Zawgyi
~ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကုိမုန္းတယ္ကြၽန္ေတာ္ကုိမယုံတဲ့ခင္ဗ်ားကုိအရမ္းမုန္းတယ္~
"အားခ်န္"
ဟုိက္ခြမ္းတစ္ေယာက္အိပ္မက္ကေနလန္႔ႏုိးလာခဲ့တယ္ကုတင္ေဘးကေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ဓာတ္ပုံေလးကုိယူကာမ်က္နွာေလးကုိလက္ကေလးနဲ႔သပ္လုိက္တယ္
"၅နွစ္....
၅နွစ္ေတာင္ရွိၿပီလူဆုိးေလးမင္းကုိ႔ကုိဘယ္အခ်ိန္ထိေျခာက္လန္႔ေနဦးမွာလဲကုိမွားတယ္ဆုိတာလဲသိပါၿပီအဲ့တာေၾကာင့္မင္းကုိ႔ဆီျပန္လာခဲ့ပါကုိမင္းကုိခ်စ္တယ္"
ဟုိက္ခြမ္းတစ္ေယာက္သူ႔ဓာတ္ပုံေလးကုိင္ကာငုိေနမိတယ္
*ခ်စ္တယ္အားခ်န္ကုိမင္းကုိအရမ္းခ်စ္တယ္*
~~~~~
လြန္ခဲ့တဲ့၅နွစ္ရွန္ဟုိင္းတကၠသုိလ္ရဲ႕ကန္တင္းမွာထုိင္ေနေသာေကာင္ေလး၂ေယာက္
"က်န္းခ်န္မင္းမဆုိးပါနဲ႔လား"
"ငါဘယ္မွာဆုိးလုိ႔လဲေဟာက္႐ြမ္း"
"မဆုိးလုိ႔ဘဲရဲစခန္းကုိေျခေထာက္ေပါက္မတက္သြားေနရတာေပါ့"
ထုိအခ်ိန္အေအးခြက္ေတြနဲ႔ေရာက္လာတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္
"ဆုိးမ်ားဆုိးရင္ရဲစခန္းကမင္းအိမ္ျဖစ္ေနၿပီက်န္းခ်န္"
ထုိေကာင္ေလးရဲ႕စကားအဆုံးက်န္းခ်န္မ်က္ေစာင္းကထုိေကာင္ေလးဆီက်ေရာက္သြားတယ္
"ရိေပၚမင္းကပါမင္းအကုိဘက္ကပါေနတယ္ေပါ့"
"မဟုတ္ပါဘူးကြာငါကအမွန္အတုိင္းေျပာတာပါဒါနဲ႔မင္းဒီေန႔ေတြ႕ဆုံပြဲကုိသြားမွာလား"
"ဘာေတြ႕စုံပြဲလဲ"
"ဒီေန႔ငါတုိ႔ေမဂ်ာရဲ႕ေတြ႕ဆုံပြဲရွိတယ္ေလ"
"ငါမသြားဘူး"
"ၿပီးေရာ..ေဟာက္႐ြမ္းအဲ့တာစီနီယာလွ်ိဳဟုိက္ခြမ္းမလား"
က်န္းခ်န္ရိေပၚရဲ႕စကားေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့က်န္းခ်န္တုိ႔ရဲ႕စီးပြားေရးေမဂ်ာကဆရာနဲ႔စကားေျပာေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ကုိေတြ႕လုိက္တယ္ရွပ္အက်ႌအျဖဴကုိအမဲေရာင္ေဘာင္းဘီနဲ႔တြဲဝတ္ထားတယ္လည္ပင္းကနက္ကထုိင္အမည္းေရာင္ေလးကထုိသူရဲ႕လူႀကီးလူေကာင္းဆန္မူ႔နဲ႔ေခ်ာေမာမူ႔ကုိေဖာ္ျပေနတယ္
*ခင္ဗ်ားႀကီးကေခ်ာလုိက္တာဗ်ာမုိးေပၚကနတ္သားက်ေနတာပဲ*
YOU ARE READING
ကုိ႔ရဲ႕လူဆုိးေလး
Fanfictionရွန္ဟုိင္းတကၠသုိလ္ရဲ႕စံျပေက်ာင္းသားလ်ိဳဟုိက္ခြမ္းအနားကုိမထင္မွတ္ဘဲေရာက္လာတဲ့လူဆုိးေလးတစ္ေယာက္
