Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✔️✔️iletildi:13.48
na.Jaemin:Nasıldı? Benim için bir kaç hareketi değiştirdik bu gün. Bacağım geçen haftaya göre daha kötü durumda
✔️✔️iletildi:18.37
Na.Jaemin:Hey Jeno Neden mesajlarımı görmüyorsun?
✔️✔️İletildi:21.34
Özel sahnemizin ardından yorgunlukla kendimi dinlenme odasındaki koltuğa bırakmış, sabahtan beri yaptığım gibi Jeno ile olan mesajlarıma girmiştim. Bir haftadır görüşemiyorduk ve bütün gün attığım mesajlara da cevap vermemişti. Bu durum oldukça canımı sıkıyordu. Daha fazla bu şekilde beklersem kafamdan kurup duracaktım.
Arama kısmındaki kişilere dokundum ve 'Sevgilim' yazan yere tıkladım. Uzun süre çalan telefon nihayet açıldığında gürültülü bir ortam olduğunu sezdim.
'Jeno, neredesin?'
'Jaemin ben Yangyang. Biraz eğlenmeye çıktık ve Jeno biraz fazla içti. Biliyorsun çabuk sarhoş oluyor. Şimdi menajeri aradım, bizi almasını bekliyoruz.'
Sinirle telefonu öylece bir yere fırlattım. Boyanmaktan yıpranan saçlarım avuçlarımın arasında yolunurken ağlamak için kendimi zor tutuyordum. Bu make a wish unitine girmem her şeyi altüst etmişti. Birlikte olacağımız takımı istemiştik lakin görsel toplantısı için beni daha uygun görmüş, make a wish unitine dahil etmişlerdi. Jeno ise oldukça neşeli karşılayıp desteklenmişti. Büyüklerimle çalışma fırsatım olduğunu ve kaçırmamamı söylemişti lakin atladığı bir kısım vardı. Ben onsuz yapamazdım.
İlk önce bu comback sürecini 127 yurdunda geçireceğim söyledi, böylece uykusuz gecelerim başladı. Tam sekiz yıldır her gecem Jeno'nun bana okuduğu hikayelerle renklenirdi çünkü... Ardından zayıflamaya başladım zira karşımda oturup ben doyana kadar annem gibi söylenen Jeno yoktu yanımda.
Son iki ay olabildiğine yoğun geçmişti. Bir fotoğraf çekiminden bir diğerine koşuyor, sabaha kadar pratik yapıyordum. Bu süreçte Jeno vakit buldukça yanıma geliyor ve bana destek oluyordu lakin bu düzen son bir haftadır bozulmuştu. Beni hiç görmeye gelmemiş, telefonlarımı açmamıştı. Tam da şarkımız çıktığında, ona en ihtiyacım olduğu zamanda...
"Bizim Jaemin'imiz bu gün harika işler çıkardı."
Odaya giren hyunglarım ile oturuşumu düzeltip gülümsedim. Öğrendiğim karografiyi ertesi gün unutanan biri olmama karşın şarkı çıkana kadar her biri ayrı ayrı uğraşmıştı benimle. Destekleriyle bir nebze olsun kendimi daha iyi hissediyordum.
