1

99 7 0
                                    

ახლაგაზრდა მასწავლებელს
თვალები აემღვრა როცა მისმა პატარა მოსწავლემ კითხა რა არის სიყვარული
წლები გავიდა მას შემდეგ რაც მან თავისი ცხოვრების სიყვარული მიატოვა
ყოველი დღე ტანჯვა იყო მის გარეშე
ის უბრალოდ იძულებული გახდა
ასე მოქცეულიყო
ეს რომ არ ექნა მას ატკენდნენ
როცა ეუბნებოდა რომ არ უყვარდა ცრემლები სახეს უწვავდა
ბავშვები გარს შემოეხვივნენ და ყველა ერთად ჩაეხუტა
მასწავლებელმა გულიანად დაიწყო სიცილი
ამ წამს თითქოს ყველა ტკივილი დაავიწყდა
მხოლოდ რამდენიმე წამით
ყველა ბავშვს მოაკითხა მშობლებმა და ნელნელა ყველა წავიდა მხოლოდ ერთი პატარა გოგონა დარჩა
ის მასწავლებელთან მივიდა
"როგორც თქვენი თმებია ფერადი თქვენი გულიც ასეთი ფერადია მასწავლებელო ნუ დამალავთ ფერებს
თუ გიყვართ მისთვის იბრძოლეთ
ნამდვილი სიყვარული არ ხუნდება არ კვდება და არასდროს მთავრდება და თუ მაინც მორჩა ნუ იტანჯებით ესეიგი ეს არ იყო ნამდვილი"
საიდან იცოდა პატარა გოგონამ ამდენი?
ახალგაზრდას ამაზე პასუხი არ ქონდა
ტელეფონზე ზარი გაისმა
ისე სწრაფად მიყავდა მანქანა უამრავი წესი დაარღვია
სავადმყოფოს დერეფანში გაირბინა და პალატის კარები შეაღო
საწოლზე "ის" იწვა ხელები შეხვეული
თვალები დახუჭული ქონდა
ოდნავ ფერმკრთალი იყო
თმები ისევ ისე ქონდა როგორც წლების წინ
ისეთი ლამაზი იყო ამ დროსაც
სკამი მის საწოლთან მისწია
შეხება ვერ გაბედა ეგონა ისევ რამეს ატკენდა
გულს უსერავდა იმაზე ფიქრი რომ მის გამო იყო ამ დღეში

გოგონამ თვალები ნელა გაახლა
ტირილი აუტყდა როცა მისი ანგელოზი დაინახა
ამჯერად ვეღარ მოითმინა მის გვერდით დაწვა და მთელი ძალით ჩაიხუტა
თითქოს თუ ადამიანს მაგრად ჩაიხუტებ ის არსად წავა
და სამუდამოდ შენთან დარჩება
გოგონა დიდხანს კანკალებდა და ტიროდა
მერე გოგო კი მას ნაზად კოცნიდა და ცდილობდა დაეწყნარებინა
თითქოს ცდილობდა ამდენი წლის მონატრება ასე ჩაეხშო
ბოლოს გოგონა დაწყნარდა ლოგინზე წამოჯდა
და მწვანე ჩაწითლებული თვალებით წამით გაუსწორა მზერა
მერე ისევ ატირდა გოგონა კი გულში ჩაიკრა
ისევ მიმატოვებ თქვა მან და გოგონას ხელი კრა
მერე კი ძლივს წამოდგა და ფანჯარასთან დადგა
მზერა იქ სიცარიელისკენ გაუშტერდა
-წადი აქედან წადი როგორც მაშინ და უკან აღარ მოიხედო
-იძულებული ვიყავი თქვა მან
ჩემმა ოჯახმა ყველაფერი გაიგო არ მინდოდა შენთვის ეტკინათ
მე......მაიძულეს რომ......სიტყვა გაუწყდა ცადა არ ეტირა მაგრამ არ გამოუვიდა .......მეეე......მაიძულეს
იმ ბიჭს შევხვედროდი და მასთან
ურთიერთობა დამეწყო
მან კი ჩემზე პირველივე შეხვერაზე
ძალა იხმარა მის ხმაში ზიზღი იგრძნობოდა ამის შემდეგ ფსიქიატრიული და უმარავი წამლები იყო მეც დავიჯერე რომ გავგიჟდი
მერე კი გავიქეცი და მეც არ ვიცი როგორ ვდგავარ ფეხზე
შენთან მოსასვლელი ყველა გზა ჩამიკეტეს
ვიცი რომ შენთან უნდა მოვსულიყავი მაგრამ ამ ყველაფრის შემდეგ ძალა არ მეყო
მაპატიე პატარავ თქვა და წასვლა დააპირა შებრუნდა
ამ დროს კი უკნიდან თბილი ჩახუტება იგრძნო
"აღარ გაგიშვებ მაპატიე რომ გაგიშვი მაპატიე რომ წასვლის უფლება მოგეცი
მაპატიე რომ ამდენი ტკვილის ატანა მოგიწია მაპატიე ყველა ტკვილი
ამირიდან მე დაგიცავ
დიდხანს იდგნენ ასე ერთმანეთზე ჩახუტებულები ერთმანეთის სითბოს გრძნობდნენ
გრძნობდნენ რომ ამდენი წლის ტკივილი ნელნელა ქრებოდა
უფერულდებოდა
და ახლა წინ მხოლოდ ლამაზი დღეები იყო ყველაფრის და მიუხედავად





You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Nov 19, 2020 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

სინათლის სხივიWhere stories live. Discover now