Sabahtan beri evi toplamakla uğraşıyoruz. Sanki hiç bitmeyecekmiş gibi geliyor.
- aradan iki üç saat geçer-
Sonunda bu da bitti bunu da hallettik . Artıktaşınmamız için hiçbir engel yok. Arabamıza bindik birkaç saat sonra oradayız. İSTANBUL. İçinde neler var kim bilir. Dışarıdan kimsenin kötü görmediği, düşünmediği ama içinde olanarında kaçmak istediği şehir. Beni neler bekliyor hiç bilmiyorum. En sonunda geldik işte. Ev aramamıza gerek yok çünki annem ve babam bana sormadan bu konuyu halletmişler zaten. Bana sadece odamı düzenlemek kalıyor. Odam çok güzel, deniz manzaralı. İlk önce balkona çıkıyorum ve etrafı izliyorum. Ne kadar orada durdum bimiyorum ama annemin sesi ile kendime geliyorum.
SEDA : Zeynep hadi kızım. Artık orada durma yemek hazır hadi seni bekliyoruz.
ZEYNEP : Tamam annecim geliyorum.
Aşağıya indiğimde herşey hazırdı. Bütün aile toplanmış beni bekliyorlardı. Yeni evimiz lduğu için pek fazla hazırlık olmasada idare eder.
SEDA : Zeynecim yarın benimle gelirmisin ? Moda evi için yeni bir yer bulmam lazım.
ZEYNEP : Tabi annecim senle gelirim. Daha sonra da biraz dolaşırım.
SEDA : Peki Zeynepcim sen bilirsin.
MEHMET : Kızım yalnız geç kalma biliyosun akşam Jale teyene gidicez.
ZEYNEP : Geç kalmam baba !
Yemekleri yedikten sonra odama çıktım. Yarın Jale teyzeme gitmek zorundayım. Ben sadece onu bir kere gördüm ve o zamanda küçüktüm. Şimdi git baştan tanış felan ama mecburum işte onları kıramam ki.
