong naging curious sa kung ano ang dahilan kung bakit siya sanay sa ganito.

"I have a coronary artery disease. Pero 'wag kang magalala okay lang naman ang katawan ko." Sabi niya pero iba naman ang makikita mo sa mga mata niya.

"Bakit 'di ka magpa-transplant? Mas okay siguro yun para mas tumagal pa ang buhay mo." Medyo nagaalangan pa akong sabihin ang huling parte.

"I don't have enough money to spend for the operation, and I don't feel comfortable in having one. I just accepted the fact that my life will end soon, and spend it by serving and worshiping God."

May pumasok na doctor, para siguro siguro sabihin kung ano ang condition ngayon ni Alliana. At dahil ayaw kong makialam ay lumabas muna ako para 'di marinig ang paguusap nila. Ilang minuto ang lumipas at lumabas na ang doktor at bago pa ito makalayo ay sinabihan ako nito.