Yarınlara Uçmak

bir yarının başlangıcı

Günlerden pazar idi yarının güzel geçmesi ümidiyle kapamıştım gözlerimi.  Sanırım pek işe yaramadı. Yaşayabileceğim en kötü günlerden birine hazırlanıyor gibi hissediyordum.

Hava yağmurluydu. Başımda hafif bir ağrı vardı uykumu tam alamamıştım. Karşıma çıkabilecek tüm kötülüklere karşı güçlü olmak için söz vermiştim kendime.

Not

Tutamıyacağınız sözler vermeyin...

Hayatın bu kadar korkunç olması bana yapılan bi haksızlık değilmi? Nasıl kurtulucam peki bu içinden çıkamadığım kaostan? herşey bu kadar zorken, bu kadar acımasızken. Belli ki kurtulamayacaktım. Eskiden herkesin hayatının lanse edildiğini zannederdim ama öyle değilmiş.İnsanlar olmak istedikleri için şerefsizmiş. Biri istiyorum, öyle biri ki gitmeyen, yargılamayan. Anlatmak istiyorum . Bağırarak çığlık çığlığa anlatmak istiyorum herşeyi. İstediğimde yanımda olmasını istiyorum. Bi tek onun olmasını istiyorum. Çünkü gerçekten yoruldum. Hep düşünüyorumda yaşadıklarıma katlanabilecek kim var? insanlar hayatlarının kötü olduğunu söylerken bile yalan söylüyorlar. Zoruma giden insanlara karşı sessiz kaldığımda güçsüz olduğumu düşünmeleri. çok şey susuyorum tüm kelimeleri yutuyorum. Bağırmak istesemde çıkmıyor sesim. Koskoca dünyamda yapayalnız kaldım.

Ama artık duygularım tamamen yok olduğu için sorun yok.Güçlü olucaktım resmen kafamdaki tek düşünce buydu. İçimden güçlü kalmak için kendime defalarca söz verdim. Bugünde o günlerden birisi işte. Ayağa kalktım kıyafetlerimi giyip okula gitmem gerekiyordu. Kalbimde bi yerde bi pencere açık kalmış gibiydi o kadar üşüyorduku bi yandanda oraya uygulanan güçlü bir kuvvet. Evden çıktım yürürken insanların şişmiş gözlerime bakması rahatsız etmiyor değildi ama umrumdada değil di bi taraftan. O gün derse girdiğimde işlenen konu zamanın değerli olduğunu her günü son günümüzmüş gibi yaşamamız gerektiği VB şeyler. Bu konuyla ilgili konuşma sırası bana gelmişti. Boğazımdaki düğümün gitmesi için bi kaç defa yutkunmuştum, işe yaramamış olması kötü olmuştu. Konuşabilecek gibi değildim titrek sesimle öğretmenin sorduğu (bu gününün son günün olucağını bilseydin eğer neler yapardın?) Sorusuna verdiğim cevap şu oldu

"Eğer bu gün sonumun geleceğini bilsem sanırım bu tarz bi bilgi verdikleri için ödüllendirildiğimi düşünürdüm"

Bunu söylemek pek kolay olmadı. Titrek sesim arkadaşlarımı etkilemişti. Gözümden düşmemek için kirpiklerime sarılan bi kaç damlayla dersimi bitirmiştim.