Aşkı Seninle Öğrendim

Yeni Bir Aşk Daha (Bölüm-2)

Ahu'dan;

Ada'nın dedikleri beni düşündürüyor.arkadaşımın mutlu olmasını istiyorum.Bunun nedenleri Ada benim en iyi arkadaşım ve beni güldürebilen iki tane insandan biri.Ben nadiren gülümserim normalde yüzümde hep bir gülümseme  vardır  ama %90'ı sahte gülümsemedir.Çevremdekileri mutlu olduğuma inandırmak için..Bunun nedeni ise biricik ailem beni hiç takmıyor,bir o şehre bir şu ülkeye gidip çalışıyorlar ve ellerinden gelse beni yatılı okula bile gönderirler.

Benim bu zamana kadar hiç önemseyen bir ailem ya da bir sevgilim hiç olmadı sadece Ada ve Doruk'la çocukluktan beri dostluklarım vardı ve varlar.Bu yüzden Ada'nın mutlu olmasını çok isterim.Ben mutlu olamadım bari o olsun,yüzünde gülücükler hiç eksik olmasın isterim.Böyle durumları ciddiye almamın nedeni bu..UMARIM GERÇEK AŞKINI BULMUŞTUR.

Bana gelince şuan nescafemi elime almış film izliyor bir yandan da yeni maceralara katılan Ada'yı düşünmekteyim.Gerçekten de Ada'nın hayatı çok haraketli benim ki ise onunkisine göre bayağı yavaş.Yani şu an bir sevgilim olsa ailemin alt katta olduğunu bilsem,benimle ilgilenseler falan gerçekten güzel bir hayatım olurdu.Ama galiba ben çok bir şey istiyorum...

Ada'dan;

Alarmın gıcık sesiyle uyandım.Güneş ışıkları odama girdiği için gözlerimi kamaştırmıştı.Direkt banyoya gidip yüzümü yıkadım ve saçımı ev topuzu yaptım.Daha annem kalkmadığı için hiçbir şey hazır değildi.Annem bu sıralar nedense hep yorgun olarak eve geliyordu ve bir şey demiyordu.Bu seferde kahvaltıyı ben hazırlayayım fikriyle mutfağa yöneldim.Bir kaç şey masaya yerleştirdikten sonra kahvaltımı yaptım.Annemi uyandırmaya hiç niyetim yoktu.Çünkü biraz dinlense ona iyi gelecekti.

Odama çıktıktan sonra okul için hazırlanmaya başladım.Formamı giyip eteğin altına ince siyah çorabımı giydim.Saçımı serbest bırakıp düz olan saçımı sadece taradım.Yüzümede hafifçe renk verdikten sonra artık hazırdım.Dünden hazırladığım çantamı sırtıma alıp,spor ayakkabılarımı giyince artık kendimi dışarı attım.Ahuların evi bizim evimizden birkaç metre ötede olduğu için Ahu'yu çağırıp birlikte okula gittik.

Dorukların evinin önünden geçerken onu gördük ve Doruk yanımıza gelince biraz konuştuk.Çocukluktan beri en iyi arkadaşlarız.O özel okula gidiyor.Biz ise devlet okuluna ama gittiği özel okulun bursluluk sınavına 9 gün kalmıştı Ahu'yla girmemize.Dorukla konuşmamız bittiğinde;

-Kızlar isterseniz okulunuza bırakabilirim.

dedi.Biz bundan önceki olayı hatırladık.Doruk bizi en son arabasıyla okula bıraktığında bizim okulun kızları onu rahat bırakmamıştı ve Doruk okula geç kalmıştı.Bunun sonucunda Doruk okula düzenli olarak geldiği için sınıf öğretmeni ailesini aramıştı ve Doruk bir ton azar işitmişti.O yüzden bizi okula bırakmasını istemiyorduk.Ben;

-Yok Dorukcuğum.Bundan önce bizi okula bıraktığında olanları hatırlıyoruz o yüzden hiç gerek yok.Hem okullarımızın yolları bile ters.Bursluluk sınavını kaza......

derken Ahu ağzımı kapattı.Bana bakıp dediğimi anlamamı sağladı.Biz bu olayı Doruk'tan saklıyorduk.Çünkü kazanırsak ona sürpriz yapcaktık.Birbirimize bakıp gülüştükten sonra Doruk bize anlamamış şekilde baktı.Durumu toparlamak için biraz saçmaladık ama sonra Doruk fazla üstelemeyince birbirimizden ayrıldık.

Okula varınca herkes sıraya girmişti ve müdür konuşma yapıyordu.Bizde ordan kendi sınıfımızın olduğu sıraya geçtik.Sadece müdür konuşuyordu ve hiç kimseden ses çıkmıyordu.O anda bizim sınıftan Efe'nin telefonu çalmaya başladı.Herkes bizim sınıfımızın olduğu yere bakmaya başlayınca Ahu'yla ben gülmemizin önüne geçemedik.Bizim okulda hastalık gibidir.Birisi gülünce karşısındakide gülür sonra onun yanındaki onun yanındaki onun yanındaki........Böylece herkese bir anda gülme aldı.Efe her zaman telefonunu kapatmayı unutur.Bir kerede aynı olay sıınıfta ders işlerken olmuştu.