..ano ba ang LOVE?.. un ba yung, mahal m? mahal ka din?.. n msya kayu lag?i.. un ba ung pagssakripisyo ng srili mong nrrmdaman at srili mong kaligayahan pra lang sumaya ang taong mahal m?.. martir ba kung ttwagin na mgpakamanhid ka para maitago m na nasasaktan ka na?.. love bang ang mahalin sya ng patago dhil may mahal syang iba?.. ok na ba na... MAHAL KITA... PERO MAHAL MO SYA???..
hnda ka bang mghntay nang wlang ksiguraduhan kung ano ka sknya? at mghntay khit walang ksiguraduhan kung MAHAL KA NYA??
..sya si CARLO.. isang binatang umiikot ang buhay, s pera, s barkada, s babae at mga materyal na bagay. in short, HAPPY GO LUCKY.. mayaman kasi.. HEARTHROB pa ng campus dahil s koreanong style nya.. base sa mga nrrinig ko, suplado sya.. hindi ko naman kasi sya pinagkakausap dahil hindi sya makausap ng matino.. puro kalokohan ang alam. madalas pa, nkakapagpaiyak sya ng babae s room namin dahil lagi nyang napagttripan na harutin.. hindi ko lang alam bkit sya ang kinakikiligan ng mga babae sa buong campus.. wala naman ako mkita s knya kundi kayabangan at kalokohan.. parang walang pangarap s buhay..
wala syang ibang tinitignan kundi ang relo nya, hinhintay na MAGUWIAN na.. may lakad kasi sya.. iinum ksama ng barkada nya..minsan nang npatawag ang mgulang nya s dean's office, dahil nkipag rambol ang barkada nya sa isang grupo ng IT students ng walang dahilan..ganun sya.. ganun ang barkada nya.. hindi ko alam anu problema nya.. at wala naman ako balak malaman.. lahat ng sinsabi ko, base lang s nrrinig ko s room.. sya lang naman lagi topic, mapakaliwa, mapakanan ako ng lingon, sya lagi ang usapan.. kaya khit hindi ako tsismosa, nkakarinig ako ng mga bgay na hindi ko naman dapat nang malaman..
..ako nga pla si TRISHA.. simple, at mraming pngarap s buhay.. mgkaroon ng sriling bhay..nkkitira lang kasi ako s mga tiyahin ko..pangarap ko rin ang magkaroon ng mgndang trbho at mgndang pamilya balang araw.. un lang msaya na ko..hindi naman ako mterialistic na tao.. ni computer nga bihira ako mkagamit.. may cellphone ako, 3310..para lang magkaroon ako ng communication sa mga magulang ko sa probinsya, kaya lang hindi m naman mggamit un ng walang load, isa pang dagdag s gastos ko ang load, pero ayus lang, paminsan minsan lang naman.. kaya lang s hirap ng buhay, dapat magtiyaga ng mgkaroon ng mgndang buhay..
Tipikal n studyante lang ako, NERD kung tawagin dahil s suot kong salamin at manang na itsura, panu gagawin ko, wala akong pambili ng mgagarbong damit tulad ng sa kanila, hindi ko naman kelngan mkipagsabayan sa kanila, basta ako...papasok, mgaaral, at mgttrbho.. oo, mgttrbho.. working student kasi ako.. wala naman ksi mgpapaaral sa akin..may edad na rin sila nanay at tatay, ayoko nang mging pabigat s kanila.. naging scholar ako dito s manila dahil valedictorian ako nung highschool.. nkipagsapalaran ako, baka sakali kasi na matupad ko ang mga pangarap ko dito s manila.. wala ako ibang iniisip kundi sila nanay.. kaya kahit anung trbho pinasukan ko na.. waitress.. janitress.. tindera.. taga laba.. plntsa.. tutor.. gasoline girl.. sales lady.. at ngyun, eto,, walang pirmihang trbho.. mhirap ang buhay.. s tulad ko.. pero kumpara kay Carlo.. un piso na tinatangi ko, na iniingatan ko.. wala lang s pera nya.. baryang barya lang s kanya..
..ppasok na ako ng biglang may bumungo sa akin at nalaglag ang salamin ko s daan.. hinanap ko..kinapa ko s daan..para tuloy akong bulag kakahanap.. nang biglang may bumusina ng malakas s likuran ko.. mgndang kotse.. "magpapakamatay ka ba??".. gulat n gulat ako, hindi ko maaninag kung sinu ang taong iyun.. "psnsya na may hinahanap kasi ako, hindi ko napansin na may parating".. sa wakas.. nakita ko rin ang salamin ko..
sa roOm..
