Yetimhaneye gelir gelmez odama koştum kutu sanki beni bekliyordu ama buna hazır mıydım sahiden...
Cesaretimi toplayıp kutuyu elime aldım yavaş yavaş açmaya başladım
İki kat sarılmış bir kutuydu ilk katı açtığımda bir not vardı notu daha sonra okumak için kenara bıraktım diğer katı açtığımda gözyaşlarımı tutamadım çünkü kutuda annemin
kolyesi ve babamın rozeti vardı
ailemden kalan son parçalardı ne yapacağımı bilemedim onlara sadece bakıyordum hareket etsem elimden yok olacakmış gibi hissettim, kendimi toparladım ve ailemden kalan son eşyaları birini boynuma birinide yakama taktım o anda oda arkadaşım içeriye girdi onla daha tanışmamıstık.
Yanıma gelip oturdu ve konuşmaya başladı.
-Benim adım Kayla bende buraya yeni geldim ailem trafik kazasında hayatını kaybettiler...
Kız ağlamaya başladı o anda ne yapacağımı bilemedim sonra kendimi toplayıp ona sarıldım neden böyle yaptım bilmiyorum ama onu kendime yakın hissettim bir an onun göz yaşları omzuma döküldükçe bende kendimi tutamadım ikimizde ağlamaya başladık ama kendimi toparlamak zorundaydım derin bir nefes alıp bende kendimi tanıttım
-Benim adımda Asel dedim.
Oda kendini toparlayıp gülümsedi
-üzgünüm senide ağlattım dedi.
-sorun değil bende içimi boşaltmış oldum dedim.
Kayla yatağına geçtikten sonra bende Yatağımda uyumaya çalıştım ama
Yatak hiç rahat değildi, evdeki yatağıma hiç benzemiyordu annem gelip kafamı oksamıyordu, babam anlımdan öpmüyordu, karanlıktı, sessizdi yalnız kaldığımı bir kez daha anladım ağlamak istemiyordum bu yüzden uyumaya çalıştım. Sabah olduğunda Kayla üstünü değistirmiş telefona bakıyordu önce kaylaya günaydın diyip kıyafetlerimi değistirmeye gittim.
Kıyafetlerimi giydikten sonra kaylayla yimek yemek için aşağıya indiğimizde annadım ki okula aç gidecektim görünüse göre Kayla da aç gidecekti. Okula geçtikten sonra ikimizde sınıflarımıza geçtik. Sırama oturduğumda Arel yanıma geldi.
-günaydın Asel dün merakıma yenik düştüm seni üzdüysem özür dilerim
-önemli değil dün biraz morelim bozuktu zaten dedim.
Bana bakıyordu kesin bir şey diyecekti ama çekiniyordu biraz durduktan sonra
-resimlerini bana gösterir misin dedi.
Biraz düşündüm sonra göstermeyi karar verdim.
Arel konuşuyor :
Aselin resimleri çok güzeldi. Hep bir umut vardı ama son resme geldiğimizde durum biraz farklıydı umut dolu resimlerin yerini üzüntü ve özlem almıştı sanki...
Asel konuşuyor :
Bir anda arelle göz göze gelince gözlerimin dolduğunu fark ettim
-Arel rica etsem sonra konuşsak olur mu?
-Olur Asel dedi ve gitti.
O gittikten sonra biraz rahatladım çünkü o soruyu sorsaydı diyecek bir şey bulamazdım.
Arel Asele ne sorabilir?
O resimde ne olabilir?
Cevaplarını bekliyorum.
