Stapje Voor Stapje 2

22

'Ben je bijna klaar?'
'Ja ja, meneer ongeduld.' Grinnikt ze. 'Je zou beter wat komen helpen. Ik moet hier alles alleen doen.'
'Wat wil je dat ik doe?'
'Grapje, jij moet rustig aan doen.' Ze stopt nog wat kleren in een tas, loopt naar de badkamer en komt daaruit met zijn toilettas. 'Zo, nu ben ik klaar. We kunnen gaan.' Hij staat op en loopt naar zijn tas. 'Ho ho, wat ga jij doen?'
'Mijn tas pakken zodat we dit rot ziekenhuis uitkunnen.' Haalt hij zijn schouders op.
'Jij tilt niks.'
'Kom op Eef. Ik kan heus wel deze tas dragen hoor.'
'Ik ben overtuigd van niet, maar oké.' Haalt ze haar schouders op. Hij neemt de tas in zijn handen en loopt naar de deur. Als hij daar aankomt leunt hij tegen de deurpost. 'Zie je wel? Het lukt je niet.'
'Alleen een beetje duizelig. Dat is alles.' Ze zucht
'Wolfs, laat je helpen. Doe nou niet zo eigenwijs.' Hij kijkt haar verontschuldigend aan en geeft haar de tas in haar handen. 'Dan hebben ze toch gelijk.'
'Wat?'
'Verstand komt met de jaren.'
'Ha-ha, grappig.' Ze glimlacht en neemt zijn hand vast om naar buiten te lopen.

'Eef lief, wat is er? Je bent al sinds gister zo stil.'
'Niks.'
'Het heeft iets met Lieke te maken hè?' Ze kijkt hem smekend aan om dit niet te doen. 'Ik mag het niet weten.' Stelt hij vast.
'Ik wil het je wel vertellen, maar-'
'Ze heeft je gevraagd het niet te doen?'
'Nee, ik weet gewoon hoe je gaat reageren.'
'Hoe dan?'
'Je gaat kwaad worden en dat is het laatste wat ze nu kan gebruiken.'
'Eef, wat is er met haar? Toch niks ergs?'
'Nogal.'
'Ik mag verdomme toch wel weten wat er met haar aan de hand is! Het is mijn dochter.'
'Dit bedoel ik dus!' De tranen staan in haar ogen.
'So-sorry Eef, maar vertel me wat er is. Ik wil er voor haar zijn.'
'Ik weet niet of ze daarop zit te wachten hoor.'
'Heeft het met mij te maken?'
'Nee, niet met jou persoonlijk. Gewoon met het mannelijke geslacht.'
'Ze heeft een vriendje?' Eva kijkt hem aan en knikt. 'Is het dat? Is dat hetgeen waarom jullie bang zijn dat ik kwaad zal worden?'
'Nou nee...'
'Hij heeft haar gekwetst? Het uitgemaakt?'
'Was het dat maar.'
'Eva, vertel het me alsjeblieft. Ik zie dat ook jij hieronder lijdt. Ik wil jullie helpen, liefje.'
'Ze, uhm, hij heeft haar v-verkracht.'
'Hij heeft wat?!' Hij haalt een hand door zijn haren en kijkt verward de keuken rond. 'Ik maak hem af!' Ze deinst geschrokken achteruit. Hoewel ze wist dat hij zo zou reageren, schrikt ze er nog steeds van. Ze laat zich huilend lang het aanrecht naar beneden glijden.
'Dit bedoel ik dus.', jammert ze. 'Ik wil niet dat je je in de shit helpt Wolfs. Dat helpt haar niet.' Hij kijkt naar het hoopje ellende op de grond.
'Oh Eef toch. Sorry sorry sorry. Ik uhm, w- hoe, waarom heeft ze niks tegen me gezegd?' Hij gaat naast haar zitten en trekt haar dicht tegen zich aan.
'Ze was bang dat je kwaad zou worden.'
'Denk je dat ik haar kan aanraken?'
'Ik weet het niet.'
'Eef, je weet hoe ze zich voelt. Wat zou jij willen?'
'Ik zou willen dat mijn vader van me afbleef.'
'Oh nee, sorry, zo bedoelde ik het niet, lief. Echt niet.'
'Weet ik toch.' Glimlacht ze. 'Ik denk dat je haar eerst op haar gemak moet stellen. Zeggen dat het oké is en dat je achter haar staat.'
'Tuurlijk sta ik achter haar. Ik ben haar vader.'
'Dat weet ik, maar dat weet zij niet. Ze denkt dat het haar schuld is.'
'Is ze boven?' Eva knikt.

27 augustus een nieuw seizoen fR!!!🎉🎉