Her gün her saniye gözlerinin içine bakmak bana dünyanın en büyük ödülüydü. Ama onu başkalarıyla paylaşmak her gün her saniye kiskanmak benim en büyük cezamdi.
Günler geçtikçe ona daha çok baglaniyordum. Daha çok seviyordum. Yanibasimdaydi, her saniyemi onunla geçirmeyi hicbiseye degismezdim. Yanina gelip benimle ugrasmasi bile bana büyük umutlar veriyordu. Koca bir yilimin her gununde birlikteydik. Sevgili olsak anca bu kadari olabilirdi. Ama bu mümkün değildi. Çünkü o baskasini seviyordu. Baskasinin gözlerinde buluyordu mutlulugunu. Oysaki ben herseyimi verebilecek kadar çok seviyordum onu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ödül ve Ceza
Random9. sinifin ilk günüydü. liseye geçmenin bu kadar zor olabileceğini dusunmemistim. kimse yoktu yanimda. ne arkadaşlarım nede tanidik birileri. etrafa bakip göz gezdiriyordum. bütün öğrenciler okulun bahçesinde toplanmış oylece duruyorlardi. bi an goz...
