Yanımda Ol (ASKIDA)

YÜZLEŞME

İkinci derse girmemeye karar vererek okuldan çıktım ve arka bahçedeki eski banka oturdum.Çantama uzanarak mektuplardan bir tanesini elime aldım.Fazla heyecanlı biri değilimdir.Ama bu sefer heyecandan ellerim titriyordu ve mektubu zar zor tutuyordum. Elimdeki mektubu heyecanıma rağmen sakince açarak,yavaş yavaş okumaya başladım..

''Sevgili Mi Cha Nasılsın, Min Hee nasıl? Sizi çok özledim ve dönmeme çok az kaldı''.. gerisini okuyamadan gözyaşlarım akmaya başladı.İçimde anlam veremediğim tuhaf bir duygu var ve kalp atışlarım bu duyguyu körüklercesine hızlanıyor.Mektubu yazan tahmin ettiğim kişi olabilir miydi?

Gözyaşlarımı silip mektuba devam etmeye karar verdim.
"Min Hee nasıl da büyümüştür şimdi.. Bu kadar zaman yanında olup büyümesini izleyemedim seninle birlikte.İlk adımını attığında,ilk kez konuştuğunda onunla olamadım.Halbuki ilk kelimesi 'baba' olacaktı hayal ettiğim gibi.. Oraya gelip ona sarılmamak için kendimi nasıl tuttuğumu bilemezsin.Ama buradaki işleri halletmek zorundayım.
Sizi çok seviyorum.Ona ve kendine çok iyi bak Mi Cha.Yanınıza geldikten sonra bir daha asla sizi yalnız bırakmayacağıma söz veriyorum.
Sevgilerle.."

Gözyaşlarımın ıslattığı mektuba son bir kez baktım.Tahmin ettiğim gibi bunları yazan babamdı. Annem neden yalan söyledi,ne yapmaya çalışıyor Allah aşkına? Yaşadığım şok ve o anki sinir ile anneme bağırıp çağırmak istiyorum.Niye bana gerçekleri anlatmadı? Neden her şeyi benden yıllarca sakladı! Bir de her zaman 'bana karşı dürüst ol' der.Kendisinin yaptığına bir bak!

Annemle tartıştıgım zaman Patch'in yanına giderim.Gerçekten çok iyi akıl veriyor.Onunla konuşunca kendime geliyorum.

Açtığım mektubu çantama fırlatırcasına atarak banktan kalktım ve yürümeye başladım.Gerçekten şu an öylesine yalnız hissediyorum ki kendimi.Etraftaki insanların o tatlı telaşlarını izleyerek kendimi onların o durumlarına dahil etmeye çalışıyorum.Ama olmuyor,aklımdan o lanet mektuplar ve annemin beni kandırışı çıkmıyor! Hiçbir şey beni mutlu edemeyecekmiş gibi hissediyorum..

Sonunda Patch'in Mekanı'na vardım.Burası olması gerektiği gibi çok ıssız bir yer ve kelimenin tam anlamıyla cehennemin derinliklerinde.Bu yüzden uzun ve bitmek bilmeyen bir merdivenden indim.Patch 'Kafes Dövüşü' işletiyor ve gerçekten çok iyi kazanıyor.Kapısını tıklattım ve içeri girdim.

- Yine mi sen.Yine neye canın sıkıldı?
+ Benden kolay kolay kurtulamazsın.Babama ait bir şeyler buldum.
- Bu konuları annenle kapattığınızı söylememiş miydin?
+ Her şey tesadüf.Anneme ne demeliyim,bu konuda ne yapmalıyım bilmiyorum.Babamın anneme yazdıklarını okudum.Mektubunda benden bile bahsetmiş,yani beni tanıyor ve biliyor. Sevinmeli miyim buna? Anneme çok kızgınım eve bile gitmek istemiyorum.
- Bugün benim misafirim olabilirsin.
+ Hayır buna gerek yok.Ama kendime söz verdim.Gerçekleri bir şekilde öğreneceğim.
- Sana tek diyeceğim Min Hee,pişman olacağın şeyler yapma.Benim gibi her iki kelimeden sonra 'pişmanım' diyeceğin şeyler yapma.
+ Peki tamam.

Patch benim babam gibi.Küçüklüğümden beri hep beni korudu ve bana sahip çıktı.Ona sözcüklerle ifade edilemeyecek derecede minnettarım.

Kafes dövüşleri başlayacaktı,izlemek için ön tarafa geçtim.Moralim bozuk olunca dövüş izlemeyi seviyorum.Çünkü oradaki iki kişiyi kendi yerime koyuyorum.