BİR BAŞINA

Güzel bir gündü ve belkide ilk defa mutlu olmuştum. Her neyse ilk önce buzamana kadar neler yaşadığımı anlatayım. Benim adım afra ve çok zengin bir adamın kızıyım. Tek çocuktum tâki 12 yaşına kadar . 12 yaşım benim için bir kabustu ve o kabustan uzun bir süre çıkamadım o yıl hayatım alt üst olmuştu. Zaten her şey 12 yaşıma girdiğim gün yani doğum günümde başladı. O gün parti için hazırlıklar yapılırken annemin üzgün olduğunu fark ettim sorduğumda da iyi olduğunu söyledi,parti hazır olduğunda bam işten gelecek, arkadaşlarımda gelecek ve parti başlayacaktı ama öyle olmadı .
Parti hazırlıkları bitmek üzereydi anneme bir şey sormak için odasına gittim ama  yoktu bende mutfakta olabileceğini düşündüm mutfaktan içeri girdiğim an annemi kendini mutfağın balkonundan atarken gördüm. annem intihar ediyordu hemde gözlerimin önünde o an bi çığlık attım ve gerisini hatırlamıyorum. Kalktığımda başımda doktor vardı aklıma annemin intihar edişi geldi yerimden fırladım.o an herşeyin rüya olabiliceğini düşünmüştüm ama değildi annem ölmüştü. annemin cenazesini kaldırdık , gömdük ve en kötüsü bunları yaparken bile annemin hala yaşadığını düşünüyodum bir yerlerde saklandığını , her an gelebilicek olduğunu ama gelmiyicekti... annemin ölümünden 2 ay geçmişti artık yavaş yavaş kendimi inandırmayı başarıyodum . bir gün gizlice annemin odasına girdim oraya girmem yasaktı. girdiğimde odayı araştırmaya başladım sonra nasıl olduysa yatağın altında bir kağıt gördüm aldım ve okumaya başladım . şöyle yazıyordu;

 eğer bunu okuyosanız ben şuan dünyadan ayrılmışımdır... kızım canım benim seni çok seviyorum kendine iyi bak olurmu sana söylemek isteğim şeyler var. inşallah bu mektup babanın elinde değildir.kızım biliyorum seni bir başına bırakıp gittim beni affet ama artık dayanamazdım. kızım baban beni aldatıyomuş uzun yıllar boyunca hemde .biliyorsun biz on iki yıllık evliliğimizden sonra seni dünyaya getirdik. ve şuan senin 14 yaşında bir kardeşin var bir ablan var. sana nashityatim babandan ve o kadından olabildiğince uzak dur. güçlü bir kız olduğunda onlardan bağını tamamen kopar kızım afram. seni seviyorum sevgili annen..

bunu okuyunca neye uğradığımı şaşırdım tam 6 ay bu olanların etkisinden çıkamadım. ama kendimi hızlı toparlamaya başlamıştım. tabi bu 6 ay içinde babam sanki annemin ölümünü bekliyomuş gibi.hemen sevgilisini eve getirdi en yakın zamanda evleniceklerini söylediler. tabi çocuğunuda getirmişti yani üvey ablamı. annemin bana yazdığı mektup geldi aklıma ve onlardan uzaklaşmaya çalıştım. üvey annemin adı esin üvey ablamın adı kayraydı ve bana çok iyi davranıyolardı. bir  yandan annemin mektubu bi yandan onların bana iyi davranışları beni arafta bırakıyodu ne yapacağım neye karar vereceğimi  bilemiyodum.Onlara bir şans vermeye karar verdim bu böyle uzun bir süre devam etti ama hala bana çok iyi davranıyolardı ve artık alışmıştım.Aradan uzun bir süre geçti çok iyi anlaşıyoduk taki 18 yaşına gelene kadar ablamla doğum günlerimiz peşpeşeydi ilk onundu onun doğum gününü kutladık .Bir sonraki gün benim doğum günümdü.ve o gün tam 18 yaşına girmiştim çok mutluydum çünkü artık reşit bir bireydim. Her şey normal gidiyordu taki misafirler gidene kadar odama çıkarken üvey annemle ablam ve babamı konuşurken duydum şundan bahsediyorladı;babam benim artık 18 yaşıma girdiğimi ve artık onları rahat bırakabileceğimi söylüyordu. benim bir yurda gidiceğimi söyledi ablamsa ''o delinin artık bizimle kalmasına dayanamıyorum.''dedi.önce bunu hakaret anlamında dediğini sandım ama babam piskolojik destek alacağımdan bahsetti. o tam anlayamadım ama diğer konuşmaları dinleyince analdımki babam onlara benim deli olduğmu söylemiş ve benim bunu bilmediğimide söylemiş bu yüzden bana bu kadar iyi davranıyorlarmış ve bana hiç bişey söylemiyolarmış. her şeyi oturup baştan düşünmem gerekicekti artık