Belkide hayatımın en zor günü, pişmanlık, pişmanlık, pişmanlık. Ve hala ne yaptığının farkına varmayan bir beyin, uyuşuk nöronlar, yerinde duramayan alyuvarlar. Babam her zaman "Haydi abdestini al namazını kıl" der. Bu günkü her zamankinden farklı. Kılsamda kabul olmayacakmış gibi... Yaratanla bir o kadar uzağım ki bu gün, aradığınız Allah başka kullarla ilgileniyor gibi bir ses geliyor kulağıma, ya beni artık korumayı bıraktıysa, ya bu içimdeki korku beni yiyip bitirecek yada beni affedecek eskisinden de iyi olacağım. Etrafımızda o kadar kötü örnek var ki karşımıza iyilerini çıkar, kötülere hidayet ver, inanılmayacak derecede iyi manada değişen insanlar tanıyorum, eski halini tanıyordum demeliyim, yeni insanlar tanımaya başlamış gibi... Bizde kendimizi yeni tanımaya başladık Bizi affet.
Bu günün tek dersi: HİÇ BİR ŞEY TESADÜF DEĞİLDİR, SADECE DUA ET.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pişman
SonstigesKötülük yapmış olabilirsin, belkide en kötü insansın ama ya pişmansan? Her şey düzelebilir...
