საგვარეულო ნახატი (დასრულებული)

ვარდების ტყვეობაში

  
  რამოდენიმე საუკუნის  წინათ  ამ ქალქს დიდი ცოდვა დასტყდომაოდა , სამი  ქარიზმატული ვნებით სავსე მამაკაცი დედამიწის მტვრიან მიწაზე დაავიჯებდა ,   ვერც იტყვი საიდან იყვენ, ამბობდენენ: " არც
ცას, არც მიწას, არც  ჯოჯოხეთს და არც სამოთხეს არ ვეკუთნითო" ფაქტი იყო ....სამოთხის არაფერი ეცხოთ ...

ყველგან სიძვას სთესდნენ , აქაურობას აოხრებენ! საქონელი დახოცეს , ქალები აწამეს , კაცები დახოცეს ,  ვაჟები მამებს გაყოლეს ხოლო გოგინები დილეგებში გამომეკეტეს .

დიდი სახლი აიშენეს და იქ დაიდეს ბინა....

ერთადერთი მათი სანუკვარი ოცნება კი დედამიწაზე ბატონობა გახლდათ, მეტი არაფერი ....

   ერთ- ერთ ღამეს ხოცვა-ჟლეტა მოაწყვეს, ხახლი მთლად ამოხოცეს  საბრალო სულები იქვე მიეკედლენენ მკველელობის ადგილებს

ბოლოს კი ....   ერთერთს უღალატეს .....

დიაახ ბატონ პარკს მისმა მხატვარმა ქალწულმა უღალატა და  სამუდამოდ ცარიელ ნახატში გამოკეტა .....

ის და მისი ორი მხევალიც .... ბატონი კიმი ...და რაღა თქმა უნდა .... ბატონი... ჯეონი ....

სადღაც მიყრუებულ ადგილას გაამწესეს
ცარიელი პორტრეტები თითქოს ეგონათ არაფერი მოხდებოდა  ვერავინ იპოვიდა .... ამ მამაკაცთა ნაზი ნაკვთები ვერავის მიიხიდავდა ...
მაგრამ არა ... ხაზებმა როგორც ნამდვილმა სხეულმა ისე მიიზიდა გოგონათა სხეული და მათი გონება უბრკრულის სავმა მერანმა  დედამიწის დადალიერში გააქანა,

...მაგრაამ....

ის ხომ დაბრუნდა ....

ახლა  ოცდამეერთე საუკუნეში ბატონი ჯიმინი ისევ მისი სიბილწის მორევში დგას, ტვაისუფალი ...

გვერდს პატარა გოგონა უმშვებებს პატარა მხატვარი ...

ძალაინ ჰგავს არა? ჯიმინ ძალნ ჰგავს
ხო?

რათქმაუნდა.... გაჭრილი ვაშლივით ჰგავს გოგონა წინაპარს ....

ვარდისფერ ყვავილებიან კაბში გამოწყობილი, ფეხშიშველა დააბიჯებს წვიმიან ტყლაპოებში ....ნამდვილი სიცილით კისკისებს და იქაურობას აყრუებს, აკიაფებული თვალებით უყურებს მამაკაცს  რომელსაც ისევ შავი პალტო მოუცვამს და ტუჩებს შორის დიდი სიგარა უაჭირავს.

მიდის და ვერ ამჩნევს გოგონა კივილს, სხეულებს... სულებს .... შველას რომ ითხოვენ ...მაგრამ პარკი ხედავს მათ ...

ნუთუ  გოგონავ ! ვერაფერს უყურებ? ნუთუ  გონება დაგეხრშო ? ნუთუ სიყვარულმა დიდი უდაბურ თეთრ ნისლში შეგფუთა ,თვალები აგიხვია და აღარ გიშვებს !

ნუთუ ვერ უყირებ....

ბატონი პარკ ჯიმინის კისერზე ძლიაერად მოჭიმულ ჯაჭვებს ზემოთ რომ ადის ცის კენწეროზე და ფეხზე წყდება ... რაღაც გახრწნილი გამხმარი ბნელი  სხეულ დაგლეჯილი გულ გამხმარი ტანსაცმელ დაგლეჯილი სული .

დიახ ბატონის სული ... ნახევარ სახეზე ძვლივსღა რომ შერჩა კანი 

დასაწყისიდან დასასრულამდე მიათრევს ცაზე მოლივლივე დამპალ სულს თითქოს მისი ნაცოდავარი იყოს .

  განა ამდენად ბრმააა?

             განა  ძალით ბრმავდება ?

რატომ ვერ ხედავს გოგონა ამას ?
 

   რას აპირებს ? 

.... არა მარტო ის .....

ბატონო პარკ ... რას აპირებ?