Deareast Diary,
Grabe ang kahihiyan na natamo ko ngayon. Akala siguro nila na iiyak ako and having pity to myself na
natamaan ng bola. Hindi no! pweh! Tumayo ako kagad at kunwaring walang nangyari.
Nasa apilyedo ko na kaya 'yun, Dimaguiba, meaning hindi ma giba ng basta-basta. Pero, natablahan pa rin ako ng hiya.
Dahil na siguro nun, ay di ko magawang lumingon sa mga naglalaro ng basketball. Rinig ko ang mga sinasabi nila.
Puro mga panlalait at pinagtantong ang tangang nerd daw na si ako ay lalampa-lampang lumalakad sa gilid ng gym.
Lalo na yung master of bullies na si Zeque panay ang nakakairitang tawa. hayyss,bahala na nga kayo sa buhay niyo!
Ang ewan niyo eh >.<
Wala sa mood,
Celestine.
---
"Hi! di ba ikaw yung natamaan ng bola sa gym kanina?" nyemas, please lang wag nang ipamukha utang na loob =_=.
Lumapit bigla itong- Oo, I admit magandang lalakeng nilalang sa'kin. Di ko siya kilala eh.
"ahm, wala naman sigurong ibang pangit rito bukod sa'kin diba? ha.ha.ha" shemss! ang strict ko naman yata. I laughed
bitterly habang kumakain ng sandwich with tropicana dito sa cafeteria. Di ko kasama si Louise may practice pa raw
sila sa banda.
"uy no! don't say it that way. I'm not judging your appearance, Terrence by the way," sinabi nya sa'kin sabay
abot ng kanyang right hand. Mukhang mabait naman siya.
"uhm, Cele- ayy takte sorry ah?!"
"Oww, hehehe, its ok. Mukhang tinawag yata ako ni Comfort Room," shakkkss! aksidenteng nadampi ng kamay ko
ang iniinom kong tropicana, at saktong naibuhos ito sa may tiyan ni Terrence. Napatayo siya neto.
Dobleng kahihiyan na ituu..
"nako Terrence sorry talaga, aishh, ang tanga ko naman," sinabi ko sa kanya habang pinunasan niya ang puti
niyang t-shirt at ang tiyan niyang basa. Ba't pagka- panic lang ang nagawa ko? hayy!
"di ok lang ako, di yun sinadya, ano ka ba. May extra naman akong damit rito, you know na like us," ngumiti siya
instead of magalit. Nahalata niya siguro na sinisisi ko ang aking pagka- clumsy. I think member din siya nung
basketball team.
" ahh, edi labhan ko na lang yang t-shirt mo, ano bang gamit mong sabon? tsaka anong brand rin ng fabcon?"
in-offeran ko si Terrence kasi, nakakahiya na e, tas mukhang mayaman din ito.
"No no, mas magagalit ako sa'yo niyan, by the way punta na akong CR ha?" ani niya habang inako na ang kanyang
Habagat na bag. Di pa rin nawawala ang dimples na naka-ukit sa kanyang maamong mukha.
"ah eh, nakakahiya sayo e, ano ba magagawa ko?" napakamot nalang ako sa ulo.
"So, gusto mong may kapalit? Edi, mag-friends na tayo," agad niyang bilin sa'kin na ikinagulat ng buong senses ko.
"Ha? yun lang? ahh, o edi sige, " ngekk? sabi nga ng parents di ba, 'don't talk to strangers' eh ang makipag
friends pa kaya? Pero dahil sa katangahan ko, napapayag nalang ako sa condition niya.
"O sya sige, i'll go na Celestine, bye!" Hala! panu niya nalaman ang name ko? Though hindi ko pa nga
natapos sabihin sa kanya? Hindi rin ako kasing famous ng bestfriend kong si Louise. I'm just an ordinary student.
Ahh, siguro naging popular ako sa pagiging unattractive at clumsy. hahahaha!
"Oi teka! ki- lala mo ako?" pahabol kong tanong kay Terrence, kaso di na niya yun rinig kasi patakbo siyang papunta sa
kung saan mang may CR.