"class, mkinig kayo.. mgkakaroon kayu charity work.. malapit n kasi ang foundation day ng school at isa sa contribution natin ay ang mghatid ng tulong s mga taong nasa depressed areas, s mga bahay ampunan, at s home for the aged.. iiggrupo ko kayu by two's ksi konti lang kayu, para mrmi din mapunta s ibang charity works..
parang interesado ako s charity works na yan, llo pa at lumaki ako s hirap.. "kalokohan nnaman ang naisip ng dean natin..anung mapapala natin dyan? aksaya oras lang yan!" umepal nnaman ang Carlo, palibhasa kasi walang alam s buhay.. "ms. villaca, u will be with mr. villarama.. i made it alphabetically to be fair, is that ok with you?.. DYOS KO! si Carlo pa nging kapartner ko... pag minamalas ka nga naman! "ms.villaca?? are u ok?? im talking to you.."....... "ahh maam, yes maam..ok lang po.." .. wala naman ako magagwa.. "pare, c NERDS pla kaprtner mo. baka mgkadevelopan kayu nyan" banat ng barkada nyang walang ginawa kundi inisin ako.. tinignan lang ako ni Carlo sbay sbi ng "asa!!" .. at ngtawanan pa sila.. nkakainis!..
"one more thing class,, u will stay together for about a week,. this is not just a charity work, u nid to pass, a documentation regarding your stay in that certain areas, ur observation, their needs and all.. is that clear?"
wow!. parang dobleng pasakit toh. parang di ko kakayanin ang isang araw na sya lang ang kasama ko..
lunch break, habang nasa cafeteria ako..
"ms. villaca.. saan tyu mg ccharity work??" .. pagtingin ko, si Carlo ang nasa harapan ko, for the first tym, ngusap kami.. "sa bahay ampunan, un ang binigay ni maam skin kanina" .. "kelan ba magssimula ang kalokohan n yan?" .. "bukas na.." .. at bigla syang umalis.. BASTOS!..
"lord! bakit naman sya pa! ang dami namang matinu dyan! bakit sya pa!!!!"..
tumunog ang celphone ko.. may nagtxt skin n hindi naka save ang number.. MAGKITA NA LANG TAYO SA SCHOOL 7AM SHARP.. CARLO
si carlo lang pla..kung mkapagutos, kala mo naman n ako nalalate. halos sya ang parating late s klase namin.. wla akong load kaya hindi ko na sya nireplyan..
kinabukasan..
alas 6 nang umaga dumating ako sa school para dun kami mgkita ni Carlo.. habang hinihintay ko sya nagkape muna ko s vendo machine malapit s gate ng school.. habang ng kakape ako, iniisip ko kung anu mgging buhay ko s ampunan.. masaya kaya mga tao dun? o malungkot?.. pero ang mabigat skin, ang mkkasama ko s buong linggo.. si Carlo! hayyy.. napabuntong hininga na lang ako..
saktong alas 7, dumating si Carlo.. dala ang itim nyang kotse.. binuksan nya ang bintana..
"ttunganga ka ba jan? subukan m sumakay? o baka naman ngyun ka lang mkksakay s kotse?.. svi ni Carlo.. "nuknukan ka ng yabang akala mo naman n hindi pa ko nkakasakay s sasakyan n katulad ng sayo.. ikaw lang ba may sskyan n ganyan?.. "oh tama na nga ang satsat! sumakay ka n, nsasayang lamig ng kotse ko sayu!"
sumakay na ko baka dun pa kami magbangayan makita pa kami ng ibang tao.. nakakhiya!..
habang nasa daan kami, radyo lang ang mrrinig mong tumutugtog.. mapapnis laway naming dalawa dhil ni HA ni HO ,. hindi kami nguusap.. wala naman ako dapt ikwento s knya.. magmmuka pa kong tanga pag ako kumausap sa kanya.. kakausapin ka lang nya pag gsto nya..
npkabilis nyang mgmaneho.. para kaming may hinahabol na kabayo s bilis.. kala mo may karera.. maluwag pa kasi ang daan.. kaya ngmamabilis sya.. hindi ko n npigilan ang srili ko..
"gsto mo ba mamatay tayo? bagalan m naman ang takbo. hindi naman tayo ngmamadali para mgmabilis ka!.. baka maaksidente tayo s gingawa mo n yan"
..wala. wa epek. para ko kumausap sa hangin.. hayyy..
bigla kmi tumigil s harapan ng isang magandang bahay.. wlang ginawa si Carlo kundi tignan ang bahay na yun.. nakita ko ang seryosong mukha ni Carlo.. my lungkot at parang may hinahanap.. nang may lumabas na babae.. bata pa.. mputi, maikli ang buhok, at maayus manamit.. napaisip tuloy ako, bakit kaya huminto si Carlo sa bahay na yon?.. at sinu ang babae na yun na tila iniiwasan nyang makita?..
itutuloy.....
