It's Complicated

Chapter 1

Amelia's POV

"Είσαι σίγουρη πως θα χωρέσουν όλα αυτά;" με ρώτησε ο Derek, ο κολλητός μου

"Ναι καλέ. Ίσως αν ερχόσουν να βάλεις ένα χεράκι να χωρούσαν πιο εύκολα" του είπα σαρκαστικά

"Να σου θυμίσω πως όταν προσφέρθηκα με έδιωξες και είπες ότι θα τα έβαζα λάθος οπότε λέω να κάτσω εδώ" μου απάντησε το ίδιο σαρκαστικά και εγώ στριφογύρισα τα μάτια μου

"Τα κατάφερα!" είπα μόλις έκλεισα την βαλίτσα μου και ο Derek γέλασε.

"έτοιμη για όλα;" με ρώτησε

"I guess so... Θέλω να πω τελειώσαμε με εξετάσεις και τώρα έχουμε 3 μήνες γεμάτους να κάνουμε ό,τι θέλουμε οπότε τι μπορεί να πάει στραβά;" είπα

"'Όντως...Δηλαδή τώρα θα με παρατήσεις; "είπε παραπονεμένα

"Έλα βρε δεν θα λείψω για πολύ, ούτε που θα το καταλάβεις πότε θα γυρίσω" του απάντησα

"Θα μου λείψεις" είπε και τον αγκάλιασα

"Και μένα" είπα όσο ήμουν στην αγκαλιά του

"Να περάσεις υπέροχα και να προσέχεις" μου είπε

"Μείνε ήσυχος" του απάντησα

"Amelia είσαι έτοιμη; Φεύγουμε" φώναξε ο μπαμπάς μου από τον κάτω όροφο

"Θα φανείς χρήσιμος και θα κατεβάσεις τη βαλίτσα μου;" Είπα στον Derek κάνοντας τα γλυκά ματάκια

"Μπορώ να κάνω και αλλιώς;" απάντησε και γελάσαμε

[...]

Αγκάλιασα μια τελευταία φορά τον Derek και μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο. Αυτό ήταν... μετά από μια δύσκολη χρονιά θα πάω διακοπές στο αγαπημένο μου μέρος σε όλο τον κόσμο, Χαλκιδική!!!

Ναι ξέρω όλα τα παιδιά της ηλικίας μου θα ξέσκιζαν την Ίο, την Πάρο και τη Σκιάθο αλλά εγώ όχι. Προτιμώ την ησυχία του εξοχικού μου, την ατελείωτη φροντίδα της γιαγιάς και την παρέα μου που μου έχει λείψει απίστευτα όλη τη χρονιά.

Πάντως κάτι μου λέει πως αυτό το καλοκαίρι θα μου μείνει αξέχαστο...

~2 ώρες μετά~

Αφού έβγαλα τη βαλίτσα μου από το αυτοκίνητο, ανέβηκα τις σκάλες για το σπίτι και χτύπησα το κουδούνι. Η πόρτα άνοιξε γρήγορα και εμφανίστηκε η γιαγιά μου φορώντας την κλασσική καρό ποδιά της η οποία ήταν γεμάτη με αλεύρι. Με το που με είδε με έσφιξε στην αγκαλιά της.

"Καλώς το κορίτσι μου το όμορφο" είπε ενώ με είχε αγκαλιά

"Γεια σου γιαγιά" είπα αγκαλιάζοντας της και γω