Ölüm Meleği

Nefret

"Sana yardım edersem karşılığında ne alacağım ? Her şey karşılıklı" Ona sinirle bakmıştım. Daha iki gün önce on sekizime basmıştım. Ama aklıma bir fikir gelmişti. " Konseye sizi tekrar gerçek bir melek yapmasını söyleyebilirim ."

Az önce konuşan kovulmuş melek hızlı adımlarla yanıma gelip bileğimden tuttu .Canım yanmıştı ama belli etmemiştim. Bu kovulmuş melekler karşısuında mızmızlanmaya niyetim yoktu .

" Eğer konseye bizim için tek bir kelime edersen senin o masum kalbini kökünden koparırım". Bütün mimikleri gerilmişti .Alnındaki damarları hissedebiliyordum .

" Bırak kızı Jack !" Bu kadın beni korumaya niyetli gözüküyordu. Aslında kadını sevmiştim.Kovulmuş meleklerin arasında en yaşlı olanıydı ve liderleri gibi duruyordu.

Kolumdaki ağruı azalınca iki daım geriledim . İlk kez bir melekten korkmuştum . Ve sinirli bakışlarındanda tabi.

" Bakın karşılığında hiçbirşey veremem size ama insanım şeytanların elinde . Hem ortak bir düşman değil mi ? "

" Bizim iki düşmanımız var . Melekler ve şeytanlar."  O kadar ciddiydi ki kadın olduğundan şüpehelenmiştim. Ama sonra bir anada yüzüne bir gülümseme yerleştirmişti . " Ama sen masum bir meleğe benziyorsun . Tamam sana yardım edeceğiz... "

Hangi melek masum değildi ki diye düşündüm ? Etrafıma bakındığımda sanki buraya aitmişim gibi düşünmüştüm . İnsanım şeytan ve melek soyundan geliyordu . Bu karmaşık bir konuydu ve bu konuyu melek konseyi iyice çözmem gerekiyordu .

Karşımda duran kovulmuş melek sürüleri sürekli bana bakıyorlardı . Kendimi bir anda burada soyutlamıştım. Çünkü ben doğduğum günden beri Tanrı'nın emir ve yasaklarına uyacağıma söz vermiştim.

Eğer insanımı bulmak için kovulmuş meleklerden yardım alırsam melek konseyinin ne diyeçeğini düşünüp dururdum . Bir ses düşüncelerimi hızlı bir şekilde böldü.

" İnsanın büyük ihtimalle cehennem dedir ." Sanki ben bunu bilmiyordum ama bu cümle bütün umutlarımın bir anda solmasına neden oldu . Çünkü ben güçlü bir melek değildim ve duyduğuma göre cehennemin korumaları oldukça güçlüydü.

" Ben ..." dedim boğuk bir sesle . " Ben oraya yalnız gidemem . Onlar çok güçlü ve 'melekler sadece bizden haber bekle' dedi ."

İşte bu yüzden kovulmuş olanlarız . Tek farkımız sırtımızda beyaz tüylü bir kanat yerine simsiyah izler var ." Konuşana baktığımda gerçekten sinirli gözüküyordu . Ve oldukça yakışıklıydı.

" Bana yardım edin." dedim boğuk bir sesle . Bu kovulmuş meleklerin karşısında ağlamayacaktım ama gözlerim çoktan dolmuştu. Bebek gibiydim . Ya da şanssız ... Daha ilk dakikada insanını kaybeden bir melek mi olur du ?