Mga pahina
avatorShen Mu [Banal na Libingan]
Pagbabalik ng Kabanata 9
Hawak ng maliit na prinsesa ang kontrata ng benta ni Chen Nan sa kanyang kamay, nakasimangot at sinasabing, "Pangit mamatay, anong mga sirang salita ang mas mahusay kaysa sa gagamba na gagamba. Kayong mga taong hindi mahusay na natututo ay hindi rin marunong magsulat, talaga ...… Naku, paano tayo sa Chu State magkaroon ng mga tulad mo? Ito ay talagang isang pambansang kahihiyan, isang pambansang basura. "
sus! Nangahas si Chen Nan na hindi magsalita, nakaupo sa lupa nang walang ekspresyon.
"Hindi ka ba isang hangal na magnanakaw, maglakas-loob na bugbugin ako sa una ..." Sa pagsasalita tungkol dito, nahihiya at namula ang mukha ng maliit na prinsesa. Tumalikod siya at tumakbo papunta sa kakahuyan. Pagkaraan ng ilang sandali ay tumakbo siya pabalik na may hawak na isang piraso ng patay na kahoy na may isang makapal na mangkok at sumigaw kay Chen Nan: "Bumaba ka!"
Tiningnan ang makapal at mahabang patay na kahoy na hindi katimbang sa magandang katawan ng maliit na prinsesa, halos himatayin si Chen Nan.
"Ang Kanyang Mahal na Hari ... ikaw ..."
Malupit na idinikit ng maliit na prinsesa si Chen Nan sa lupa, hawak ang makapal at mahabang patay na kahoy sa kanyang **** ng tatlong beses.
"Ah ..." Hindi mapigilan ni Chen Nan na sumigaw: "Iyong Mahal na Mahal, sinira mo ako, paano mo ako mailalabas sa bundok?"
Ang maliit na prinsesa ay nadama na makatuwiran nang marinig niya ito. Hindi niya mailagay sa balikat ang taong ito. Mahigpit siyang tumama nang dalawang beses, at nais lamang niyang itapon ang patay na kahoy. Sa oras na ito, sumigaw ulit si Chen Nan dahil sa sakit: "Little dyablo, ako ay tinapik lang kita ng dalawang beses, hindi ka…
Narinig ang mga salita ni Chen Nan, ang maliit na prinsesa ay nabaliw at kinamumuhian na sabihin: "Ikaw **** na tao pa rin ang maglakas-loob na banggitin, nakikipaglaban ako, nakikipaglaban, nakikipaglaban!"
Matapos sumigaw sandali si Chen Nan, itinapon ng maliit na prinsesa ang makapal na patay na kahoy.
"Hum, kahit na para sa ngayon, lilinisin kita ng mabahong magnanakaw kapag nagkakaroon ako ng pagkakataon."
Biglang naamoy ng maliit na prinsesa ang aroma ng inihaw na manok ng niyebe at hindi mapigilang mapabuntong-hininga, "Napakasarap." Pagkatapos ay naglakad siya patungo sa apoy. Hinugot niya ang stick gamit ang barbecue snow manok mula sa lupa at tiningnan ang ginintuang kulay. Snow Chicken, kumuha siya ng malambot na kagat.
Matapos ang makinis at mabangong pasukan ng manok ng niyebe, hindi niya maiwasang bumuntong hininga: "Ang karne ay payat, malasa ang lasa, hindi mataba ang taba, at masarap ito."
Maaaring gutom ng mahabang panahon, at ang maliit na prinsesa ay hindi na nagmamalasakit sa imahe ng prinsesa, at inilagay muli ang kahoy na stick sa lupa, hinuhugot ang isang binti ng manok sa isang kamay, at isang pakpak ng manok sa kabilang banda, ngumunguya nang wala isang ginang
Ang mga ngipin ni Chen Nan ay umakyat mula sa lupa na nakangisi, pinapanood ang maliit na prinsesa na kumakain, lumunok siya ng isang higop ng tubig at sumulong.
"Anong ginagawa mo? Lumayo ka sa akin at makita kang mabaho na magnanakaw, galit ako. " Sigaw ng maliit na prinsesa kay Chen Nan na may kasiyahan.
"Kinuha ko lang ang aking manok ng niyebe." Ang kanyang kamay ay umunat sa isa pang manok ng niyebe.
"Huwag ilipat ang snow manok."
"Bakit?"
"Ang sama mong tao ay gumawa ng maraming masamang bagay sa akin tulad ng dati, hum, pagmultahin ka sa loob ng tatlong araw."
