I'm Sorry (SS #2)

I'm Sorry

Nag mamadali ako mag lakad papunta sa isang restaurant dahil alam kong kanina pa s'ya nag hihintay do'n. Halos lakad-takbo na ginagawa ko dahil alam kong late na late na talaga ako.

Pag pasok na pagpasok ko nakita ko agad s'yang nakaupo at nakatingin sa labas.

"Babe," tawag ko sa kan'ya upang maagaw ang atensyon nito. "Sorry late ako may biglaang emergency sa hospital." Malungkot na pag kakasabi ko nito.

"Ayos lang babe at least you came" he smiled at me. I'm so lucky to have understanding fiancé.  " Saka pag katapos ng kasal natin sakin na rin naman yung mga natitirang oras mo" I smiled back to him when I saw excitement on his eye's.

Habang kumakain kami pinag-uusapan namin kung sinong unang iiyak sa kasal namin and I feel happy 'coz I know it will happen days from now.

Naputol ang tawanan namin ng may biglang tumawag sa phone ko. "Hello nurse Joyce?" I said."Doktora emergency, kailangan ka po dito" halata ang pag mamadali sa boses nito. Agad kong pinatay ang tawag at tumingin sa lalaking nasa harapan ko.

"Emergency?" he ask and I nodded as respondes. "Go babe, they need you there" he smiled again but I felt sad. Lagi nalang na puputol date namin dahil sa trabaho ko "It's okey babe" tumayo s'ya at hinalikan ang noon ko. "Let's go" He said .

"Do your best babe, I know you can save life again. You're the best doctor for me." sabi n'ya pag kahinto ng sasakyan sa harap ng hospital. He kiss my forehead bago ako bumaba sa sasakyan n'ya.

"Text me pag kauwi mo" paalala ko sa kan'ya

"yes babe, text me also pag katapos mo" I nodded  at mabilis naglakad pa pasok.

-----------------

"As always doktora, ang galing mo talaga" she said pagkatapos ng succesful operation namin.

Kinuha ko agad ang phone ko para mag text sa fiancé ko ng mapansing walang pa s'yang text sakin. Malapit lang ang bahay nila kaya dapat nag text na sakin agad yun lalo na't mga ilang oras din kami sa O.R.

To : Babe

Succesful babe.

where are you na?

"Doktora Ramirez!" sigaw sakin ng isang nurse " alam ko po pagod na kayo pero kailangan po kayo sa E.R." Nag madali akong tumakbo papunta E.R pag karinig ko nun.

Pero parang gumuho ang mundo ko ng makita kung sino yung naka higa at nag-aagaw buhay.

'hindi, hindi to totoo' sabi ko nalang sa sarili ko dahil 'di ako makapaniwala.

"Wh-what happened to him?" Ramdam ko ang pamumuo ng mga luha sa mata ko pero pinipigilan ko ito.

"Car accident Doktora kailangan agad s'ya operahan." sagot sakin ng isang doktor na nando' n. "Doktora kakayanin mo ba?" tanong n'ya ng mapansing di ako okey.

"Kaya ko to, I need to save his life.." pinunasan ko ang mga luha na gustong kumawala sa mata ko "my fiancé's life."

I keep my self focus. I need to focus. I must focus. Please babe hold on. Prove me that I'm the best doctor, please babe. I'm giving my best, I'm giving my 100% percent just to save you so please hold on.

"Doktora..." Agad akong napatingin sa monitor ng marinig ang pinakaayaw kong marinig ngayon.

No babe! No!

"Time of death, 10:49" 

"Doc may magagawa pa tayo, please meron pa" nag mamakaawang sabi ko. "I know meron pa please"

"Doc Ramirez, I'm sorry." Hindi parin ako naninilawa. Hindi to pwede.

Napaluhod nalang ako ng maramdaman ang panghihina ng katawan ko. Sa pag kakataong ito, 'di ko na napigilan ang mga luhang kanina pa gustong kumawala. Sunod sunod ang mga luha sa mga mata ko.

Sobrang sakin.

Ilang araw nalang babe diba? Bakit? bakit nanyare pa to? I did my best but it doesn't enough.

Wala na akong paki sa paligid ko at tuloy tuloy lang ang mga hagulgul at luhang lumalabas sakin.

I'm sorry babe. Lagi kong naliligtas ang mga buhay ng ibang tao pero 'di ko nagawang iligtas ang sayo.

Babe I'm sorry. Nabigo kita.

I'm your best doctor like you said pero di kita na ligtas.

"I'm sorry babe.... I'm sorry."