Pretend to forget him

A/N&PROLOGUE

               

             This is work of a fiction.Names,Characters,Businesses,Places,Events and Incident are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner.Any resemblance to actual person,living or dead,or actual events is purely coincidental.

_______

PLAGIARISM IS A CRIME!!!

Try to plagiarize my story and I hunt you to death...b*tch

*PROLUOGUE*

Napabuntong hininga ako ng makitang 11pm na ng gabi.Late na naman siyang umuwi.Nakaupo lang ako sa single sofa habang hinihintay na makauwi ang aking asawa,si Tovar.

Tovar and I are married for three years,at katulad ng iba we're not perfect.There's no perfect marraige.Sa una lang masaya.Habang tumalagal,para ka na lang mababaliw kakaisip ng paraan para ma-save ang marraige na pinaka-iingatan mo.

Napatayo ako ng marinig ang tunog ng sasakyan.I'm sure si Tovar nayun.Napangiti ako at naglakad papalapit sa pintuan,pero hindi ko pa nga nabubuksan ay agad na siyang pumasok.

"Babe,saan ka ba na...."--nawala ang ngiti sa labi ko ng makita ang kasunod niyang pumasok.

Tila may bumara sa lalamunan ko dulot ng pagpipigil ng iyak.Mahigpit kong naikuyom ang kamao ko.Pilit na ngiti ang ibinigay ko kay Tovar na sinukliaan niya lang ng walang emosyon.

"What's the meaning of this Babe?bakit nandito siya?"--I manage to say those words pero isang pitik na lang.Siguradong bibigay na ang pinipigilan kong luha.

Please no...

not now....

"Sign this papers.It's an Annulment papers.Sign it at umalis ka na sa bahay"--tila parang hudyat ang sinabi niya at isa-isang nag-sipatakan ang luha sa mata ko.

Hindi ko matanggap at hindi ko kailan man matatanggap.
"N-No,please babe.D-Don't do this to me.Let's talk"--ilang ulit akong napailing at pilit pinapatahan ang sarili ko.

Mas dumagdag sa kaba ko ng makitang nagalit siya at padabog akong nilapitan.Napangiwi ako ng mahigpit niyang hinawakan ang braso ko at kaladkarin ako papalabas ng bahay.

"Can't you see?I want you gone.Out of my life!"--galit na sigaw niya at pabagsak akong tinulak sa kotse niya.Nakaramdam pa ako ng sakit sa likod pero walang-wala yun sa nararamdaman ko ngayon.

Napalingon ako kay Shaila na nakasandal lang sa hamba ng pintuan.Umiwas siya ng tingin ng makitang nakatingin ako sa kanya.Kagat labi akong humarap kay Tovar.

"I-Is this what you want? t-tell m-me.Hindi na ba talaga ako babe?"--tanong ko habang nakatingin sa kanya.

Nataranta ako ng ihagis niya sa akin ang susi ng kotse na agad kong nasalo.
"Yes.I want an annulment.I don't love you anymore.This is what I want,to be with Shaila"

Ilang ulit akong napatango-tango habang pinapahid ang mga luhang di matigil sa pagdaloy.

My nightmare has come

Napatingala ako at ilang ulit kumuha ng hangin para maikalma ang sarili ko.Nakangiti akong humarap sa kanya.

"Ipadala m-mo sa bahay ang a-annulment papers.Don't worry pepermahan ko yun.Just give me three days,hayaan mo muna akong umiyak.Give me time to cry and after that pepermahan ko ang papel"--napaiwas ako ng tingin sa sinabi ko.

"Ok"--napa-tawa ako sa isip.Ok.I want to shout at him.Punch him or even slap him to show him how much he hurt me,but I can't.

I just can't.

Binuksan ko ang pintuan ng kotse ko.Muli akong humarap sa kanya at mabilis siyang niyakap.

"I'm sorry babe.Napilitan ba kita sa marraige nato?nasaktan ba kita dahil pumayag ako sa kasal?tinanggalan ba kita ng kalayaan?I'm so sorry babe"--muling bumuhos ang luha ko habang mahigpit siyang niyayakap.

I don't want to let him go.

It hurt me so much.

Marahan ko siyang hinalikan sa pisngi at inilapit ang bibig sa taenga niya para bumulong.
"I love you babe,goodbye".

Walang lingon akong pumasok sa kotse at ini-start ang engine.Mabilis kong pinaharurut papalayo sa bahay namin noon na bahay nalang niya ngayon.

Unti-unting humigpit ang kapit ko sa manubela at mas pinabilis ko ang takbo para makalayo agad sa lugar nayun.Muling nag-sipatakan ang luha sa mata ko.

I'm sorry baby,ayaw na ni daddy satin.I'm sorry hindi ko kaibibigay ang kumpletong pamilya para sayon.

I give up everything just to be with him.Alam ko namang arrange marraige lang ang nangyari sa amin but I know.I know deep inside minahal niya ako,but his love is not enough to be with me forever.My love for him can't do anything to make him stay.

Hindi ko na alam kung nasaan na ako.Natauhan lang ako ng umalingaw-ngaw ang tunog ng phone ko.Nang makita ko ang naka-register na pangalan ay mas napaiyak pa ako.

[Baby,what's wrong.Tinawagan ako ng Tovar pupunta ka raw dito sa bahay]

Tila inaantok ang pa boses niya pero mahahalata ang pag-aalala.

"Y-Yes mommy.Hintayin mo nalang ako.I'm on my way"--ayaw kong mag-hestirikal si mommy ko g bakit akong umiiyak.Ang OA pa naman niya.

[ok,hihintayin kita.Take care baby]

Hindi na ako nagsalita at ibinaba na ang tawag pero kasabay noon ang panlalaki ang mata ko.

"Oh my god!"--mabilis kong kinabig pa kanan ang kotse ko ng masasalubong ko na ang truck,nakalihis ako pero hindi nakaligtas ang buntot ng kotse ko dahil nahagip pa rin ng truck yun.

Napapikit ako ng mauntog ang noo ko sa manubela,mas humigpit ang hawak ko sa manubela ng ilang ulit itong gumewang bago tumama sa kung saan.Ramdam na ramdam ko ang ilang pagtalsik ng bubug sa braso at mukha ko.

Malabo na ang paningin ko at nanghihina na ako dahil sa hilo.Agad akong napahawak sa tiyan ko ng maalalang buntis ako.

No!please.Not my baby

Narinig ko ang pagbukas ng katabi kong pinto.Kahit nanlalabo na ang paningin ko ay sinubukan ko parin siya tanawin at hawakan sa may braso ng akma niya akong hahawakan.

"P-Please,s-save me.Save my baby"--mahina kong usal,tama lang para marinig niya.

Unti-unti akong napabitaw sa pagkapit sa kanya at napapikit.Masyado ng mabigat ang talukip ng mata ko.Rinig ko pa ang malulutong niyang mura bago ako mawalan ng malay.

*******itutuloy