ဒီလိုနဲ့ရှောင်ကျန့် ကျောင်းကိုရောက်လာခဲ့တယ်။အရင်လိုဘဲ စတွေ့နေရာလေးကိုသွားကြည့်ခဲ့တယ်။မတွေ့ခဲ့ဘူး မပြုံးချင်ပြုံးချင် ပြုံးလိုက်ပြီး အကိုမျက်လုံး အပြုံးမျက်နှာပေါ့ဗျာ။
မတွေ့လိုက်တော့ အခန်းထဲဘဲ ပြန်ဝင်မလို့လုပ်ခဲ့တယ်။ဒါမဲ့ တစုံတခုရဲခေါ်သံကြောင့်ခြေလှမ်းတေရပ်တန့်သွားတယ်။
'ကလေး..
'ဟမ်.ဒီအသံက.
နားကြားမှားတာဘဲလို့တွေးပိ ဆက်လျောက်လာတယ်။ဒါမဲ့ အနောက်ကနေ သူ့လက်ကိုဆွဲပိ ရင်ခွင်ထဲထည့်ဖက်ခြင်းခံလိုက်ရတယ်။
'ကိုအရမ်းလွမ်းနေတာ။ကို့ဆီပြန်လာပေးပါနော။
'တောင်းပန်ပါတယ်။ကျနော်မပြန်သွားတော့ဘူး။ခင်ဗျားလည်း ဟန်နီ နဲ့လက်ထပ်နေပိမလား။ပျော်ရွှင်ပါစေနော
'မဟုတ်ဘူး ကလေး
ပြုံးပြလျက်သာ ထွက်ခါခဲ့တဲ့ ရှောင်ကျန့်ရဒ့ကျောပြင်ကိုကြည့်ပြီး ရင်နာမဆုံးဖြစ်ခဲ့ရတယ်။
အခုဆို ကလေးထွက်သွားတာ တလပြည့်ပြီ။ကျနော်လည်း အရင်လို နေကောင်းနေတဲ့လူမဟုတ်တော့ဘူး။ဟန်နီနဲ့လည်း လမ်းခွဲလိုက်ပြီ။အခုဆို ဆေးရုံအခန်းထဲမာ ကျနော်တယောက်ထဲ
ကလေးအကြောင်းတွေကိုလည်း ကျနော်လူယုံနဲ့စုံစမ်းခိုင်းထားတယ်။ကျနော်ဒီလိုဖြစ်နေတာ သူသိရင် သူဝမ်းနည်းမာလား။
'Bossထမင်းစားလိုက်ပါလား။ဆေးလည်းသောက်ရအုန်းမယ်လေ။
'တော်ပါပိ
တနေ့တနေ့ ထမင်းဖို့လည်းငြင်း ဆေးသောက်ဖို့လည်းငြင်း ဒီအချိန် ကလေးကိုဘဲလိုအပ်တယ်။
ဝမ်ရိပေါ် အခြေအနေဆိုးလာတော့ သူ့ရဲ့လူတယောက်က ရှောင်ကျန့်ဆီလာပြီး
'အကို bossကိုသွားတွေ့ပေးပါလား။သူအသည်းအသန်ဖြစ်နေလို့ပါ။ကူညီပါနော။
'ဟန်နီကိုသွားပြောလေ
'သူတို့ကလမ်းခွဲလိုက်ပါပိ။
ဒီလိုနဲ့ ဖြစ်စဥ်ကို အသေအချာရှင်းပြတော့တယ်။
'#$^**%$&*()*%$$
"ဟမ်. အာ့ဆိုDaddyအခုဆေးရုံမာပေါ့။
ချက်ချင်းဆိုသလို ဆေးရုံကိုသွားလိုက်ပါတယ်။
