Destiny

short story

hi ako si Bea Alonzo... 19 years old...

meron akong malubhang sakit at maaaring ko itong ikamatay... ngayon ay meron nalang akong dalawabg araw para maranasang mabuhay...masakit mang tanggapin pero kailangan dahil marahil ito ang aking kapalaran... masaya na ako dahil meron akong magulang na maalagain at mapag mahal... kaya hindi ko pinag sisihan na mabuhay kahit sa kaunting panahon lamang...

nandito ako ngayon sa park para mamasyal...ayaw kong sayangin ang natitira kung oras...para bukas sa bahay nalang ako para kasama ko ang aking pamilya...

nag libot-libot ako ngayon nang bigla ay may naka bangga ako...pag tingin ay lalaki pala...maputi at matangkad...

"ay sorry miss..." sabi nung lalaki habang tinutulongan akong maka tayo...

"hindi ok lang...hindi rin naman kasi ako tumitingin sa dinadaanan ko"sabi ko

"hahahaha ako nga din... ini-enjoy kulang kasi ang view..."sabi niya

"eh bakit? pwede ka namang bumalik dito." ako

"sabihin nalang natin na malapit na akong umalis..."siya

mabuti siya aalis lang..eh ako mawawala nga eh..

"siguro matagal kang mawawala noh?" ako

"hindi nanga ako babalik eh.."siya

"akonga pala si Nate... ikaw anong pangalan mo? tanong niya

siguro mabait naman siya noh... at saka malapit naman akong mamatay...

"ako si Bea" ako

"nice to meet you" Nate

"nice to meet you too" ako

ta nag shakehands kami...

pag katapos nun ay niyaya niya akong mag lakad-lakad...marami rin kaming pinag usapan... sabay rin kaming kumain ng tanghalian... pag katapos naming kumain ay nag lakad-lakad ulit kami...

"Bea" tawag ni Nate habang nag lalakad kami..

"hmm?" ako

"kung sakaling nalaman mo na malapit kanang mamatay anong gagawin mo?" tanong niya sa akin

nabigla ako sa tanong niya, sa lahat ba naman nang pwede niyang itanong ay yun pa...kung alam niya lang...hay buhay nga naman...

"bakit mo naman natanong yan?" tanong ko sa kanya imbes na sagutin ko ang tanong niya

"wala lang..naisip ko lang bigala..."siya

"edi hindi ko sasayangin ang panahon na natitira sa akin...gagawin ko ang mga bagay na pwede at kaya kong gawin.." ako

pagkatapos ko yong sabihin ay nanahimik nalang siya... sa oras na iyon ay naisip ko na sabihin sakanya yong tungkol sa sakit ko..na malapit na akong mamatay...wala namam sigurong masama noh...

nang mag sasalita na sana ako para sabihin sa kanya ay natigilan ako dahil sa sinabi niya...

"malapit naakong mamatay" sabi niya"kaya nga namamasyal ako ngayon...alam mo ang saya ko ngayon dahil may mago akong kaibigan... may nakasama ako sa araw kung saan ay huli kung maramdamang ma buhay....sigurado akong na bigla ka... halata naman sa mukha mo eh.....Bea salamat dahil kahit sa kaunting oras ay pinasaya mo ako.."sabi niya sa akin ng naka ngiti..

"N-nate" yon lang ang nasabi ko dahil nabigla talaga ako..akala ko ako lang ang mamamatay, siya rin pala..

tumingin siya sa relo niya...

"hindi ko akalai na ang tagal napala nating magkasama...kailangan ko nang pumunta sa ospital..dahil malapit na ang oras at saka mag gagabi na..paalam Bea..." sabi niya bago siya umalis binigyan muna niya aki ng matamis na ngiti...

wala man lang akong nasabi sa kanya...hindi ko manlang nasabi na parehas kami...hindi man lang ako nakapag paalam sa kanya...

sana mag kita pakami...gusto ko siyang makita ulit dahil gusto ko siya...oo alam ko na sandali lang kami nag kakilala pero kasalanan ko ba na na love at first sight ako sa kanya?...cheesy ko noh?hahaha

umuwi na ako sa amin para makapag pahinga para bukas may lakas akong makipag bonding sa mga magulang ko...

kinabukasan

maaga akong gumising...agad akong naligo para kumain ng almusal kasama si na nanay, tatay at kuya...

pagkatapos kong maligo ay agad akong nagbihis, sinuot ko ang pabutlrito kong damit...

"goodmorning nay, tay at kuya" masigla kong bati sa kanila...

"goodmorning princess"bati nina nanay at tatay..

"goodmorning bunso" bati ni kuya..

agad kaming kumain...pagkatapos naming kumain ay napag decesyonana naming mag movie marathon...marami kaming pinanuod...horror,comedy,action, at drama...

nung alas kwatro na ng hapon ay agad kaming naghanda para pumunta sa ospital...habang nasa byahe kami pa punta sa ospital ay naalala ko si Nate...nasaan na kaya siya ngayon...sana masaya siya..at sana magkita kami muli...

pagdating namin sa ospital ay agad akong dinala sa operation room... agad nila akong pinahiga, at may ikinabit sa katawan ko para ma monitor nila ang heart beat ko...

ilang oras na akong naka higa at nakikinig sa huling mensahe nila mama...habang tumatagal ay unti-unti kong nararamdaman ang sakit sa aking katawan, at unti-unti akong nanghihina....hangan sa dumilim ang aking paningin...

naimulat ko ang mga mata ko...may nakikiya aking puting bagay...naramdaman kong nasa damo ako nakahiga...tumayo ako...parang na isang paraiso ako...maraming bulaklak at puno...may nakita akong tao na naka talikod sa akin...naka suot siya ng puti damit tulad ko...isang lalaki...naglakad ako papunta sa direction niya...

siguro naram daman niya na may tao kaya lumingon siya...natigilan ako sapag lalakad ng makita ko ang mukha niya...

"Nate"

"Bea"

sabay naming sabi...

ngumiti siya sa akin...at ngumiti rin aki sa kanya...

"hindi ko akalaing makakasama ko dito ang taong mahal ko" sabi niya sabay hawak sa kamay ko...

at sa oras na iyon ay naramdaman ko na hindi ako mag-iisa..

THE END

Athur's note

pagtiyagaan nyo na po ang story ko...hahaha....first time ko po kasing mag sulat...napag tripan lang....

sana nagustohan niyo
please vote and comment...